سائو سائو به نام رایج سائو منگده در پیگو (استان آنهویی فعلی) به دنیا آمد. او در خانواده ای سرشناس خواجه به دنیا آمد و پدرش کائو تنگ یکی از ده چانگ شی (خواجه) سلسله هان شرقی (25-220) بود. کائو کائو که در قلم و شمشیر استاد بود، استراتژیست، سیاستمدار و شاعری عالی در اواخر هان شرقی به حساب می آمد.
در سال 174 هنگامی که کائو کائو 20 ساله بود، به عنوان یک مقام محلی لوئویانگ انتخاب شد. در این سمت، او وظایف و قانون خود را با جدیت انجام می داد، بدون اینکه از قدرت خویشاوندان و یاران سلطنتی که به ارتقاء بعدی او کمک کرد، بیم داشته باشد. پس از فروپاشی شورش کلاه زردها، او توسط دادگاه هان برای سرکوب شورشیان منصوب شد که به دلیل دستاوردهای او در سرکوب، منجر به ارتقاء بیشتر شد.
در سال 190، او به ائتلاف نظامی در مبارزه با دونگ ژو (یکی از مقامات درباری خائن از هان شرقی) پیوست و شروع به ایجاد نیروهای مسلح خود کرد که "ارتش Qingzhou" نام داشت. در سال 196، کائو کائو نیروهای خود را به پایتخت شهر لویانگ هدایت کرد و امپراتور شیان هان را مجبور کرد تا دستورات خود را برای کنترل اوضاع سیاسی انجام دهد. در سال 201، سربازان او یوان شائو (رهبر نیروهای شورشی علیه دربار هان شرقی) را در نبرد گواندو شکست دادند. از آن زمان به بعد، کائو کائو به تدریج شمال چین را متحد کرد. با این حال، هدف سیاسی او برای متحد کردن کل چین هرگز محقق نشد. در نبرد صخره های سرخ (نبرد چیبی) که هدف آن تصرف منطقه جنوبی بود، در نبرد با نیروهای متحد لیو بی و سان کوان شکستی فاجعه بار متحمل شد.
به عنوان یک سیاستمدار، کائو کائو با راه اندازی سیستم Tun Tian (کشاورزی که توسط سربازان انجام می شود) برای ارتقای بهره وری و برآورده کردن نیازهای منابع غذایی ارتش، توجه زیادی به توسعه اقتصاد کشاورزی داشت. در همین حال، او همچنین سیستم Zu Tiao (تغییر مالیات) را راه اندازی کرد تا بار مالیاتی کشاورزان را کاهش دهد و در عین حال مالکان بزرگ را مجازات کند. همه این تلاش ها یک پایه اقتصادی قوی را برای گروه نظامی او تثبیت کرده بود. در برخورد با منابع انسانی، کائو کائو توجه زیادی به استخدام افراد با استعداد برای تقویت قدرت گروه خود داشت و همچنین به عنوان یک توزیع کننده بی طرف پاداش و مجازات در نظر گرفته می شد.
کائو کائو که به عنوان یک شاعر برجسته شناخته می‌شود، فهرستی از گلچین‌های شعری مانند Haolixing ، Duangexing ، Guancanghai (دریا) و Guisuishou (اگرچه لاک‌پشت طولانی است) نوشت . اشعار او عمیقاً تحت تأثیر الگوی شعر یوفو قرار گرفت و در عین حال خلاقیت بیشتری در محتوا داشت. بنابراین، اشعار او و نیز شعرهای دو پسر شاعر با استعدادش کائو پی و کائو ژی، سبک جدیدی از ادبیات ژیان آن را آغاز کرد.
کائو کائو در 15 مارس 220 بر اثر بیماری سر درگذشت و پس از مرگ پسرش کائو پی به سلطنت رسید و پس از مرگ امپراتور لقب امپراطور وو را گرفت.
