از وقتی امتحانای ترم دومم جدی شروع شد بخش زیادی از ذهنم رو از دست دادم و نتونستم مثل سابق هر شب آلبوم گوش کنم، اگرنه شاید میتونستم الان توی تیتر به جای «صد» از یه عدد گنده‌تر استفاده کنم. ولی بگذریم، اونقدر وقت داشتم که یه خیلی آلبومِ جدید گوش بدم و خاطرات فوق‌العاده‌ای برا خودم بسازم.
26- Geryon - Two EPs
سبک: Black Metal
بیشتر از این ازم نپرس چون حتی خود گوگل هم به سختی درباره پروژه شخصی درامز و بیسیستِ Krallice اطلاعات داره. نمیدونم، شاید اگ سخت تلاش کنی بتونی براشون یه لینک دانلود پیدا کنی. الان که فکر میکنم شاید درست نباشه از این دو تا ای پی که این بند منتشر کرد خیلی تعریف کنم، ولی هنوزم یادمه که بعد از شنیدنش با خودم گفتم «پسر، موسیقیِ متال واقعا داره به جاهای جالب و خفنی میره!». پر از گروو های ناب، تمپوی مریض، وکال دیوونه کننده!
ترک مورد علاقه: Time's Wheel
نمره من به آلبوم: 9.2
27- Tool - Undertow (1993)
سبک: Progressive Metal
بعد از یه ای پی، نوبت به اولین فول آلبوم اساطیر پراگ متال رسید. تول، اونقدر توی ژانر خودش تاثیرگذار بود ک بعد از اونا دیگه به هر بندی که تو اون سبک کار تولید میکنه میگن Tool-Like! اون شب که داشتم اینو گوش میکردم تا نزدیکای 6 صبح داشتم با یکی از دوستام چت میکردم و خیلی روی آلبوم متمرکز نبودم، ولی همون موقع هم فهمیدم که نه، باید این آلبوم رو بیش از یکبار گوش بدم تا دقیقا بفهمم که چی اتفاقی داره توی هندزفری‌م رخ میده، و این صداهای ماورایی از چی تشکیل شدن. تول گوش بدین، تا میتونین تول گوش بدین، برا چت شدن همیشه نیاز به ماریجوانا ندارین.
ترک مورد علاقه: Crawl Away
نمره من به آلبوم: 9.3
28- Thurisaz - Circadian Rythem (2007)
سبک: Atmospheric Black Metal, Doom Metal
مطابق انتظارم، به اندازه اولین آلبومشون نتونستن من رو راضی کنن، ولی واقعا چرا آدم باید سطح انتظارش رو اونقدر بالا ببره و به خودش سخت بگیره، تا حدی که نتونه با چنین شاهکار دووم متالی وایب بگیره و حال و هواش عوض شه؟ هنوزم پر از لحظه‌های خاص، هنوزم پر از ترنزیشن‌های معرکه بین وکال سافت و هارش! ابی چه زیبا گفت که «همین خوبه».
ترک مورد علاقه: تایتل ترک
نمره من به آلبوم: 8
29- Helllight - As We Slowly Fade (2018)
سبک: Death Doom Metal, Funeral Doom
به به، چقدر این آلبوم خفن بود! آره، شاید بیشتر ترک‌ها فاقد یه لحظه برجسته بودن و دقیقا همون فرمولِ یکنواخت «Funeral Doom» رو تکرار میکردن، ولی اون موقع این سبک برام یه دنیا تازگی داشت و حسابی بهم چسبید. صدای سافت خواننده به شدت هارمونیک و روی تمپوی سنگین آهنگ سوار بود، و تقابلی که بین وکال سافت با دث وجود داشت حتی برای بیش از یک ساعت هم سرگرم کننده بود.
ترک مورد علاقه: تایتل ترک
نمره من به آلبوم: 8.4
30- Porcupine Tree - Stupid Dream (1999)
سبک: Progressive Rock, Alternative Rock
و اینم آغاز داستان دراماتیک من با بند شخصی آقای استیون ویلسون، درخت جوجه تیغی! پر از خلاقیت، پر از پارت‌های جَزی و سمفونیک، و زیباتر از همه پر از داستان‌های خوندنی. نباید از این آلبوم ساده گذشت، نباید فکر کنی که صرفا یه آلبوم پراگ نوین عه. باید بری لیریکس هر ترک رو بارها بخونی، باید با تک تک این آهنگ‌ها زیر بارون قدم بزنی و کله‌ت رو همگام با ریف تکون بدی. خیلی خوبه که چنین بندی وجود داره!
ترک مورد علاقه: Don't Hate Me
نمره من به آلبوم: 9.2
31- Thurisaz - The Cimmerian Years (2011)
سبک: Doom Metal, Atmospheric Doom
وقتی چیزی رو شروع کردی حیفه تمومش نکنی، و من قرار بود دقیقا همین کار رو با آلبوم‌های Thurisaz کنم. دوباره دث دووم، دوباره سرشار از المان های یه بند متال اروپایی و پر از خلاقیت. این آلبوم فازِ تموم شدن رو بهم منتقل میکرد، همون حس و حالِ ذره ذره مرگ شدن. زیاد یادم نیست، ولی فکر کنم چندتا کار آکوستیک هم داشتن. اگ نیاز به یه خیلی اسکریم و ریف افسرده کننده داری، همیشه میتونم این بند رو پیشنهاد کنم!
ترک مورد علاقه: Fare Thee Well
نمره من به آلبوم: 7.5
32- Katatonia - Viva Emptiness (2003)
سبک: Progressive Rock, Doom Metal, Gothic Metal
میدونی وقتی داری به بهترین اثرِ یه بند گوش میکنی چه مشکلی وجود داره؟ اینکه یه حس غمگینی همه‌ش درونت داد میزنه و میگه «این دیگه آخرشه، قرار نیست از این بهتر بشه، داری نهایتش رو با چشای خودت میبینی ...». اما من بعضی وقتا به خودم میام و میگم؛ اگه نهایتش دقیقا همین اندازه خوب باشه، مهم نیست که نتونم بهتر ازش رو گوش کنم! مهم نیس فن DSBM باشی یا RnB، این آلبوم کاتاتونیا برات پر از سوپرایزهای جذابه، با کوروس‌هایی که سالها ملکه ذهنت میشن، با شروع و پایان بی نقصش، با ... بذار خیلی پر حرفی نکنم، این آلبوم رو میتونی بیش از 10 بار گوش بدی و ازش سیر نشی.
ترک مورد علاقه: Omerta
نمره من به آلبوم: 10
33- Helllight - Until the Silent Embraces (2021)
سبک: Death Doom, Funeral Doom
میتونستی بفهمی که نسبت به آلبوم اول پیشرفت داشتن. به اندازه کافی واضح بود. اما آیا موودت اونقدر فاکدآپ هست که یک ساعت تمام رو با ریف‌های سنگین فیونرال دووم بگذرونی و کاری جز اشک ریختن انجام ندی؟ اگه آره این آلبوم گزینه خوبیه، اگه نه هم مشکلی نیس، فقط شاید بعضی جاها از یکنواختی‌ش زده بشی.
ترک مورد علاقه: Rise Above The Stars
نمره من به آلبوم: 7.8
34- Keane - Hopes And Fears (2004)
سبک: Pop, Alternative Rock
انتظار نداشتی که بعد از چند تا آلبوم دووم و دث، برسیم به کین، ولی واقعا ژانر اونقدرها هم اهمیت نداره. مهم اینه که اعضای اون بند از موسیقیِ خوب سر در بیارن و بتونن که سازشون رو به بهترین شکل ممکن به صدا در بیارن. این آلبوم، و در واقع اولین ترک از این آلبوم برام به شدت عزیزه، چون برا خودم یه دنیا نوستالژیه، و دوستایی رو دارم که برای اونها هم همینقدر خاطره داره. شاید بقیه ترک‌ها اونقدر هم خاص و پر از ایده نباشن، ولی در مجموع بقیه‌ی آلبوم هم شگفتی‌های زیادی داره و اگه باهاش مشغول پیاده روی باشی هیچوقت خسته نمیشی.
ترک مورد علاقه: Somewhere Only We Know
نمره من به آلبوم: 8.8
35- Metallica - Load (1996)
سبک: Hard Rock, Heavy Metal, Country Metal
هیچ ایده‌ای ندارم که در فاصله بین بلک آلبوم و لود، چی به سر چهار شگفت انگیزِ متالیکا اومد، چون از اون به بعد هرگز نتونستن چیزی نزدیک به اون موسیقی جادویی دهه هشتادشون رو تولید کنن. اما به هر حال، تغییر هم بخشی از یک فرایند موسیقی هر گروهه، حتی اگه به ایده آل ترین شکل ممکن انجام نشه. برا همین هم لود و هم ریلود (که یک سال بعد منتشر شد)، آلبوم‌هایی هستن که میتونن حسابی برای طرفدارای ژانرهای دیگه جذاب باشن و برای متالهدها هم یه خیلی ترک خاطره انگیز به جا بذارن. مشکل اصلی متالیکا لود نبود، مشکل اصلی با آلبوم هایی بودن که بعد از اون رلیز کردن. مشکل اصلی اصرار بر طولانی کردن تایم آلبوم‌ها بدون توجه عمیق به کیفیت لیریکس یا نوازندگی ها بود.
ترک مورد علاقه: Mama Said
نمره من به آلبوم: 6.8
36- Blackfield - Blackfield II (2007)
ژانر: Progressive Rock, Art Rock
بعد سفر یه هفته‌ای که بعد از آلبوم متالیکا برام پیش اومد، برای چند روز بازگشت دوباره به روند آلبوم‌های شبانه برام خیلی سخت بود. تا اینکه تصمیم گرفتم و گفتم گور پدرش، امکان نداره نتونم از موسیقیِ بلکفیلد لذت کافی رو نبرم! پس آلبوم دوم شون پلی شد. آره، شاید به اندازه آلبوم اول منحصر به فرد نبود، ولی مگه ممکنه نتونی از اون همه ترک شاهکار و متن‌های شاعرانه لذت نبری؟ همونطور که بارها گفتم، سختتر از ساخت یه اثر خوب، ساخت دوباره‌ی یه اثر در همون سطحه، پس هرگز مشکلی با آلبوم دوم بلکفیلد ندارم!
ترک مورد علاقه: This Killer
نمره من به آلبوم: 9.3
37- Camel - Rajaz (1999)
سبک: Progressive Rock
سیزدهمین آلبوم استودیویی کمل، بازگشت دوباره‌شون به نوای خاصی بود که سالها قبل در دهه هفتاد به شکل موفقی تونسته بودن اجرا کنن. با فضایی که به بیابون‌های خاورمیانه هم نزدیکه و صداهایی که فقط و فقط به موسیقی پراگرسیو دهه هفتاد تعلق دارن، کمل در اواخر قرن 20 یکی از موفق‌ترین و زیباترین آلبوم‌های تموم دورانش رو منتشر کرد. اشعار به شدت قوی، فضاسازی بینظیر، و یه عالمه سولوی معرکه! باید لذت برد، همین.
ترک مورد علاقه: تایتل ترک
نمره من به آلبوم: 9
38- David Gilmour - David Gilmour (1978)
سبک: Soft Rock, Blues Rock
هیچ چیزی تو دنیا آرامبخش تر از ترکیب صدا و گیتار دیوید گیلمور وجود نداره. یه آلبوم قدیمی با حال و هوای خوب، چندتا ترک تاریخی، سولوهای موندگار آکوستیک و الکتریک، یه پکیج فوق‌العاده مخصوص هوای بارونی تو جاده‌های شمال!
ترک مورد علاقه: There's No Way Out Of Here
نمره من به آلبوم: 8.7
39- Megadeth - So Far, So Good ... So What! (1988)
سبک: Thrash Metal
آلبوم های مگادث رو میشه از روی اسم تشخیص داد، واقعا کی غیر اونا توی اسم رسمی آلبوم از علامت تعجب یا سه نقطه استفاده میکنه؟ سومین آلبوم مگادث که کلا 40 دقیقه هم طول نکشید، اوج ثرش نوازی بدبویِ موطلایی بود. آهنگ‌های این آلبوم هم مثل بیشتر آلبوم‌های مگادث ترکیبی از فضای سیاسی-اجتماعی و دراماتیک داشتن و روحیه اصیل متال، ینی انتقاد و حمله به هر چیز روی کره زمین رو از یاد نبردن. با ریف‌های سنگین شروع شد و با چندتا از زیباترین هارمونی‌های مگادث ادامه پیدا کرد. یه آلبوم ایده‌آل برای هر متالهد با هر سلیقه‌ای!
ترک مورد علاقه: In My Darkest Hour
نمره من به آلبوم: 9.4
40- John Mayer - Sob Rock (2021)
سبک: Blues Rock, Soft Rock, Pop Rock
بلاخره هر از چندگاهی یه آلبوم جدید هم می‌طلبه، و چی بهتر از اینکه این آلبوم از یکی از بهترین گیتاریست های ده دهه اخیر باشه؟ هنوزم همون سولوهای زیبای همیشگی، هنوزم وایب خوبی از اولین تا آخرین ثانیه خوبِ آلبوم جریان داره. بلوز ینی همین، درباره غمت یه جوری بخونی و گیتار بزنی که انگار عاشقانه دوستش داری!
ترک مورد علاقه: Shouldn't Matter But It Does
نمره من به آلبوم: 7.8
41- Opeth - Deliverance (2002)
سبک: Progressive Death Metal, Progressive Rock
هیچکس بهتر از اپث طوری آهنگ‌های دث متال رو درست نمیکنه که بتونی به راحتی باهاشون اشک بریزی. شاید اگه یه روز بخوام بهترین آلبوم‌های اپث رو رتبه‌بندی کنم نتونم این آلبوم رو توی تاپ فایوم جا بدم، ولی قبلا هم گفته بودم، این دلیل خوبی نیست که درباره گوش کردن به یه آلبوم اپث به خودت شک راه بدی. از خشن ترین ترک‌های تاریخ خودشون یهو سوئیچ میشن روی یه موود سافت و آروم و پراگ طور، طوری که خودت هم نمیتونی عمق هنر پنهان شده توی این ترنزیشن رو متوجه بشی. باید به این آلبوم بیش از یک بار گوش داد.
ترک مورد علاقه: تایتل ترک
نمره من به آلبوم: 9.2
42- Black Sun Aeon - Blacklight Deliverance (2011)
سبک: Melodic Death Metal, Viking Metal
اینم از اون آلبوم‌هایی که یکم سخت میشه پیداش کرد، ولی مطمئن باش که ارزش گشتن رو داره. خیلی راندوم توی یکی از کانال‌های موزیکم بهش برخورد کردم و فقط چون از کاورش خوشم اومد بهش گوش دادم، و چه تجربه فوق‌العاده‌ای! پر از ریف‌های ملودیک و روح نواز، پر از اشعار اسطوره‌ای!
ترک مورد علاقه: Oblivion
نمره من به آلبوم: 9
43- Katatonia - Viva Emptiness (2003)
بله، من اونقدر ریتارد بودم که تازه بعد از تموم شدن آلبوم، فهمیدم که همین چند هفته قبل یک بار به این آلبوم گوش داده بودم. ولی مهم نیس، فک کنم گفتم که میتونی 10 بار هم به این اثر گوش بدی و هنوزم برات پر از شگفتی باشه.
44- King Crimson - In Wake Of Poseidon (1970)
سبک: Progressive Rock
اینم از دومین آلبوم افسانه‌های کهنِ پراگرسیو راک! اگه بگم خیلی خلاصه توصیفش کنم، به اندازه آلبوم اول زیبا بود، ولی کوبنده نبود، ولی اون اندازه اوج نداشت، به اون اندازه نمیتونست موندگار باشه. اما تا وقتی میشه یه گوشه لش کرد و برای چهل دقیقه ازش لذت برد، چرا همه‌ش باید خودم رو درگیر مقایسه کردن این آلبوم با آلبوم قبلیشون بکنم؟
ترک مورد علاقه: Pictures Of A City
نمره من به آلبوم: 8.3
45- Radihead - The Bends (1995)
سبک: Alternative Rock, Britpop, Indie Rock
هنوز موجود ایده‌آل گرایی که داخل تام یورک زندگی میکرد نتونسته بود ریدیوهد رو به اهدافش برسونه. اهدافی که البته همین چند سال بعد با دو آلبوم OK Computer و Kid A به نتیجه رسیدن، ولی قبل از اون موقع هنوز خیلی کارهای متفاوتی رو بیرون دادن تا بلاخره تونستن به اون فرمول جادویی شون دست پیدا کنن. این آلبوم، همون حال و هوای بقیه کارهای ریدیوهد رو در یه فضای خش‌دار تر و غیرحرفه‌ای تر ارائه میده، هرچند بعضی جاها از چارچوب‌هایی که هرگز وجود نداشتن هم بیرون زدن و به سمت هارد راک هم متمایل شدن، ولی نتیجه نهایی، هر چی بود چیز بدی نبود. فقط باید یکم پخته تر میشدن، میدونی؟
ترک مورد علاقه: Street Spirit (Fade Out)
نمره من به آلبوم: 7.8
46- Rush - Hemispheres (1978)
سبک: Progressive Rock
یه مصداق بارز از بهترین چیزی که یه آلبوم پراگ دهه هفتاد میتونه باشه! ترک‌های طولانی (البته کلا 4 تا ترک داشت)، وکال بینظیر جِدی لی و المان‌های سمفونیک راک بیشمار. غیرممکنه که از پراگ دهه هفتاد صحبت کنی و چیزی از راش نگی. یه بند سه نفره که اوج رو تجربه کردن.
ترک مورد علاقه: rush cygnus x-1 book two: prelude / apollo: bringer of wisdom / dionysus: bringer of love / armageddon: the battle of heart and mind / cygnus: bringer of balance / the sphere: a kind of dream
بله دقیقا =))
نمره من به آلبوم: 8
47- Steven Wilson - To The Bone (2017)
سبک: Progressive Rock, Rock, Progressive Pop
استیون ویلسون شانس‌های زیادی رو برای خروج از منطقه امنی که با آثار پراگ متالش تو بند Porcupine Tree ایجاد کرده بود رو امتحان کرد، و تقریبا در بیشتر موارد سربلند بیرون اومد. این آلبوم که از پاپ ترین کارهای شخصیش حساب میشه، باز هم پره از ترانه‌های مفهومی و متن‌هایی که حیفه بدون تامل ازشون بگذری. آهنگسازی‌ها هنوزم پر از احساس تلاطم و ناآرومی ان، ولی میشه با بیتِ نسبتا سریع آلبوم خوش گذروند و باهاش خوشحال شد.
ترک مورد علاقه: Pariah
نمره من به آلبوم: 8.2
48- Iron Maiden - Senjutso (2021)
سبک: Heavy Metal
خیلی احساس خوبیه که یک آلبوم رو درست یک روز بعد از پخش شدن تو کانال‌های تلگرام گوش کنی، حتی اگه اون آلبوم 80 دقیقه باشه و مجبور باشی برای جور کردنِ تایم یکم به خودت سخت بگیری. آلبوم پر بود از لحظه های حماسی تایتان های پاور متال، با نواهایی که بیش از هر آلبوم قبلیشون به موسیقی پراگرسیو نزدیک بود و صداهای گیتار که در اوج پختگی، به آرومی تونستن چیزی فراتر از یه پس زمینه معمولی رو برای آیرن میدن ایجاد کنن. بروس دیکنسن هنوز زیبا میخونه، خیلی خیلی زیبا!
ترک مورد علاقه: Lost in a Lost World
نمره من به آلبوم: 9
49- Radiohead - In Rainbows (2007)
سبک: Art Rock, Art Pop, Electronica
گوش دادن به یه آلبوم طولانیِ دیگه برای همون روز، تصمیمی بود ک مطمئنا بخاطرش از گوش‌هام خیلی فحش خوردم. ولی مگه میشه که به محض کشف کردن و شنیدن تعریف‌های این آلبوم، دلت نخواد که سریع از اول تا آخرش رو گوش بدی تا از Nude رد شی و بتونی با خیال راحت با Videotape اشک بریزی؟ یکی از Essentialهای ریدیوهده، نمیخوام در موردش بیشتر بنویسم.
ترک مورد علاقه: Radiohead
نمره من به آلبوم: 9.3
50- King Crimson - Thrak (1995)
سبک: Progressive Rock, Industrial Rock
یازدهمین آلبوم، جایی بود که کینگ کریمسن ثابت کرد علی رغم تغییر لاین‌آپ های پرشمار و گذشتن چیزی حدود 30 سال از اولین و بهترین آلبومشون، هنوزم میتونه پا به پای تغییرات موسیقی پیش بیاد و برای اسم خودش هم که شده، حرف های جدیدی برای نواختن داشته باشه. نتیجه نهایی آلبوم، یه اثر قابل قبول و لذت بخش بود، نه بیشتر، نه کمتر.
ترک مورد علاقه: Dinosaur
نمره من به آلبوم: 7.5
