امروز بعد بازی جمله ای خوندم که خیلی برام عجیب بود
شاید اگه چهار سال پیش بود قطعا موافق بودم
اون جمله این بود«با اشک طارمی گریه کردیم»
فضای سایت و جامعه کاملا مشخص می‌کنه که مردم دل پری از این تیم ملی دارن. دلایل هم کاملا واضحه
دورویی
پول پرستی
منفعت پرستی شخصی
و ...
این نسل رو فارغ از هر کیفیتی که با نسل ۹۸ مقایسه میکردن کاملا در انزوا به لحاظ اخلاقی قرار داده.
میگفتن بازیکنا مظلومن
داستان پرسپولیس طارمی
پرسپولیس شجاع
داستان اول فصل بیرو و پرسپولیس که منجر به مرگ یک هوادار شد
استقلال امید ابراهیمی
و ...
نشون میده تعصب و غیرت هیچ جایگاهی در مقابل پول پرستی این بازیکنا نداره
ثانیا ماجراهای تلخ پارسال که ج ج رو واسه همه زهر مار کرد و اون خوشحالی های ناراحت کننده تو عکس های تزیینی قبل ج ج در مقابل خوشحالی نکردن بخاطر فلسطین تو تورنمنت چهار جانبه اردن کاملا تناقض ها رو آشکار کرد که اولویت بازیکنان تیم ملی خوشحالی مردمه یا ارضا کردن ایدئولوژی حکومت.
در آخر اما خواستم بگم به عنوان ایرانی هم چنان دوست داریم برد تیم کشورمون رو ببینیم چون غیرتمون اجازه نمیده سعودی ها و عراقی ها بعد باخت ما رو مسخره کنن ولی دلیل هم نمیشه با باخت شما گریه کنیم چون ارزش گریه کردن ندارین هر چقدر لیاقت فنی داشته باشین.
