طرفداری | در این گزارش، به بررسی کامل وضعیت تیم آرسنال و برنامه‌های میکل آرتتا برای پنجره نقل و انتقالات تابستانی می‌پردازیم.
در آغاز فصل گذشته، آرسنال ۲۵ بازیکن آماده در اختیار داشت، اما در طول فصل، به دلایلی مانند محرومیت و مصدومیت، تنها ۲۲ نفر از آن‌ها بیش از یک بار در ترکیب اصلی قرار گرفتند یا حداقل بیش از یک حضور در میدان داشتند. جالب‌تر آن‌که فقط ۱۹ بازیکن بیش از ۶۰۰ دقیقه بازی کردند.
مصدومیت‌ها، محرومیت‌ها و حضور هم‌زمان در چهار رقابت مختلف، آرتتا را وادار کرد که فشار زیادی بر گروه اصلی بازیکنان وارد کند. پس از عملکردی طاقت‌فرسا در لیگ قهرمانان اروپا، تیم از کورس قهرمانی داخلی با لیورپول بازماند.
اکنون وظیفه بهبود این شرایط بر عهده آندره‌آ برتا گذاشته شده است. آرتتا قصد دارد جایگاه دومی تیم را ارتقا دهد، اما به‌خوبی می‌داند که این کار نه آسان است و نه سریع به نتیجه می‌رسد. آرسنال بار دیگر برای یک بازسازی تابستانی آماده می‌شود؛ بازسازی‌ای که به نظر می‌رسد از نظر حجم فعالیت، به تابستان‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ شباهت بیشتری داشته باشد تا اصلاحات جزئی صورت‌گرفته در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴. در ادامه، به بررسی وضعیت آرسنال در هر پست می‌پردازیم.
دروازه‌بان‌ها: نیاز فوری به یک پشتیبان
آرسنال در فصل گذشته، پس از فروختن آرون رمزدیل، تنها به داوید رایا متکی بود و از این نظر در پست دروازه‌بانی با کمبودهایی مواجه شد. هرچند رایا دچار مصدومیت نشد و بحران خاصی رخ نداد، اما دروازه‌بان‌های ذخیره شامل نتو (بازیکن قرضی و باتجربه بورنموث) و چند بازیکن نوجوان بودند.
رایا تنها دروازه‌بان باتجربه باشگاه است و ادامه این وضعیت منطقی نیست. متعادل‌سازی میان دو دروازه‌بان که هر دو خواهان بازی هستند، دشوار است؛ همان‌طور که آرتتا در تجربه کار با رایا و رمزدیل این موضوع را لمس کرد. اما فاصله یک مصدومیت تا اتکا به بازیکنی مانند نتو یا دروازه‌بانانی بدون تجربه، پذیرفتنی نیست.
تامی ستفورد و جک پورتر هر دو بسیار بااستعداد هستند، اما پیش از آن‌که به گزینه‌ای جدی برای آرتتا تبدیل شوند، نیاز به حضور در فوتبال بزرگسالان و تجربه بیشتر در رقابت‌های جوانان دارند. جای تعجب ندارد که باشگاه به جذب خوان گارسیا علاقه‌مند شده است؛ دروازه‌بانی ارزان، در دسترس، جوان و توانمند، که بازی با پای قدرتمندی نیز دارد. اگر آرسنال موفق به جذب او نشود، باید به‌سرعت به دنبال گزینه‌ای جایگزین باشد.
مدافعان: نیازی به خرید نیست
آرسنال گزینه‌های دفاعی متعددی در اختیار دارد که می‌توانند در تمام نقاط خط دفاعی به میدان بروند و واقعاً نیازی به جذب بازیکن جدید در این بخش ندارد. فصل گذشته نیز این تیم به ریکاردو کالافیوری احتیاجی نداشت، به‌ویژه با توجه به اینکه آرتتا چقدر کم از او در مرکز خط دفاعی استفاده می‌کرد.
با این حال، مشکلات آمادگی جسمانی بن وایت، سؤالاتی را درباره آینده خط دفاعی آرسنال ایجاد کرده است. تاکهیرو تومیاسو مدت‌هاست از میادین دور بوده و دیگر گزینه‌ای قابل‌اعتماد به شمار نمی‌رود. یورین تیمبر نیز توانایی بازی در هر دو سمت دفاع کناری را دارد.
در این میان، وضعیت بسیار مبهم به نظر می‌رسد. انتقال ناگهانی یاکوب کیویور از فهرست «احتمالاً فروخته می‌شود» به «بازیکن حیاتی» پس از جراحی گابریل ماگالایش، نشان می‌دهد اوضاع تا چه حد درهم و پیچیده است. هرچند خط دفاعی اصلی آرسنال همچنان بسیار قدرتمند است، اما گزینه‌های پشتیبان، وضعیتی نسبتاً آشفته دارند.
آن‌ها امیدوارند که بن وایت در فصل آینده آمادگی کامل خود را حفظ کند و تیمبر بتواند در سمت راست رقابت ایجاد کند؛ همچنین در صورت نیاز، پشت سر مایلز لوئیس اسکلی و کالافیوری در سمت چپ قرار گیرد. جذب مدافع آماده و باکیفیت در مرکز دفاع برای آرسنال دشوار خواهد بود، زیرا ویلیام سالیبا و گابریل به‌شدت در ترکیب اصلی جا افتاده‌اند.
عملکرد کیویور در پایان فصل ممکن است باعث شود حضور او در شمال لندن ادامه‌دار شود و همین موضوع می‌تواند هزینه‌های آرسنال در بازار نقل‌وانتقالات را کاهش دهد؛ چراکه به نظر نمی‌رسد در حال حاضر نیازی به بازیکن جدید در این پست داشته باشند. حتی اگر اولکساندر زینچنکو ــ همان‌طور که انتظار می‌رود ــ از تیم جدا شود و قرارداد کیران تیرنی نیز به پایان برسد، باز هم آرسنال نیاز فوری به مدافع جدید نخواهد داشت.
هافبک‌ها: نیاز به عمق بیشتر و اهمیت تمدید با پارتی
در حالی که خط دفاعی آرسنال تقریباً تکمیل است، خط میانی ممکن است خیلی زود با کمبود بازیکن مواجه شود. جورجینیو قرار است از تیم جدا شود و توماس پارتی نیز ممکن است او را دنبال کند. هرچند باشگاه مخالفتی با تمدید قرارداد بازیکن غنایی نداشته، اما گزارش‌ها حاکی از آن است که بارسلونا پیش از این با او وارد مذاکره شده است. در صورت جدایی او، آرسنال تنها دو هافبک تخصصی برای بازی در پست هافبک دفاعی در اختیار خواهد داشت.
البته لوئیس اسکلی نیز توانایی بازی در این پست را دارد، اما هنوز برای او نقش ثانویه محسوب می‌شود. میکل مرینو نیز در این پست عملکرد درخشانی نداشته و حضورش باعث ایجاد چالش‌هایی برای آرتتا شده است؛ در حالی که دکلان رایس در پست شماره ۸ (سمت چپ) بسیار مؤثرتر ظاهر شده است.
انتظار می‌رود مارتین زوبیمندی به تیم اضافه شود و به عنوان هافبک دفاعی اصلی (شماره ۶) ایفای نقش کند؛ این مسئله به رایس اجازه می‌دهد آزادی عمل بیشتری در حرکات هجومی داشته باشد. از همین رو، اهمیت حفظ پارتی در این مرحله دوچندان می‌شود، چراکه در غیر این صورت آرسنال ناچار به جذب یک هافبک دفاعی دیگر خواهد بود که بتواند پوششی مناسب در جلوی مدافعان میانی ارائه دهد.
ایتن وانری با وجود تنها ۱۸ سال سن، در فصل آینده احتمالاً در موقعیتی قرار خواهد گرفت تا جایگزین مارتین اودگارد شود یا حداقل با او در گردش ترکیب سهیم باشد که نکته‌ای مثبت محسوب می‌شود. با این حال، آرتتا می‌داند که اتکا به گروهی محدود از بازیکنان تا چه حد می‌تواند هزینه‌بر باشد. ترکیب کنونی با اودگارد، وانری، زوبیمندی، رایس و مرینو هنوز تا تشکیل یک خط میانی کامل فاصله دارد.
به نظر می‌رسد آرسنال یا باید قرارداد توماس پارتی را ــ با وجود چالش‌های ناشی از سن او ــ تمدید کند، یا برای یافتن یک هافبک دفاعی جدید وارد بازار شود؛ تصمیمی که با توجه به کمبود گزینه‌های باکیفیت در این پست، کار ساده‌ای نخواهد بود.
مهاجمان: حمایت از ساکا و بلندپروازی در نقل‌وانتقالات
توجیه اینکه چرا بهترین بازیکن‌تان را برای بیش از چهار ماه از دست داده‌اید، دشوار است؛ اما کنار آمدن با این وضعیت، زمانی که کاپیتان تیم دو ماه پیش از آن مصدوم شده و پس از آن، تنها مهاجم باتجربه و مدافع میانی اصلی نیز به‌نوبت خانه‌نشین شده‌اند، حتی سخت‌تر خواهد بود. این دقیقاً همان شرایطی بود که آرتتا با آن دست‌وپنجه نرم کرد و دلیل مهمی است برای اینکه چرا آرسنال نتوانست در چند جبهه رقابت را ادامه دهد.
مهم‌تر از همه اینکه آرتتا به‌خوبی می‌داند هنوز در خط حمله، فاصله زیادی با حل کامل مشکلات تیمش دارد. بحث‌هایی در مورد مناسب بودن گابریل مارتینلی و لیاندرو تروسار در سمت چپ مطرح است. تروسار، به‌ویژه، همواره بیشتر یک بازیکن تأثیرگذار بوده تا یک مهره اصلی و کاملاً مؤثر.
مارتینلی همچنان جوان است، اما ثبات لازم برای یک وینگر در سطح بالا را ندارد. عملکرد درخشان او در فصل ۲۳-۲۰۲۲ تاکنون یک استثنا بوده است. با این حال، سمت چپ خط حمله را نمی‌توان مشکل اصلی آرسنال دانست.
پایان دادن به وابستگی به ساکا و خرید مهاجم تراز اول
بوکایو ساکا آن‌قدر فوق‌العاده است که یافتن بازیکنی برای همراهی یا بازی در سایه او، بسیار دشوار شده است. با این‌حال، آرسنال نتوانسته باری از دوش او بردارد و این وابستگی بیش‌ازحد، برای تیم هزینه‌ساز بوده است.
تابستان امسال، توپچی‌ها باید راهی برای کاهش این وابستگی بیابند. چه با جذب یک وینگر راست تخصصی، چه با به‌خدمت گرفتن یک مهاجم چندکاره، آرسنال باید دست‌کم یک وینگر در سطح جهانی به ترکیب خود اضافه کند؛ بازیکنی که برای حضور در ترکیب اصلی رقابت کند و به ساکا فرصت استراحت بدهد.
گزینه‌های پیش‌رو در خط حمله
چه نیکو ویلیامز با بند فسخ ۴۹ میلیون پوندی و دستمزدهای بالا، چه جیمی گیتنس با قیمتی مشابه اما هزینه کلی کمتر و البته احتمالاً استعداد پایین‌تر، یا رافائل لیائو - حالا که میلان از لیگ قهرمانان اروپا حذف شده است - در هر حال باید چاره‌ای اندیشیده شود. هر سه بازیکن توانایی بازی در هر دو جناح را دارند که مزیتی مهم به شمار می‌رود. با این حال، این احتمالاً هنوز مهم‌ترین اولویت نقل‌وانتقالاتی نیست. در مرکز خط حمله، وضعیت کاملاً روشن است: آرسنال باید یک مهاجم نوک بخرد.
آرسنال در ژانویه تصمیم گرفت فشار زیادی وارد نکند. تنها در روزهای پایانی پنجره نقل‌وانتقالات، آن‌هم به‌صورت آزمایشی، سراغ اولی واتکینز رفت؛ اما حالا در تابستان، جذب یک مهاجم مرکزی قطعاً در دستور کار قرار دارد.
نام‌های مطرح برای خط حمله
چه ویکتور گیوکرش با قیمت حدود ۶۰ میلیون پوند - یک گلزن قهار در پرتغال، هرچند با تردیدهایی درباره کیفیت رقبا - و چه بنیامین ششکو با قیمتی حدود ۹۲.۵ میلیون پوند، که هرچند پتانسیل بالایی دارد اما آمارهای زیربنایی‌اش نگران‌کننده‌اند، در هر صورت آرسنال باید حتماً یک مهاجم را جذب کند.
گیوکرش به‌ناگاه علاقه‌اش به آرسنال را از دست داده و بیشتر با چلسی در ارتباط است. در همین حال، ششکو بیش از سایرین در مرکز شایعات نقل‌وانتقالاتی قرار دارد. می‌دانیم که آرتتا ترجیح می‌دهد ابتدا مقدمات چند انتقال را فراهم کند و سپس بر اهداف نهایی تمرکز کند؛ رویکردی که شاید بخشی از این تأخیر را توضیح دهد. در عین حال، آن‌ها باید درباره وضعیت گابریل ژسوس نیز تصمیم‌گیری کنند.
این مهاجم برزیلی همچنان مصدوم است و تا آغاز فصل آینده هم احتمالاً به میدان بازنخواهد گشت. با این‌حال، دوران اوج او پیش از پایان ژانویه بسیار کوتاه بود و پس از ۱۸ ماه تقلا، عملکرد خوب او بیشتر یک استثنا به شمار می‌رود. او به‌سختی بازیکنی ثابت در ترکیب محسوب می‌شود و کای هاورتس نیز با مشکلات آشکاری در تمام‌کنندگی روبه‌روست.
بازیکن آلمانی، هرچند برای آرسنال بسیار ارزشمند است، اما نمی‌تواند به‌تنهایی بار حمله را به دوش بکشد. هاورتس به حمایت نیاز دارد و آرسنال به یک مهاجم بی‌رحم و با دقت بالا نیازمند است. اگر لیاندرو تروسار از تیم جدا شود - که پیش‌تر نیز اخباری درباره علاقه تیم‌هایی از خاورمیانه به او منتشر شده بود - در آن صورت، علاوه بر جذب یک مهاجم بزرگ، خرید دو وینگر دیگر نیز فوریت پیدا خواهد کرد.
