گوش کنید و بخوانید ،
October 12th, 1985
Dog carcass in alley this morning. Tire tread on burst stomach. This city is afraid of me. I have seen its true face. The streets are extended gutters and the gutters are full of blood and when the drains finally scab over all the vermin will drown. The accumulated filth of all their sex and murder will foam up about their waists
and all the whores and politicians will look up and shout "save us!"... and I'll look down and whisper "no".
They had a choice, all of them. They could have followed in the footsteps of good men
Decent men who believed in a day's work for a day's pay.
Instead they followed the droppings of lechers and communists and didn't realize that the trail led over a precipice until it was too late. Don't tell me they didn't have a choice.
Now the whole world stands on the brink, staring down into bloody Hell, all those liberals and intellectuals and smooth talkers...and all of asudden nobody can think of anything to say.
ترجمه
۱۲ اکتبر ۱۹۸۵
امروز صبح لاشه سگ در کوچه. رد لاستیک روی شکم ترکیده. این شهر از من می‌ترسد. من چهره واقعی‌اش را دیده‌ام. خیابان‌ها جوی‌های طولانی هستند و جوی‌ها پر از خون و وقتی که بالاخره فاضلاب‌ها روی همه حشرات را بپوشانند، غرق خواهند شد. کثافت انباشته شده از تمام سکس و قتل‌هایشان تا کمرشان کف خواهد کرد
و همه فاحشه‌ها و سیاستمداران به بالا نگاه می‌کنند و فریاد می‌زنند "ما را نجات دهید!"... و من به پایین نگاه می‌کنم و زمزمه می‌کنم "نه".
آنها حق انتخاب داشتند، همه آنها. آنها می‌توانستند جای پای مردان خوب را دنبال کنند
مردان شریفی که به کار روزانه برای دستمزد روزانه اعتقاد داشتند.
در عوض، آنها مدفوع هرزه‌ها و کمونیست‌ها را دنبال کردند و متوجه نشدند که مسیر به پرتگاه منتهی می‌شود تا اینکه خیلی دیر شد. به من نگویید که آنها چاره دیگری نداشتند.
حالا تمام دنیا در لبه‌ی پرتگاه ایستاده و به جهنم خونین خیره شده، تمام آن لیبرال‌ها و روشنفکران و چرب‌زبان‌ها... و ناگهان هیچ‌کس نمی‌تواند چیزی برای گفتن به ذهنش خطور کند.
