قسم براى اثبات یا نفى چیزى.
نوع اول:
اگر قسم بخورد که کارى را انجام دهد یا ترک کند مثلا قسم بخورد که روزه بگیرد، یا سیگار نکشد، چنان چه عمداً مخالفت کند، باید کفّاره بدهد یعنى یک بنده آزاد کند، یا ده فقیر را سیر کند، یا آنان را بپوشاند، و اگر اینها را نتواند باید سه روز پى در پى، روزه بگیرد.
⚘
⚘
نوع دوم:
کسى که براى اثبات یا نفى چیزى قسم می خورد، اگر حرف او راست باشد قسم خوردن او مکروه است و اگر دروغ باشد حرام و از گناهان بزرگ است ولى کفاره قسم را ندارد. ولى اگر براى این که خودش یا مسلمان دیگرى را از شر ظالمى نجات دهد، قسم دروغ بخورد اشکال ندارد بلکه گاهى واجب می شود.
.
.
امام جعفر صادق (علیه السلام) روایت شده:
هر کس سوگند یاد کند در حالی که می داند دروغ است با خدا مبارزه کرده است
📚وسائل الشیعه ، ج 23، ص 203 .
⚘
⚘
در حدیثی قدسی نیز از قول خداوند متعال چنین نقل شده است:
کسی که مرا در معرض سوگندهای دروغ قرار می دهد به رحمت من نمی رسد.
📚وسائل الشیعه ، ج 23 ، ص 267 .
.
.
در هر صورت وبا توجه به کلام معصومین و آیات قرآن کریم قسم خوردن چه برای اثبات و یا نفی یک قضیه توصیه نمی شود و مورد پسند قرار نمی گیرد.
منبع جمع آوری شده از سایت های خبرنگاران جوان،تسنیم و...
