طرفداری | تفاضل گل تیمهای رایو وایکانو، اوساسونا و مایورکا که در نیمه اول جدول لالیگا و به ترتیب در رتبه‌های هشتم، نهم و دهم قرار دارند، منفی است.
لالیگا؛ سلطه در قله، نابرابری در پایین
تیمهای صدرنشین لالیگا تفاضل گل‌های قابل توجهی دارند که نشان‌دهنده تمرکز قدرت در تیمهای بالای جدول است. بارسلونای قهرمان با تفاضل گل +61 در صدر قرار دارد و رئال مادرید (36+) و اتلتیکو مادرید (31+) پشت سر این تیم و در رتبه‌های دوم و سوم قرار گرفته‌اند. این سه تیم توانایی هجومی و دفاعی خود را به نمایش گذاشته و فاصله زیادی با سایر تیم‌ها ایجاد کرده‌اند. این موضوع بار دیگر گفته‌ی معروف خورخه والدانو را به یاد می‌آورد:
لالیگا صحنه‌ای برای شاعران است؛ اما همه نمی‌توانند شعر بسرایند
این جمله به خوبی گویای آن است که در لالیگا، تنها چند تیم از کیفیت لازم برای درخشش برخوردارند و بقیه بیشتر به نقش سیاهی‌لشکر محدود شده‌اند. تیم‌هایی مانند سلتاویگو (2+)، مایورکا (8-) و اوساسونا (6-) تفاضل گل‌های مثبت ناچیز و یا حتی منفی دارند که نشان‌دهنده افت عملکرد در تیمهای پایین‌تر از رتبه پنجم و ناتوانی آن‌ها در مقابله با تیمهای بالاتر است. این یعنی در لالیگا، چند تیم بالانشین عملکرد برتر خود را ادامه می‌دهند، در حالی که سایر تیم‌ها به سختی با آن‌ها رقابت می‌کنند. تفاضل گل منفی یا مثبت ناچیز، حتی با حضور در نیمه بالای جدول، نشان‌دهنده ضعف عمق رقابت است.
جدول لالیگا؛ تفاضل سه تیم از 10 تیم برتر منفی است
لیگ برتر؛ تعادل رقابتی در سراسر جدول
خلاف این وضعیت، ده تیم برتر لیگ برتر انگلیس توزیع به‌مراتب متعادل‌تری از تفاضل گل‌ها را نشان می‌دهند که نشان‌دهنده ساختار رقابتی‌تر این لیگ است. لیورپول با تفاوت گل +۴8 در صدر قرار دارد، به دنبال آن آرسنال (+۳۳) و منچسترسیتی (+۲۴) قرار دارند. به طور قابل توجهی، حتی تیمهای پایین‌تر در جدول ده تیم برتر، مانند برایتون و فولام، تفاضل گل مثبت دارند. برای مثال بورنموث رتبه هشتمی که با آندونی ایرائولا درخشان ظاهر شده است تفاضل گل +۸ دارد؛ مقایسه شود با تفاضل -۶ رایووایکانوی با رتبه مشابه در لالیگا.
این تعادل نشان می‌دهد که در پریمیرلیگ، پیروزی‌ها با سختی به دست می‌آید و فاصله بین تیم‌ها کمتر است. موفقیت در سطح اول فوتبال انگلیس، نتیجه مدیریت دقیق، برنامه‌ریزی و ثبات است.تفاضل گل متوازن در ده تیم برتر نشان می‌دهد که مسابقات بسیار رقابتی بوده و در این لیگ تیم‌ها هیچ کدام به طور قابل توجهی از سایرین پیشی نمی‌گیرند. یورگن کلوپ در توصیف این لیگ گفته بود:
در انگلستان، حتی تیم شانزدهم جدول هم می‌تواند شما را شکست دهد. اینجا هیچ‌کس در امان نیست.
تفاضل گل تمام تیمهای نیمه اول جدول، مثبت است
پیامدها
این مقایسه تفاوت‌های ساختاری دو لیگ را روشن می‌کند:
لالیگا: لیگی با سلسله‌مراتب برجسته که در آن چند تیم برنده همیشگی بازی‌ها هستند و اختلاف قدرت زیادی با سایر تیم‌ها ایجاد کرده‌اند. همان‌گونه که پپ گواردیولا گفته بود، بیشتر به نمایش کیفیت فردی تیمهای بزرگ متکی است:
در اسپانیا، گاهی کیفیت بازیکنان بازی را تعیین می‌کند، نه سیستم یا ساختار.
لیگ برتر انگلیس: ساختار لیگ متعادل‌تر است که تعادل رقابتی را تضمین می‌کند و حتی تیمهای پایین‌تر جدول ده تیم برتر همچنان تیمهای قدرتمندی هستند که به پیشرفت رقابت‌ها کمک می‌کنند. آرسن ونگر نقل قول معروفی در همین رابطه دارد:
در انگلیس، هر بازی یک آزمون است. رقابت هرگز متوقف نمی‌شود.
این الگو در جذب بازیکنان، انگیزه مربیان، توسعه کانون هواداران و جذابیت کلی لیگ‌ها تاثیر دارد. در حالی که لالیگا برای نمایش درخشش فردی تیمهای بزرگ مناسب است، پریمیرلیگ بستری برای رقابت گسترده، جذاب و پویا فراهم می‌آورد. شاید به همین دلیل است که فلورنتینو پرز دست از اجرایی کردن پرو‌ژه کهکشانی برنمی‌دارد.
