طرفداری - اوضاع یوونتوس به هیچ وجه جالب به نظر نمی رسد. باخت مقابل جنوا شاید به خاطر بی انگیزه بودن تیم باشد. به هر حال همانگونه که الگری می گوید این باخت تاثیری در رتبه بالای جدول ندارد. سهمیه لیگ قهرمانان برای فصل آینده رزرو شده، و بازی بعدی یووه نیز در فینال کوپا ایتالیا و مقابل اینتر است؛ بنابراین دور از ذهن نیست که جنوا عطش بیشتری برای برنده شدن داشته باشد.
مشکل یوونتوس اما، مشکل یکی دو بازی نیست. الگری قرار بود یووه را به مسیر صحیح برگرداند و حداقل، شبیه سه فصل اول حضورش در بانوی پیر باشد؛ اما چیزی که تاکنون دیده ایم راضی کننده نبوده است. بازی آشفته، بی هویت و سردرگمی که یووه ارائه می دهد نه در مقابل حریفان بزرگ کارآمد بوده و نه در مقابل تیم های کوچک.
جنوا در حالتی با یووه روبرو شد که کمترین برد در سری آ (3) و کمترین گل زده در لیگ (25) را داشت. اما عملکردِ منفعل مقابل آن ها و همچنین موقعیت سوزی در خط حمله، باعث شد تا آن ها به بازی برگردند و یووه پیروزی را با شکست معاوضه کند. اتفاقی که در این فصل برای اولین بار نیفتاده است. انگار که قبح شکست خوردن در یوونتوس از بین رفته و آن ها دیگر به مانند تیم سابقشان نیستند.
در اینجا ذکر چند نکته ضروری است:
1- آیا یووه تیمی بی نقص دارد؟ جواب خیر است. اما باید در نظر داشته باشیم که یک تیم برنده، لزوما از یازده سوپراستار تشکیل نمی شود. درست است که یووه در خط هافبک و مدافعین کناری ضعف دارد، اما این دلیلی قانع کننده برای عملکرد تیم الگری نیست.
به عنوان مثال کلوپ را در لیورپول در نظر بگیرید؛ از زمان ورودِ مربی آلمانی به لیورپول، تغییرات و پالس های مثبتی مشاهده شد. میانگین دوندگی تیم مربی آلمانی بالاتر رفت و آن ها سبک دیگری از بازی را نشان دادند، اگرچه بازیکنانِ آن ها جیمز میلنر، آلبرتو مورنو، امره جان، لوکاس لیوا، جوردن آیب و ... بودند.
یا استفانو پیولی؛ مربی بی ادعای میلان تیمش را بدون بازیکن شاخصی در پست 10 یا وینگر راست همچنان در کورس اسکودتو نگه داشته و بازی های جذابی نیز ارائه کرده است. یووه در حال حاضر فاقد علائم حیاتی است.
2- نقش مربی در پرورش بازیکنان چیست؟
نگاه کنید که کونته مثلث دفاعی بی بی سی، پیرلو، ویدال و ... را در چه حالتی تحویل گرفت و در چه فرمی تحویل داد.
بارتزالی یک دفاع ارزان قیمت 30 ساله بود. ویدال یک هافبک مستعد از بوندسلیگا و پیرلو، بازیکنی افت کرده که در میلانِ الگری نتوانسته بود نقشی در جلوی زمین ایفا کند و کنار گذاشته شده بود. کونته پوگبای نوجوان را وارد ترکیبش کرد و از او یک هافبک باکیفیت و درخشان ساخت. آیا الگری می تواند باعث رشد و پیشرفت بازیکنانش شود و از آن ها بهترین بازی را بگیرد؟
در حالی که سرمایه گذاری روی آکادمی و تیم جوانان در اکثر باشگاه های اروپایی رونق یافته، همچنان در یووه اثری از جوان گرایی نمی بینیم. چه اشکالی دارد که نیمکت یووه را بازیکنان آکادمی باشگاه پر کنند. در این صورت دیگر نیازی به خریدهای موازی یا تمدید با بازیکن هایی مثل دیشیلو برای پر کردن نیمکت نیست. جوان ها نیمکت را پر می کنند، زمان بازی به دست می آورند و دست یووه برای خرید بازیکن تاپ و دادنِ دستمزد بیشتر، باز می شود.
3- رویکرد یوونتوس باید تغییر کند
طبق شایعات ژورنالیست های ایتالیایی، ترکیب یوونتوس قرار است در فصل بعدی 3-3-4 باشد. اما اگر الگری بخواهد همچنان با رویکرد و ذهنیتی مشابه تیمش را به زمین بفرستد، چه فرقی می کند ترکیب تیم روی کاغذ 3-3-4 باشد یا ۱-۳-۶؛ آن هم زمانی که 8 یا 9 بازیکن مجبور به تشکیل ساختار دفاعی و محافظت از دروازه هستند.
4- عقب افتادن از دیگر باشگاه ها؛ اتفاقی غیر قابل اجتناب
اکثر طرفداران یوونتوس، از سالیان قبل این تیم را دنبال می کنند و در پایگاه هواداری بانوی پیر، اثری از طرفداران جوان یا تازه وارد دیده نمی شود. جای تعجبی هم ندارد، این سبک بازی موردپسند هیچکس نیست. آنیلی که همچنان رویای سوپرلیگ را در سر می پروراند، در مورد نیاز به تغییرات و جذاب تر شدن بازی های فوتبال می گوید. جایی که بازی های آنلاین، گوی سبقت را از فوتبال ربوده و کودکان و نوجوانان را جذب کرده اند.
اما رئیس یووه قبل از اینها، بهتر است نگاه دقیق تری به تیم خودش بیندازد. فوتبالی که یووه ارائه می دهد، سرگرم کننده نیست و در دوران فعلی باعث جذب هوادار (مخصوصا هوادار بین المللی) نمی شود. لیگ انگلیس هر هفته بازی های جذابی به هواداران پیشکش می کند، در صورتی که دیدن بازی های یوونتوس، صبر و حوصله ی هواداران این تیم را به چالش می کشد!
از فوتبال بین المللی گفتیم اما در ایتالیا نیز باد در پرچم یووه نمیوزد. اینتر با کمک جوزپه ماروتا، تیمی ارزان قیمت ولی باکیفیت ساخته و از آن طرف نیز، روسونری احتمالا مالکِ متمولی در هفته های آینده پیدا می کند. رم فصل آینده استارت قوی تری با مورینیو خواهد داشت و شاید ساری و گاسپرینی نیز در صورت ابقا نتایج بهتری بگیرند. می دانیم که فتح اروپا برای یووه یک هدف نیست و یک رویاست؛ اما اگر آن ها می خواهند که همچنان در لیگ داخلی حرفی برای گفتن داشته باشند، نیاز به تغییراتی وجود دارد.
تغییراتی که نگارنده معتقد است تنها خرید و فروش بازیکن چند بازیکن در آن، مشکلی را حل نمی کند. بلکه باید زاویه دیدِ جدیدی داشت؛ از چارچوب های گذشته خارج شد و طرحی نو ایجاد کرد. در غیر این صورت، یووه در ادامه مسیرش دستاورد شاخصی به دست نخواهد رسید، سقف موفقیت ها بلندتر نخواهد شد و آن ها در همین مرحله درجا می زنند.
