طی 17 سال گذشته، ال کلاسیکو سرشار از دراما، هرج و مرج و مهم تر از آن بهترین بازیکنان دنیای فوتبال بود. دیگر رونالدو و مسی در ال کلاسیکو نیستند اما بارسلونا و رئال مادرید، جوانانی دارند که می توانند دوباره این بازی را به اوج هیجان جذابیت برسانند.
طرفداری | به نوعی ال کلاسیکو را به معنای جذابیت و کیفیت می دانستیم. البته که کریستیانو رونالدو و لیونل مسی به ستارگان این مسابقه تبدیل شدند و در رقابت آن ها برای کسب توپ طلا، ال کلاسیکو نقشی محوری داشت. جدایی رونالدو از رئال مادرید در سال 2018 باعث شد یکی از عناصر اصلی این رقابت از بین برود و البته جدایی رونالدو روی عملکرد مسی در ال کلاسیکوها تاثیر منفی گذاشت چرا که مسی پس از جدایی رقیب دیرینه اش از رئال مادرید دیگر نتوانست در ال کلاسیکو گلی بزند.
حالا مسی هم رفته است و ال کلاسیکوی امروز در نیوکمپ، اولین تقابل رئال مادرید و بارسلونا بدون مسی و رونالدو است. آخرین فصلی که نه مسی و نه رونالدو در ال کلاسیکو حضور نداشتند، به فصل 05-2004 بر می گردد و به علت جدایی مسی و رونالدو خیلی از هواداران فوتبال حس می کنند لالیگا بخشی از درخشندگی خودش را از دست داده است. هرچند که کریم بنزما در زمینه تاثیرگذاری روی گل ها در میان پنج لیگ برتر اروپایی، بی رقیب بوده است.
البته این کم بودن فروغ، به شروع مجدد کند صنعت توریسم در اسپانیا در پی شیوع ویروس کرونا بر می گردد چرا که تا صبح سه شنبه گذشته، 52 هزار بلیط برای ال کلاسیکو در دسترس بود. با این حال، ال کلاسیکو هنوز هم جدالی تماشایی است. درست است که الان هر دو تیم بارسلونا و رئال مادرید در دوره گذار هستند اما در هر دو تیم استعدادهایی دیده می شوند که می تواند برای 10-15 سال آینده، ستارگان دو تیم در ال کلاسیکو باشند و ارزش بیشتری به این رقابت ببخشند.
نسخه اولیه خط هافبک بارسلونا
اگر بارسلونا با مشکلات مالی سنگین دست و پنجه نرم نمی کرد، آیا رونالد کومان بازهم این اندازه به جوانان اعتماد می کرد؟ اگر تاریخچه بارسلونا و لاماسیا را هم در نظر بگیریم، این موضوع قابل بحث به نظر می رسد. طی هشت بازی قبلی فصل 22-2021 فقط دو باشگاه لالیگایی میانگین سنی کم تری نسبت به ترکیب بارسلونا (26 سال و 174 روز) داشته اند. این میانگین سنی نشان می دهد از فصل 18-2017 که میانگین سنی ترکیب اصلی بارسلونا 28 سال و 36 روز بود، چه اندازه ترکیب آن ها جوان شده است. در آن فصل، بارسلونا پنجمین تیم مسن لیگ بود اما حالا دومین تیم جوان لیگ هستند.
حالا بارسلونا در خط هافبک، تیم قابل توجه تری نسبت به گذشته به نظر می رسد چرا که هافبک های جوان این تیم مجبور هستند خیلی خیلی زود به بلوغ برسند. گاوی قبل از شروع این فصل فقط دو بار برای بارسلونا ب بازی کرده بود اما حالا پنج بازی در لالیگا به میدان رفته است و این ماه هم به جوان ترین بازیکن تاریخ تیم ملی اسپانیا تبدیل شد. نکته کلیدی در این امر، استعداد و رویکرد است. گاوی و نیکو گونزالس در کنار پدری، هافبک های جوان بارسلونا هستند که می توانند برای سال ها خط هافبک این تیم را تشکیل دهند و استعداد و توانایی های این سه نوجوان تا این جای کار نشان داده که می توانند از پس چنین مسئولیتی بر بیایند. البته پدری ال کلاسیکو را به علت مصدومیت از دست می دهد اما آمار فصل گذشته او در لالیگا و بلوغی که در رقابت های یورو 2020 داشت، نشان می دهد که او همین حالا هم مهره ای کلیدی برای بارسلوناست.
پدری در تیم لوئیز انریکه نقشی اساسی ایفا کرده است چرا که او با ثبت 177 پاس در یک سوم تهاجمی بیش از هر بازیکنی در یورو 2020 توانسته به سوی یک سوم تهاجمی پاس ارسال کند. پدری ثابت کرده برای کمک به حفظ مالکیت و پیشروی در مناطقی که فضا در آن محدود است، چه اندازه برای اسپانیا قابل اعتماد است. البته که شیوه بازی اسپانیا باعث می شود بازیکنان تیم بیش از بقیه پاس بدهند اما این مسئله که او سریعا توانسته در چنین سیستمی جا بیفتد، گویای توانایی هایش است. مقایسه هایی که بین او و آندرس اینیستا انجام شده، دور از ذهن نبوده است.
پدری فصل گذشته در توالی هایی که به شوت ختم می شوند، به صورت میانگین در هر 90 دقیقه 4.2 بار مشارکت داشته که فقط پنج بازیکن که پست اصلی شان هافبک مرکزی است، آمار بهتری از او داشته اند و فرنکی دی یونگ با میانگین 5 مشارکت در هر 90 دقیقه آمار بهتری نسبت به او داشت. اینیستا در فصل 16-2015 که اوج فوتبالش را سپری می کرد، در این پارامتر میانگین 5.1 را به ثبت رسانده بود و در آخرین فصل حضور اینیستا در بارسلونا این عدد به 2.9 رسید. این نشان می دهد پدری همین حالا از نظر تاثیرگذاری در بیلدآپ بارسلونا در مسیر صحیحی حرکت می کند. به شکلی واقع بینانه می توان انتظار داشت وقتی مدیریت سبک بازی مالکیتی به پدری سپرده شود، او بتواند پاس های کلیدی و پاس گل های قابل توجهی ارسال کند.
گاوی هم یک گزینه جذاب به نظر می آید، به خصوص که او حین مالکیت توپ و در هر دو جنبه پاس دادن و دریبل زدن خیلی راحت بازی می کند. اقدام خوب گاوی برای دور زدن پل پوگبا پیش از شوت زنی در جدال اسپانیا و فرانسه در فینال لیگ ملت ها، گواه این امر است و علاوه بر این ها گاوی، بازیکنی چابک و سریع است. گاوی در این فصل به طور میانگین در 14.5 دوئل شرکت کرده است. با دیدن آمار بارسلونا در فصل 21-2020 می فهمیم در میان بازیکنان بارسا که حداقل 300 دقیقه بازی کرده اند، لیونل مسی 14.9 بار و ایلایژ موریبا 17.4 بار به طور میانگین در دوئل ها شرکت کرده اند. البته که گاوی در این امر هنوز جای زیادی برای پیشرفت دارد. او تا این جای فصل 4 کارت زرد در تمام مسابقات دریافت کرده که این تمایل او برای زدن تکل های بلند و بی احتیاط را نشان می دهد اما اگر او در زمینه تکل زنی بهبود یابد، می تواند یک دارایی بسیار ارزشمند برای خط هافبک بارسلونا باشد. با دیدن سبک بازی گاوی، می توان به سادگی فهمید که چرا لوئیز انریکه گفت مارکو وراتی، الگوی این هافبک نوجوان بارسلوناست.
دیگر هافبک جوان بارسلونا که این پتانسیل را دارد تا در آینده به ستون خط هافبک بارسلونا تبدیل شود، نیکو گونزالس، پسر ستاره سابق دپورتیوو لاکرونیا فران گونزالس است. در مقایسه با پدری و گاوی، نیکو فعلا راه طولانی تری در پیش دارد تا جایگاه ثابتی در ترکیب بارسلونا به دست آورد اما استعدادش را دارد. در بارسلونا ب، نیکو گونزالس در پست های مختلفی در خط هافبک بازی کرده اما به عنوان هافبک محوری، همچون سرخیو بوسکتس بیشترین توانایی را از خود نشان داده است. نیکو حین دریافت توپ تحت فشار حریف، راحت بازی می کند چون علاوه بر فیزیک بدنی خوب، در کنترل توپ هم خوب کار می کند. از این نظر او شباهت قابل توجهی با سرخیو بوسکتس دارد. اگرچه هنوز نیکو برای بازی به جای بوسکتس، راهی طولانی در پیش دارد به خصوص این که رونالد کومان پس از شکست مقابل اتلتیکو مادرید علنا از او انتقاد کرد و این هافبک جوان را مقصر گلی که توماس لمار به ثمر رساند، دانست.
نیکو گرچه بازیکن سریعی نیست اما توانایی خوب او در دریبل زنی این امکان را به او می دهد تا به هافبکی توانا تبدیل شود. کسانی که نیکو را مدت هاست زیر نظر دارند، تعجب نخواهند کرد که 73% اقدام های او برای دریبل زنی صحیح بوده است. اگر فرصت پیشرفت داده شود، پدری، گاوی و نیکو می توانند سه هافبک ستاره بارسلونا پس از عصر ژاوی، اینیستا و بوسکتس باشند.
دو مسی در بارسلونا؟
پس از جدایی لیونل مسی، پیراهن شماره 10 بارسلونا خیلی سریع به آنسو فاتی داده شد و افراد زیادی اعتقاد دارند این پیراهن اگر بار سنگینی روی فاتی نداشته باشد، حداقل خیلی زود به او داده شده است. این تردیدها به توانایی های فاتی مربوط نیست بلکه نگرانی ها درباره فشار ذهنی روی بازیکنی است که فقط 18 سال دارد. پس از 10 ماه مصدومیت سنگین زانو، فاتی ماه گذشته در بازی مقابل لوانته به میدان آمد و یک گل خیلی خوب به ثمر رساند. فاتی نشان داد که این خوشامدگویی او، به معنای این است می خواهد از نقش جدیدش لذت ببرد و تحت تاثیر فشار قرار نمی گیرد.
فاتی که هفته گذشته در بازی مقابل والنسیا برای اولین بار در این فصل در ترکیب ابتدایی بارسلونا قرار گرفت، فقط 13 دقیقه زمان نیاز داشت تا برای بارسلونا گلزنی کند. او از جناح چپ نفوذ کرد، با ممفیس یک دو انجام داد و یک ضربه عالی به سوی دروازه زد که ما را یاد گل های مسی می انداخت. از فوریه 2020، آنسو فاتی در 1059 دقیقه توانسته 11 گل به ثمر برساند و طی این مدت فقط الکس فرناندز با 37.5% نرخ گلزنی، آمار بهتری نسبت به فاتی با 29% نرخ گلزنی داشته است. xG فاتی در این 11 گل، فقط 4.5 بوده است که نشان می دهد فاتی چه اندازه عملکردش بالاتر از حد انتظار بوده است. می توان متصور شد که چنین عملکردی موقت است اما فاتی موردی خاص است. پس از دوری حدودا یک ساله از میادین، فاتی آماده برگشته است.
یکی از مواردی که بارسلونا امیدوار است در آن بهبود پیدا کند، توانایی موقعیت سازی است چرا که لیونل مسی نه تنها بیش از همه در بارسلونا گل می زد بلکه بیشترین موقعیت را هم ایجاد می کرد. از ابتدای فصل گذشته تاکنون فاتی به طور میانگین در هر بازی 1.7 موقعیت ایجاد کرده که خیلی هم بد نیست اما مسی در فصل 21-2020 به طور میانگین توانسته بود 2.6 موقعیت در هر بازی بسازد. البته که ناعادلانه است کسی را با مسی در زمینه گلزنی و خلاقیت مقایسه کرد اما در دنیایی ایده آل، بارسلونا می خواهد جای خالی مسی را پر کند و فاتی امید بزرگ آن هاست. به همین دلیل بود که آن ها قراردادی شش ساله با بند فسخ 1 میلیارد یورویی با او امضا کردند.
با این حال شاید یوسف دمیر کسی باشد که بخشی از بار مسئولیت مسی را همراه با آنسو فاتی به دوش بکشد؛ پیش از انتقال دمیر به بارسلونا در تابستان 2021، به او لقب مسی اتریشی را داده بودند. این وینگر 18 ساله ماه گذشته چندان در ترکیب اصلی بارسا به کار گرفته نشد اما امیدهای زیادی پیرامون او وجود دارد. شاید مقایسه با مسی برای او خیلی زود و دور از انتظار باشد اما بخشی از آن به این خاطر است که یوسف دمیر همچون مسی چپ پا است، کوتاه قامت است و دوست دارد در جناح راست زمین به کار گرفته شود و دریبل بزند. او تنها پنج بار تاکنون برای بارسا به میدان رفته و مشخصا بازیکن خامی است اما پیش از شروع فصل توانسته بود خود را اثبات کند و در اردوی پیش فصل، جایگاهش را در تیم اصلی محکم کرد.
یوسف دمیر فصل گذشته در راپید وین در 25 بازی بوندسلیگای اتریش، فقط شش بار به طور ثابت (825 دقیقه) به میدان رفت اما با این حال آمار بسیار خوب مشارکت در هفت گل را به ثبت رساند و این یعنی او در 118 دقیقه یک مشارکت در گل داشت. در بین بازیکنانی که 825 دقیقه بازی کرده اند، فقط 10 نفر آمار بهتری نسبت به او داشتند.
فقط یکی از 25 موقعیت سازی او تبدیل به پاس گل شده اما این به تنهایی گویای ماجرای خلاقیت او به عنوان یک بازیکن خلاق نیست. در میان بازیکنانی که حداقل 825 دقیقه بازی کرده اند، او به طور میانگین با ساختن 2.7 موقعیت در هر بازی، ششمین آمار برتر در لیگ اتریش را داشت. با همه این حال احتمالا مهم ترین ویژگی بازی یوسف دمیر که باعث شده بین او و مسی مقایسه مطرح شود، دریبلینگ اوست. دمیر یک بازیکن پویا است که حرکات انفجاری دارد. او فصل گذشته در هر بازی میانگین 6.3 دریبل در هر بازی را داشت که هیچ بازیکنی در لیگ اتریش به چنین آماری نرسید. میانگین دریبل های موفق او نیز 3.8 بود و به همین علت بارسلونا متقاعد شد این بازیکن دریبل زن را جذب کند. باید دید دمیر در این فصل بارسلونا چه تاثیری می تواند داشته باشد اما این احتمال وجود دارد که مدافعان کناری لالیگا برای سال ها از او و آنسو فاتی وحشت داشته باشند.
آینده رئال مادرید روشن است
بنا به دلایل مشخص، در این فصل تکیه بارسلونا روی جوانان بیش از رئال مادرید بوده است اما وینیسیوس جونیور یکی از روی فرم ترین بازیکنان 21 ساله و جوان تر در کل دنیای فوتبال است و ادواردو کاماوینگا، هافبک جدید لوس بلانکوس یک استعداد جذاب است. کاماوینگا در این فصل فقط در پنج بازی لیگ برای رئال مادرید به میدان رفته و این باعث می شود در نقش بلند مدت او در رئال مادرید و یا جا افتادنش، تردیدهایی به وجود بیاید اما شروع امیدوار کننده او در رن باعث می شود هواداران مادرید، نسبت به کاماوینگا خوش بین باشند.
در ابتدای کار، کاماوینگا در خط هافبک سه نفره رن به کار گرفته می شد و فعلا هم در رئال مادرید وضعیت او همین گونه خواهد بود. کاماوینگا هافبکی است که ترکیب خوبی از کارهای دفاعی و حرکات انفجاری در حمله را ارائه می کند. در فصل گذشته لیگ فرانسه فقط پنج بازیکن نسبت به کاماوینگایی که 59 تکل زده بود، تعداد تکل بیشتری داشتند و البته همه آن ها حداقل 492 دقیقه بیشتر از کاماوینگا بازی کرده بودند. کاماوینگا همچنین از 65 اقدام برای دریبل زنی، موفقیت 66.2 درصدی داشته است. در میان بازیکنانی که حداقل 45 بار برای دریبل زنی اقدام کردند فقط شش بازیکن نسبت به کاماوینگا عملکرد بهتری داشتند.
مشخصا در باشگاهی چون رئال مادرید، انتظار می رود کاماوینگا کارهای دفاعی کم تری انجام دهد و زمان بیشتری را در کار با توپ بگذارند اما بازیکنی که در پست هشت بازی می کند، باید هم حین مالکیت توپ و حین نداشتن آن، ترکیب خوبی از نظر دفاعی و هجومی ارائه دهد. در حالی که منتظریم کاماوینگا تاثیر واقعی اش در رئال مادرید را بگذارد (او فقط 197 دقیقه در لالیگا بازی کرده است)، وینیسیوس جونیور از شروع بلوغ فوتبالی اش در حال لذت بردن است.
وینیسیوس جونیور همیشه استعداد جذابی به نظر می آمده اما همواره قدرت تصمیم گیری و تعیین کنندگی اش محل تردید بوده است. برای مثال او فصل گذشته با xG به میزان 6.5، فقط 3 گل به ثمر رسانده بود و نمی توانست کسی باشد که تفاوت ها را رقم بزند. با این حال او در این فصل تاثیرگذاری مهمی داشته است. میانگین دریبل زنی این وینگر برزیلی در مقایسه با فصل گذشته، بیش از دو برابر شده و او در این فصل به طور میانگین در هر بازی 7 دریبل می زند (فصل گذشته 3.1) و درصد موفقیت دریبل های او از 41.1% به 44.6% افزایش یافته است.
در مقابل دروازه هم دیگر وینیسیوس جونیور آن فرصت خراب کن اعظم نیست و توپ هایی که باید گل شوند را خراب نمی کند. به عبارت بهتر نرخ گل شدن شوت های او از 7.5% به 23.8% رسیده است. این نشان می دهد که وینیسیوس جونیور با جایگیری بهتر از فرصت هایش بهتر استفاده می کند و توانسته پنج گل با xG به میزان 3.5 به ثمر برساند. وینیسیوس حالا توپ را بهتر حمل می کند و مسافت بیشتری را با توپ طی می کند اما مهم تر از آن، حرکات وینیسیوس در یک سوم تهاجمی رئال مادرید بهتر شده و میزان مشارکت او در شوت از طریق حمل توپ از 1.1 در فصل گذشته به 2.9 رسیده است. وقتی وینیسیوس جونیور از فلامینگو به رئال مادرید پیوست، برخی تصور می کردند که وینیسیوس در آینده به یک سوپراستار تبدیل می شود و او در حال گام برداشتن در این مسیر است. بریس عالی وینی مقابل شاختار در بازی چهارشنبه شب، مثالی از این امر بود که نشان می دهد او می تواند تعیین کننده هم باشد. الان خیلی ها روی تعیین کننده نبودن وینیسیوس در ال کلاسیکو دیگر شرط نمی بندند اما اگر او در این دیدار ندرخشد، دلیل نمی شود که نتواند طی سال های آینده به ستاره رئال مادرید تبدیل شود.
به قلم رایان بنسون از وب سایت The Analyst