در جدیدترین نمایش نبوغ مدیریت و شوخی‌های غیرمنتظره در دنیای فوتبال، ماسیمیلیانو آلگری، سرمربی همیشه خوش‌بین میلان، بعد از شکست "مثلاً فاجعه‌بار" ۴ بر ۱ تیمش مقابل چلسی، یک نظریه فلسفی جدید در فوتبال ارائه داد. او با خونسردی تمام اعلام کرد که این نتیجه نه تنها فاجعه‌بار نبوده، بلکه میلان "با یک بازیکن کمتر، منسجم‌تر و بهتر بازی کرده"!
بازی از دقیقه ۵ با گل به خودی اندری کوبیس جوان، مدافع آکادمی میلان، شروع شد و این بدبخت در دقیقه ۱۸، زمانی که تیمش ۲-۰ عقب بود، با اخراج مستقیم، فرصت اثبات نبوغ خود را از دست داد. اما آلگری که انگار از زاویه‌ای متفاوت به بازی نگاه می‌کرد، این صحنه رو نه یک نقطه ضعف، بلکه یک "نقطه عطف" در انسجام تیمش می‌دید. او ورود به شرایط ۱۰ نفره رو به عنوان "کشف فرمول جادویی انسجام تیمی" معرفی کرد.
آلگری در کنفرانس خبری که بیشتر شبیه کلاس فلسفه بود تا گزارش بعد از بازی، گفت:
"یک ماه تمرین پیش‌فصل داشتیم که خوشبختانه بدون مصدومیت گذشت، پس از سه‌شنبه می‌تونیم آماده‌سازی برای کوپا ایتالیا رو شروع کنیم."
بله درست شنیدید! در دنیای آلگری، حتی اگر چهار گل از حریف عقب باشی و دروازه‌بان حریف دیگه حوصله‌اش سر رفته باشه، مهم‌ترین دستاورد، حفظ سلامت بازیکنان است. به نظر می‌رسه که او معتقده بازیکن سالم، حتی اگر گند بزنه، از بازیکن مصدوم که نمی‌تونه گند بزنه بهتره!
سرمربی میلان ادامه داد:
"به طور متناقض، وقتی ۱۰ نفره شدیم، بهتر بازی کردیم چون منسجم‌تر بودیم. می‌تونستیم دقیق‌تر عمل کنیم، اینا مسائلیه که تو بازی‌های رسمی باید حل بشه."
به نظر می‌رسه که آقای آلگری با این جمله، یک نسخه جدید از فوتبال رو معرفی کرده: "فوتبال دفاعی با یک بازیکن کمتر، راهی به سوی پیروزی‌های بزرگ!" شاید روزی برسیم که تیم‌ها برای افزایش انسجام و دقت، از همون اول با ۹ یا ۸ بازیکن وارد میدان بشن و بازی رو به یه "آزمون بقا" تبدیل کنن.
نکته جالب دیگه این بازی، حضور لوکا مودریچ، ستاره جدید میلان، در اولین قدم‌هاش با پیراهن روسونری بود. البته او نیمه دوم وارد شد، زمانی که میلان در اوج "انسجام ۱۰ نفره" قرار داشت. شاید وظیفه مودریچ، نه بازی‌سازی، بلکه حفظ روحیه بازیکنان بعد از دریافت گل‌های متعدد و آموزش آرامش در برابر فاجعه بوده!
در نهایت، آلگری با لحن غمگین اشاره کرد به جدایی مالیک تیاو (مدافع) از میلان و پیوستن ۴۰ میلیون یورویی‌اش به نیوکاسل. این در حالی بود که میلان قبلاً هم با کمبود مدافع مواجه بود. شاید دلیل این همه "انسجام" پس از اخراج، همین نبودن مدافعان کافی برای پراکنده شدن تو زمین بوده! به هر حال، آلگری با این اظهارات بار دیگه ثابت کرد که در هنر "تبدیل لیمو به لیموناد" (یا شاید هم تبدیل لیمو به سرکه)، یک استاد بی‌رقیبه. حالا باید دید این فلسفه "شکستِ پیروزمندانه" می‌تونه میلان رو به قهرمانی کوپا ایتالیا برسونه یا نه. شاید در بازی‌های بعدی، برای افزایش "انسجام" تیم، پیش از شروع بازی، یک مدافع رو داوطلبانه اخراج کنن!
