مگه ناگن(نمیگن) دنیا جونن(خوبه)
ما که جونیش مو ندی(خوبیش رو ندیدیم)
مگه ناگن مهربونه مهربانیش مو ندی(مهربونیش رو ندیدیم)
مگه ناگن دل به عشقن په بی چه محکوم شکنن(مگه نمیگن دل برا عشقه پس چرا محکومش میکنن)
مگه ناگن سرنوشتن به چه مظلوم شَکنن (مگه نمیگن سرنوشته پس چرا مظلومش میکنن)
قاعده ی دنیا عوض بو یک وا یک نابو دو تا(قاعده دنیا عوض شد یک با یک نمیشه دو تا)
او که چشم به راه ایشسته بش بگن دگه نتا (اونیکه منتظر کسی بود بهش بگین دیگه نمیاد)
این روزان جوابه خوبی خنجر کینن و بس
عاشق این روزان زیاده ولی از روی هوس
اگه دنیا جون ببینی جونه اون لحظه وونش(اگه دنیا رو خوب ببینی خوبه اون لحظه هایی که داری میبینیش)
هر کسی گَپَ ازن خودش قبولی نی گپونش(هر کسی حرفی میزنه خودشم حرفاشو قبول نداره)
مگه ناگن دلخوشی اَتات وقتی راضی باشی
ولله ما راضی بودیم و هیچ موندی جز ناخوشی
مگه نا گن دو تا دوست از دو تا کاکا بهترن ؟
دوست که سهله دو تا کاکا سره پول سَرَ ابرَن(سر پول سر میبرن)
هر چی تو بچگی بیما شو گو همه قصه در هوند(هر چی تو بچگی برامون تعریف کردند همش قصه از اب در اومد)
رنج دنیا بند خوبی از دل خلقی برون(رنج دنیا بند خوبی رو از دل خلق پاره کرد)
کسی حال ای نی که حتی خبر از دل خوبگنت(کسی حال خبر گرفتن از دل خودش رو هم نداره)
جوون و پیر آرزوشه زودی از دنیا بره
