قبل از آنکه به سراغ قسمت دوم بهترین مربیان فصل اروپا برویم اگر قسمت اول را نخواندید به اینجا بروید.
بدون مقدمه به سراغ قسمت دوم می رویم.
30. آندری شوچنکو (اوکراین)
برای یافتن علت حضور شوچنکو در این رتبه ی نسبتا بالای لیست باید به همان معیار های قسمت اول رجوع کنم، عملکرد فراتر از ترکیبی که اوکراین در اختیار داشته.
برای اوکراینی که جز یارمولنکو، مالینوفسکی و زینچنکو بازیکن سطح اولی ندارد، صعود از مرحله ی گروهی یک موفقیت بزرگ حساب می شد و حتی همان هم برای حضور شوچنکو در لیست کافی بود اما چیزی که باعث شد آن را در این رتبه قرار دهم پیروزی بزرگش برابر سوئد بود.
سوئد جدای از ترکیب بسیار بهتری که نسبت به اوکراین دارد تیمی بسیار ساختارمند با مربی بسیار پراگماتیکی است که رقابت با آن تیم را برای هر تیمی سخت می کند.پیروزی بر چنین تیمی با دوام 120 دقیقه ای لایق امتیاز بالایی برای شوچنکو است.
چرا رتبه ی بالاتری ندارد؟ از دست دادن مطلق بازی برابر انگلیس ( که البته انتظار زیادی از اوکراین نباید می رفت) و عملکرد نسبتا ضعیف در مرحله ی گروهی.
پی نوشت: منظور از سطح اول به نسبت سطح یک تیم متوسط در رقابت های ملی اروپاست وگرنه مثلا خود یارمولنکو بازیکنی نیمکت نشین در وستهم به شمار می رود.
29. ادین ترزیچ (دورتموند)
ترزیچ در شرایط فاجعه باری مربی دورتموند شد، در شرایطی که دورتموند در فاصله ی حدودا 10 امتیازی از سهمیه ی لیگ قهرمانان قرار داشت و در حالی جانشین لوسین فاوره شد که آنها تحقیری 5 گله در برابر اشتوتگارت را در آخرین حضور فاوره بر نیمکت دورتموند تجربه کرده بودند.
ترزیچ شرایط را به بهترین شکل تغییر داد و فاصله ای که در اواسط حضور خود به 15 امتیاز رسیده بود را جبران کرد و به سهمیه ی لیگ قهرمانان آن هم با رتبه ی سوم رسید ، در جام حذفی با پیروزی برابر لایپزیش قهرمان شد و در لیگ قهرمانان با یک نمایش فوق العاده، تیم به شدت سر حال سویا را از مسابقات حذف کرد و با وجود شکست در برابر سیتی تا آستانه ی حذف این تیم هم پیش رفت.
چرا در رتبه ی بالاتری قرار ندارد؟ به نظر من عملکرد دورتموند ترزیچ به هیچ وجه overperform نبوده، بلکه عملکرد فاوره به شدت فاجعه بار بود. وگرنه بروسیا دورتموند نه تنها نسبت به فرانکفورت و وولفسبورگ بلکه به نسبت لایپزیش هم ترکیب بهتری در اختیار دارد و دارای دومین ترکیب برتر بوندسلیگا است. بنابراین تفاوت عملکرد ترزیچ و فاوره نباید باعث چشم پوشی از واقعیت های ترکیب دورتموند شود.
28. مارسلینو گارسیا (اتلتیک بیلبائو)
مارسلینو یکی از بی نهایت اشتباهات پیتر لیم در والنسیا است. اخراج یکی از معدود مربیان ویژه ای که فوتبال اسپانیا در چند سال اخیر پرورش داده.(البته برای فصل بعد والنسیا انتخاب بسیار خوبی کرد.)
مارسلینو در شرایط بدی به بیلبائو آمد و با به ثبات رساندن تیم آنها را در رتبه ی دهم قرار داد اما چیزی که حضور در این لیست را در نگاه من توجیه می کند عملکرد او در کوپا و سوپر جام اسپانیاست.
فقط 10 روز از حضور مارسلینو در بیلبائو گذشته بود که آنها در سوپر جام اسپانیا به مصاف رئال مادرید رفتند و در عملکردی درخشان با 2 گل ابتدا مادریدی ها را حذف کرده و در ادامه 3_2 بارسلونای کومان را شکست داد و به قهرمانی سوپر جام اسپانیا رسید.
چیزی که باعث شده مارسلینو را در لیست بالاتر نبرم شکست او در 2 فینال کوپا دل ری برابر سوسیداد و بارسلونا بود اما نباید فرامئش کنیم که خود او بود که این تیم را تا فینال کوپا پیش برد و با توجه به عملکرد وی در کوپا دل ری در حضورش در والنسیا می توان او را یک مربی بسیار خوب در تورنومنت ها دانست.
27. ادولف هوتر (آینتراخت فرانکفورت)
برای فهم اینکه چرا ادی هوتر در این رتبه حضور دارد و حتی مربی فصل بوندسلیگای آۀمان شده همین کافیست که بدانید فرانکفورت از 45 امتیاز فصل 2019_20 به 60 امتیاز فصل بعد رسید! 15 امتیاز بیشتر. برای فرانکفورتی که اکثر ستارگان خود از جمله هالر و یوویچ و ربیچ را فروخت پس از افتی 10 امتیازی به واسطه ی همین فروش ها فصلی درخشان را پشت سر گذاشت و با نمایش های درخشان آندره سیلوا و کوستیخ به رتبه ی پنجم بوندسلیگا رسید. فصل آینده ما ادی هوتر را در گلادباخی خواهیم دید که ترکیب بهتری از فرانکفورت دارد و به نظر می آید جدی ترین مدعی کسب رتبه ی چهارم بوندسلیگا باشد.
چرا در رتبه ی بالاتری قرار نگرفت؟ از دست دادن فاصله ی 15 امتیازی باعث می شود من او را پایین تر از مربیانی چون ناگلزمن و گاسنر قرار دهم اما با این وجود آن ها این فاصله را از تیمی قویتر از خود از دست دادند و نمتوان از عملکرد عالی هوتر در فرانکفورت گذشت.
26. روبرتو دی زربی (ساسولو)
اگر می خواهید به کسی اثبات کنید که لزوم نتیجه ی بد باعث زیر سوال بردن کسی نمی شود دی زربی را مثال بزنید. مردی که در اولین تجربه اش در سری آ در پالرمو 9 باخت در 13 بازی و در دومین تجربه اش 20 باخت در 29 در بنونتو کسب کرد حالا به عنوان یکی از آینده دارترین مربیان جهان فوتبال به شمار می رود. برای فهم تحولی که دی زربی حداقل در ابعاد ظاهری و نتیجه گیری در ساسولو ایجاد کرده مقایسه ی فصل 2017_18 (آخرین فصل قبل از دی زربی) با فصول بعدی کافیست به جدول زیر نگاه کنید.
|
فصل
|
رتبه |
امتیاز |
گل زده |
گل خورده |
| 2017_18 |
11 |
43 |
29 |
59 |
| 2018_19 |
11 |
43 |
60 |
53 |
| 2019_20 |
8 |
51 |
63 |
69 |
| 2020_21 |
8 |
62 |
56 |
64 |
دیدن پیشرفت و اثر کار دی زربی از همین آمار های کلی هم قابل مشاهده است، بهبود خط حمله در فصل اول و کنترل بهتر بازی در 2 فصل بعدی تا حدی که در فصل 2020_21 که از قضا بهترین فصل دی زربی هم بود عملا ما شاهد اضافه شدن ساسولو به تیم های بزرگ سری آ بودیم (که مشخص نیست با رفتن دی زربی و لوکاتلی و احتمالا بوگا به شاختار شاهد ادامه ی این موضوع باشیم یا خیر)
در هر حال دی زربی نشان داده آینده ی درخشانی دارد. یکی از ویژگی های کلیدی ای که در قرار دادن او در این جایگاه موثر بود تحمیل شکل بازی خود در تمامی بازی ها و در برابر تقریبا همه ی رقبا بود، شاید بهترین مثال آن هم بازی برگشت برابر اینتری بود که با 7 پیروزی متوالی به این بازی آمده بود و نیمه ی اول را با یک low block مطلق و مالکیت باورنکردنی 28 درصدی به پایان برد( البته آن بازی را در نهایت اینتر 2_1 برد که حاصل شاهکار تاکتیکی کونته و تغییر ترکیب به 424 و تبدیل اریکسن به دفاع وسط برای شکستن خط اول پرس ساسولو بود که رد شدن از آن عملا به معنای ایجاد یک موقعیت خطرناک بر روی دروازه ی ساسولو بود که از ضعف های ذاتی فلسفه ی فوتبالی اوست.)
25.اوله گنار سولسشر (منچستر یونایتد)
عملکرد سولسشر در منچستر دارای برداشت ها و سطح رضایت های به شدت متفاوت است. اگر از من دلیلش را می پرسید می گویم عدم شناخت از شرایط و ظرفیت های ترکیب.
نقد های جدی ای به درستی به سولسشر وارد است. خرید های نالازمی مانند الکس تلس و دونی فن د بیک یا مثلا عدم اعتماد به فن د بیک در پست 6 یا 8، اما وقتی به شمایل کلی عملکرد کلی او در منچستر نگاه می کنیم این تیم را در مسیر پیشرفت می بینیم (اینکه سولسشر تا چه سطحی توان پیشرفت دادن منچستر را دارد و پس از آن تبدیل به محدودیت می شود بحث جدایی دارد.)
اول از همه آرام کردن جو اولدترافورد و بهبود رابطه با مدیریت و یک دلی شدید رختکن که آن چیزی است که منچستر پسا فرگوسن هرگز نداشته و صعود به لیگ قهرمانان و پیشروی تا فینال لیگ اروپا ( که دومین فصل موفق پسا فرگوسن به لحاظ آماری است.)
اما چیزی که سولسشر در فصل پیش انجام داده و همه ی مربیان پسا فرگی از آن عاجز بودند پیشرفت مداوم و متوازن در تمامی ابعاد فنی و ساختاری بوده. دیگر امتیازی که باعث حضور او در این رتبه از مطلب شده پیشرفت دادن بازیکنی مانند شاو و تبدیل آن به یکی از بهترین فولبک های جهان بوده.
چرا در رتبه ی بالاتری حضور ندارد؟ جدای از دلایلی که بالاتر گفتم، صعود نکردن از مرحله ی گروهی لیگ قهرمانان، شکست در لحظات کلیدی مانند بازی با شفیلد و ویارئال.
24.یولن لوپتگی (سویا)
انتخاب لوپتگی قمار بزرگی از طرف مونچی بود، انتخاب مربی ای که تمام اعتبار خود را در قضایای رئال و تیم ملی اسپانیا از دست داده بود و در رثال هم عملکرد افتضاحی داشت اما این قمار به بهترین شکل ممکن جواب داد، ابتدا قهرمانی در لیگ اروپا و حالا حضور در کورس قهرمانی و کسب 77 امتیاز که 20 امتیاز بیشتر از زمان ورودش به سویا بود.
شاید بتوان نقد هایی به عملکردشان در برابر دورتموند وارد کرد اما در هر حال سویا با لوپتگی هر روز قدم های پیشرفت را محکم تر از دیروز بر می دارد. لوپتگی حالا اعتبار خود را پس گرفته و حداقل در فصلی که گذشت به قطب های فوتبال اسپانیا اضافه شده بودند و حالا شاید عیار لوپتگی در درجه بندی مربیان مشخص شود، اگر بتواند فاصله ی سویا را با big 3 کم کند و حتی لیگ را بالاتر از یکی از آنها به پایان برساند می توان امتیاز بزرگی را به کارنامه ی مربیگریش اضافه کند اما در غیر این صورت شاید سویا نیاز به انتخابی جسورانه تر داشته باشد اما هر چه باشد لوپتگی در طول دو سال گذشته عملکرد درخشانی ارائه کرده و لایق تحسین است.
23.یورگن کلوپ (لیورپول)
لیورپول شرایط باورنکردنی و غیر طبیعی ای را پشت سر گذاشت، نیمی از فصل را بدون 3 مدافع اصلی و تیاگو و ژوتا گذراند، افت شدید بازیکنان و کمبود شدید بازیکن، فرم افتضاح و از دست رفتن ذهنیت برنده ی تیم.
کلوپ اشتباهاتی داشت که مانع از حضور او در رتبه ی بالاتری می شود، اصرار بیش از حد به بازی دادن هندرسون و فابینیو در دفاع وسط( که تصمیمی قابل درک ولی اشتباه بود) اصرار بیش از حد به ترکیب و الگوی تاکتیکی قبلی خود و عدم ریسک در کنار گذاشتن بازیمنان افت کرده(که بخشی از آن به عدم وجود جانشین مناسب مربوط می شود) و اشتباهاتی دیگری که در حالی که 10 هفته به پایان لیگ مانده بود عملا شانسی برای سهمیه گرفتن لیورپول قابل تصور نبود، حتی اوزان کاباک هم مصدوم شد تا لیورپول با بدترین شرایط ممکن به هفته های پایانی برود.
اما از آن طرف لیورپول در لیگ قهرمانان عالی کار کرد و بعد از صعود از گروهی که در آن آژاکس ناکام بود لایپزیش ناگلزمن را به سادگی شکست داد و در مقابل رئال مادرید هم در بازی برگشت نمایش قابل قبولی در تمام فازهای بازی جز تمام کنندگی داشت.
اما به 10 هفته ی پایاینی لیگ برگردیم که کلوپ با جبران اشتباهات در 10 بازی با 8 برد و 2 مساوی (که 2 مساوی هم با 2 گل دقیقه نودی با برد عوض شد) ناباورانه به سهمیه ی لیگ فهرمانان رسید، عملکردی که با توجه به شرایط تیم در طول فصل یک overperform بود.
22. یولیان ناگلزمن (لایپزیش)
مردی که آینده دار ترین مربی جهان به حساب می آید قبل از پیوستن به بایرن عملکرد قابل قبولی از خود به جا گذاشت.
حقیقت این است که ترکیبی که لایپزیش در فصل گذشته در اختیار داشت با بایرن و حتی دورتموند قابل قیاس نبود اما آنها تا هفته های پایانی پا به پای بایرن پیش رفتند و حتی تا فینال جام حذفی آلمان هم پیشروی کردند. نمایش های جذاب و نتایج فوق العاده ، پیشروی تا یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان در گروهی که منچستر در آن حذف شد ان هم با ترکیبی ناقص که عملا هیچ مهاجم قابل اتکایی در دست نداشت و تقریبا تمام فصل ابراهیم کوناته دفاع درخشا خود را در اختیار نداشت.
ناگلزمن نشان داده که مربی نوآوری است، او حالا شاید نزدیک ترین فوتبال را در میان شاگردان رانگنیک به فوتبال او بازی می کند، یکی از دو تیم انفجاری اروپا در 4 فاز (در کنار ساوتهمپتون) و ارائه دهنده ی فوتبالی که ترند اول تاکتیکی حال حاضر جهان فوتبال به شمار می رود.
به نظر شما ناگلزمن در بایرن موفق می شود؟
21. کلودیو رانیری (سمپدوریا)
رانیری بزرگ بار دیر در آخرین سالهای مربیگری خود عظمت خود را به همه در سمپدوریا نشان داد.
سمپدوریا با رانیری فصل پیش عملکرد بدی داشت و تا هفته های پایانی خطر سقوط را حس می کرد اما با فرم خوبشان در هفته های پایانی در نهایت توانست لیگ را در رتبه ی15 به پایان ببرد اما در فصلی که گذشت با پیشرفتی حیرت آور لیگ را در رتبه ی نهم و بالاتر از هلاس ورونای ایوان یوریچ به پایان رساند!
می توان این ادعا را کرد که کسب 52 امتیاز با این ترکیب سمپدوریا یک overperform به شمار می رود. رانیری تیمی در منطقه ی سقوط را به نیمه ی اول جدول رساند و شاید برای آخرین بار نشان داد که چقدر مربی بزرگی است.
چرا در رتبه ی بالاتری حضور ندارد؟ شاید 10 امتیاز بیشتر و کسب رتبه ی نهم برای سمپدوریا عملکرد قابل توجهی باشد اما نباید فراموش کرد که جامپائولو قبل از رانیری هم این تیم را به رتبه ی نهم رساند و این خود رانیری بود که عملکرد ضعیف تری در فصل 20019_20 ارائه داد که بخشی از امتیاز عملکردش را کاهش می دهد.
حالا سمپدوریا مربی بسیار خوبی به نام دی آورسا را آورده اما من کسب 52 امتیاز فصل گذشته را برای فصل بعد محتمل نمی دانم.
مثل همیشه اگر نقدی دارید برایم
بنویسید، نقد شما مایه ی خوشحالی و عامل بهبود من خواهد بود.
