سلام بر ..تو این کشور شادی و امید به زندگی خیلی کمه طبیعتا میزان خودکشی و افکار خود تخریبی هم زیاده احتمالا خیلیها هم حداقل تجریه فکر کردن به این موضوع رو داشتن خود من هم از نوجوانی تقریبا 15 16 سالگی همچین فکری داشتم و چندین بار به دلایل مختلف تا عملی کردن پیش رفتم آخرین موردش 6 7 سال پیش بود تجربیات و اتفاقاتی که در زندگیم افتاد درنهایت منو به این درک رسوند که زندگی هدیه لب نهایت ارزشمندیه که در اختیار ما تا هستیم و نفس میکشیم فرصت تغییر داریم و شادی رو در هر جایی میشه پیدا کرد فضا هر چقدر هم بسته باشه ذهنت همچنان میتونه ازاد باشه اگه همچین افکاری در سر دارید حتما با یه فرد مورد اعتماد عاقل صحبت کنید اگر کسی رو ندارید میتونید برای من پیام خصوصی بفرستید