به نام خدا
بازی با پاس های بلند
این تاکتیک اغلب فریبنده است. به خصوص که بیشتر وابسته به دید خوب در زمین است و به مهارت و تکنیک کم تری نیاز دارد. تیم ها با تفکرات دفاعی یکی از آنهایی هستند که معمولا از استراتژی توپ های بلند استفاده می کنند.
در اصل، ایده بازی با توپ های بلند، ارسال هوایی و رو به جلوی توپ برای مهاجمی است که توپ را دریافت می کند و آغاز کننده حمله است.
برای موفقیت در این روش بازیکنان مهاجم باید توانایی کنترل توپ را داشته باشند و در بازی هوایی قوی باشند.
توپ های بلند برای ارسال به فضاهای خالی نیز استفاده می شود. برای مهاجمین سریع که به آن فضاها فرار و در آن فضاها از توپ استفاده کنند. هم چنین در این روش شما به یک زوج هافبک تهاجمی در عقب نیاز دارید که توانایی مشارکت در حمله را داشته باشند و مطمئن باشید که ارتباط مهاجم با سایر بازیکنان قطع نخواهد شد.
تیم هایی که از توپ های بلند استفاده می کنند معمولا اهداف دفاعی دارند. هدف آنها گرفتن توپ و دور کردن آن از دروازه تا حد ممکن است. آنها این کار را با بازیکنان فیزیکی انجام می دهند تا در نبردهای هوایی بر حریف غلبه کنند.
بازی فوتبال با توپ های بلند به عنوان ضدفوتبال یا بازی نازیبا شناخته شده است اما لحظات درخشانی را می تواند به ارمغان بیاورد.
گل دنیس برکمپ در بازی هلند مقابل آرژانتین در وقت های اضافه یکی از بهترین های جام جهانی 1998 بود. گل او با یک پاس بلند آغاز شد که توسط مدافع تیم فرانک دی بوئر ارسال شد و از هفت بازیکن آرژانتین گذشت تا به او برسد. توانایی تکنیکی برکمپ قابل تحسین بود اما در این روش نیاز به یک آغاز کننده باتجربه است که حرکت را به خوبی شروع کند.
سم آلاردیس شاید به عنوان یکی از شناخته شده ترین طرفداران استراتژی پاس های بلند در انگلیس است. او از یک بازیکن مهاجم فیزیکی به نام کوین دیویس و یک هافبک به نام کوین نولان که به خوبی می توانستند پشت دفاع حریف را تشخیص دهند استفاده می کرد. آلاردیس سرمربی تیم موفق بولتون واندرر در سالهای 2007-1999 بود.
