طرفداری | مصاحبه میکل آرتتا قبل از بازی با لیورپول حاوی نکاتی است که نشان می‌دهد این مربی تحت فشار فزاینده‌ی رسانه‌ای قرار گرفته است.
نشست خبری سرمربی آرسنال قبل از رویارویی با لیورپول در ورزشگاه آنفیلد برگزار شد. لیورپول مدت‌ها قبل قهرمانی خودش را قطعی کرده و آرسنال با اختلاف امتیاز ۲ رقمی امیدوار است نایب قهرمانی را به منچسترسیتی تقدیم نکند. در این نشست خبرنگاران میکل آرتتا را تحت فشار قرار دادند و واکنش او به سوالات بهانه نوشتن این یادداشت شد.
میکل آرتتا در دسامبر ۲۰۱۹ در حالی سکان هدایت آرسنال را بر عهده گرفت که باشگاه دوران پرنوسانی را تجربه می‌کرد. او بلافاصله در فصل 2020-2019 جام حذفی را فتح کرد؛ افتخاری که در قامت یک مربی تازه‌وارد نوید دوران جدیدی را می‌داد. آرسنال تحت هدایت او از نظر ساختار دفاعی و نظم تاکتیکی پیشرفت قابل‌توجهی داشت و در فصل 2024-2023 نایب‌قهرمان لیگ برتر شد؛ جایگاهی که نشان از پیشرفت فنی و انسجام تیمی می‌داد.
بعد از حضور در کورس پایاپای قهرمانی با منچسترسیتی پپ گواردیولا، انتظار می‌رفت در فصلی که سیتیزن‌ها دچار افت شده اند و لیورپول مربی خودش را تغییر داده، این آرسنال باشد که بعد از مدت‌ها بتواند آرزوی توپچی‌ها را برآورده کند. اما در نهایت شگفتی، آرنه اسلوت تازه وارد توانست مربی ۵ ساله باشگاه لندنی را جا بگذارد و تاج قهرمانی را روی سر بگذارد. عقب افتادن ۱۵ امتیازی از قرمزهای مرسی ساید، از دست رفتن آرزوی قهرمانی در اروپا و در خطر افتادن نایب قهرمانی باعث عصبانیت قابل درک هواداران قرمزپوش لندنی شده است.
عدم کسب جام در سطح لیگ برتر یا لیگ قهرمانان پرسشی اساسی را ایجاد کرده: آیا آرتتا، همان‌طور که خودش ادعا می‌کند، آرسنال را به بهترین تیم اروپا تبدیل کرده است یا صرفاً روایت خود را از واقعیت ساخته است؟
چهره نگران آرتتا؛ آیا او از آینده می‌ترسد؟
از آمار تا واقعیت؛ تصویری نادرست از برتری
پس از حذف از لیگ قهرمانان توسط پاری‌سن‌ژرمن، آرتتا در مصاحبه‌ای جنجالی گفت: «آرسنال صاحب بهترین تفاضل گل در نیمه‌نهایی بود و از نظر xG بهتر از PSG بودیم.» جمله‌ای که بسیاری از هواداران را یاد دوران نه‌چندان دور امری، مربی پیشین آرسنال، انداخت که شکست‌ها را با شاخص‌های فنی توجیه می‌کرد.
واقعیت این است که این آمار در مرحله گروهی لیگ قهرمانان 2025-2024 با پیروزی پرگل آرسنال مقابل پی‌اس‌وی آیندهوون (۷–۱) شکل گرفت. تیمی که از پنج لیگ معتبر اروپایی نبود و مقاومت دفاعی پایین‌تری نسبت به غول‌های قاره داشت.
اما وقتی سطح رقابت بالاتر رفت، آرسنال برابر PSG با شکست ۳–۱ در مجموع حذف شد. گل‌ها و آمار درخشان گروهی، در پاریس و لندن به کار نیامدند.
پپ گواردیولا، که آرتتا سال‌ها زیر نظر او در منچسترسیتی کار کرده بود، گفته است:
آمار باید برایت جام بیاورد، اگر نه فقط سرت را گرم کرده‌ای.
فلسفه‌ی گواردیولا همیشه مبتنی بر تبدیل برتری عددی به تسلط عینی در زمین بوده است. از بارسلونا تا بایرن و سیتی، تیم‌های او در لحظات کلیدی تمرکز، بلوغ و قطعیت داشته‌اند.
در مقابل، آرتتا پس از شکست، به جای تمرکز بر اشتباهات یا ضعف‌های تاکتیکی، به «مرز باریک» بین صعود و حذف اشاره می‌کند. او می‌گوید:
ما همه‌چیز داشتیم، فقط گل نزدیم.
این رویکرد، همان‌طور که آرسن ونگر در یکی از مصاحبه‌های اخیر گفته بود،
خطرناک است چون آمار، مسئولیت را از تو می‌گیرد.
پیروزی‌هایی که واقعیت را پنهان کردند
برد ۷–۱ مقابل آیندهوون ممکن است چشم‌نواز باشد، اما شواهد فنی حاکی از آن است که تیم آرتتا هنوز در بازی‌های بزرگ دچار تردید، کندی در تصمیم‌گیری و شکنندگی ذهنی می‌شود. از موقعیت‌سوزی‌های بازی برگشت برابر PSG گرفته تا اشتباهات فردی که در سطح نیمه‌نهایی اروپا نباید رخ دهند.
در واقع، آماری که آرتتا به آن استناد می‌کند، نتیجه‌ی بازی‌هایی بود که در آن کیفیت حریف پایین‌تر بود؛ و حالا که مقابل تیمی مانند پاریس به چالش کشیده شد، هیچ‌کدام از این آمارها نتوانستند او را نجات دهند.
در لیگ برتر انگلیس، آرسنالِ آرتتا روند مشابه را دنبال می‌کند؛ شروع خوب، اما افت‌های مقطعی که همه چیز را بر باد می‌دهد. با اینکه در سال 2024، آرسنال بیشترین امتیاز را کسب کرده بود، اما این هم کمکی به قهرمانی آن‌ها نکرد. آرسنال هنوز هم در مقاطع حساس و بازی‌هایی که قاعدتا یک تیم مدعی قهرمانی باید به راحتی برنده شود، می‌بازد. خنده‌دار است که نقاط قوت تیم آرتتا چگونه به پاشنه آشیل آن‌ها تبدیل می‌شوند. این فصل، آن‌ها در ضربات کرنر و ایستگاهی درخشان ظاهر شدند و گل‌های زیادی را از این راه به ثمر رساندند. با این حال، دقیقا در همین فصل، گل‌های زیادی را هم از روی ضربات آزاد خوردند.
نشانه‌ی یک پایان؟
ادعای «بهترین تیم اروپا» بودن در حالی مطرح شده که نه جامی کسب شده، نه فینالی در کار بوده، و نه حتی نمایشی که در ذهن هواداران بماند. این ادعا بیشتر از آنکه نشان از اعتمادبه‌نفس یک تیم در حال پیشرفت باشد، شبیه آخرین تلاش برای اثبات مشروعیت خود در زمانه‌ای است که صبر مدیران و هواداران کوتاه‌تر از همیشه شده است.
آرسنال بدون تردید نسبت به دوران پیش از آرتتا پیشرفت کرده، اما مسیر بزرگ‌تر شدن از این نقطه به بعد نیازمند چیزی بیش از آمار است. جام می‌خواهند. قطعیت می‌خواهند. کیفیت در شب‌های بزرگ. چیزی که گواردیولا در آن استاد است و شاگردش هنوز راه زیادی در پیش دارد.
اگر آرتتا می‌خواهد این جایگاه را حفظ کند، باید نشان دهد که تیمش نه‌تنها «در آمار» بلکه «در لحظه‌ی تصمیم» هم برترین است.
