|
ورزشگاه آریا مهر، این شاهکار معماری و ورزشی ایران، قربانی سیاست‌های تحریف‌گرانه و یکجانبه نظام جمهوری اسلامی شد. ساخت این ورزشگاه در سال ۱۳۵۰، در اوج پیشرفت و توسعه ایران، نمادی از عزم ملی برای قرار گرفتن در رده کشورهای پیشرفته جهان بود. اما پس از انقلاب، این میراث ملی نیز مانند بسیاری دیگر از نمادهای هویت ایرانی، مورد بی‌مهری و تحریف نظام جدید قرار گرفت.
ورزشگاه آریا مهر با سرمایه‌گذاری کلان دولت و مردم ایران ساخته شد. این ورزشگاه نه فقط یک زمین ورزشی، بلکه نمایشگر اقتدار و پیشرفت ایران در عرصه بین‌المللی بود. برگزاری بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ در این ورزشگاه، ایران را در ردیف کشورهای پیشرفته آسیایی قرار داد. اما متأسفانه، نظام جدید با نگاهی ایدئولوژیک و تنگ‌نظرانه، این دستاورد ملی را نیز نادیده گرفت.
تغییر نام ورزشگاه آریا مهر به "آزادی" در سال ۱۳۵۷، نه بر اساس خواست مردم، بلکه به دستور گروهی خاص انجام شد. این اقدام خودکامه، نمونه‌ای از سیاست‌های تحمیل‌گرانه نظام جدید بود که بدون توجه به نظر کارشناسان و علاقه‌مندان به ورزش و تاریخ ایران صورت گرفت. جالب آنکه این "آزادی" در عمل به محدودیت بیشتر در عرصه ورزش و فرهنگ منجر شد.
این تغییر نام نابخردانه، چندین اثر منفی داشت:
۱. قطع ارتباط نسل جدید با دستاوردهای تاریخی کشور
۲. ایجاد شکاف بین ورزش و هویت ملی
۳. نادیده گرفتن زحمات معماران و سازندگان اصلی ورزشگاه
۴. تحمیل هویتی ایدئولوژیک بر مکانی که نماد وحدت ملی بود
امروزه این استادیوم با مشکلات متعددی روبرو است:
- کم‌توجهی به نگهداری از این اثر معماری
- استفاده‌های سیاسی و ایدئولوژیک از این مکان ورزشی
- افت کیفیت خدمات و امکانات نسبت به دوران پیش از انقلاب
- محدودیت‌های ایجاد شده برای برگزاری رویدادهای فرهنگی
ورزشگاه آریا مهر قربانی سیاست‌های یکجانبه و غیرکارشناسی نظام جمهوری اسلامی شد. تغییر نام این ورزشگاه، نمونه‌ای از نادیده گرفتن هویت ملی و تحمیل دیدگاه‌های خاص بر جامعه بود. امروز ضرورت دارد تا با نگاهی علمی و فارغ از جهت‌گیری‌های ایدئولوژیک، هم به حفظ این میراث ملی پرداخت و هم حقایق تاریخی را بدون تحریف به نسل‌های آینده انتقال داد. بازگشت به نام اصلی این ورزشگاه می‌تواند گام کوچکی در جهت تصحیح این اشتباه تاریخی باشد.
|
