طرفداری | یکشنبه‌ای پر احساس در ورزشگاه فیلیپ شاتریه پاریس، جایی که بیش از ۱۵ هزار هوادار پرشور و اشک‌بار گرد هم آمدند تا به اسطوره بی‌رقیب خاک رس، رافائل نادال، ادای احترام کنند. مردی که قبل از ورودش به رولان گاروس در سال ۲۰۰۵، کلمه «غیرممکن» برای بسیاری معنای واقعی داشت، اما حالا با ۱۴ قهرمانی بی‌نظیر خود، این مفهوم را برای همیشه دگرگون کرده است.
نادال با تسلط بی‌مانندش روی خاک رس، استانداردهای جدیدی در دنیای تنیس ایجاد کرد و با اراده‌ای فولادین، مرزهای «غیرممکن» را جاودانه شکست. امروز، اشک‌های او و خانواده‌اش در مراسمی پرشور که با سخنان تأثیرگذار به سه زبان انگلیسی، اسپانیایی و فرانسوی همراه بود، به یادگار ماند.
«شاید دیگر نتوانم در اینجا بازی کنم، اما قلبم همیشه اینجاست»، این جمله نادال بود که هزاران هوادار حاضر را به اشک واداشت. هوادارانی که در طول دو دهه، بارها شاهد فتح زمین‌های خاکی پاریس توسط این قهرمان بودند.
این مراسم ویژه، اولین رولان گاروس پس از اعلام رسمی بازنشستگی نادال را به شکلی متفاوت رقم زد. با پوششی رسمی و لباسی به رنگ آبی تیره، نادال در جایگاه ویژه‌ای ایستاد و مورد تجلیل بی‌سابقه قرار گرفت. موج تشویق‌ها و شعار «مرسی رافا» از سوی تماشاگران، جو ورزشگاه را به اوج هیجان رساند.
همچنین دیدار نمادین چهار اسطوره تنیس جهان، شامل نادال، فدرر، جوکوویچ و ماری، لحظه‌ای تاریخی و احساسی بود که همه را تحت تاثیر قرار داد. نادال در سخنان خود به اهمیت احترام و رفاقت میان قهرمانان اشاره کرد و از تحقق رویاهای همه آن‌ها گفت.
نکته‌ی پایانی این مراسم، رونمایی از پلاکی بود که رد پای نادال به همراه تصویر جام موسکتیر و عدد ۱۴ روی آن حک شده است. این نماد جاودانه، برای همیشه در ورزشگاه فیلیپ شاتری باقی خواهد ماند تا یادآور روزهایی باشد که نادال تاریخ رولان گاروس را نوشت.
نادال در پایان مراسم گفت:
این جایزه‌ای است که نمی‌توانم با کلمات توصیف کنم. داشتن این نقطه در مهم‌ترین زمین دوران تنیسم، افتخاری بی‌نظیر و بسیار احساسی است.
امروز، در پاریس، دو دوره پیش و پس از نادال تعریف می‌شود و ۱۵ هزار عاشق تنیس گرد هم آمدند تا مردی را گرامی دارند که مرزهای برتری در خاک رس را جاودانه کرد. بدون شک، احساسی‌ترین روز تاریخ رولان گاروس بود و میراث نادال، الهام‌بخش نسل‌های آینده خواهد بود.
