طرفداری- امیر قلعه نویی در سه سال اخیر با استقلال قهرمان، پنجم و ششم شد. مقام نازل ششمی در این فصل باعث شد تا پس از سال ها سکوهای ملتهب آزادی علیه کسی که بیشترین افتخارات یک دهه اخیر را با این تیم کسب کرده شود و هیات مدیره نیز درست سه روز پس از اتمام لیگ تصمیم به قطع همکاری بگیرد. اما سناریوی برکناری قلعه نویی دو جنبه داشت:
حرکت اول:
هر چند امیر قلعه نویی در روزهای گذشته با لابی های بسیار همچنان خود را شانس اول نشستن بر روی نیمکت استقلال می دید و اطمینان زیادی به نشستن بر روی نیمکت استقلال داشت اما ظهر امروز اعضا هیات مدیره استقلال در آخرین روز کاری احتمالی خود (در صورت واگذاری باشگاه استقلال) تصمیم بسیار بزرگی گرفتند و به نوعی ژنرال آبی ها را در منگنه ای سخت قرار دادند. متن مصوبه هیات مدیره استقلال بسیار روشن و دارای چند پیام بود:
1- آبی پوشان به دنبال مربی هستند تا بتوانند از کیان خود دفاع کنند.
2- در این راه با تاسیس کمیته فنی به دنبال مطالعه برنامه گزینه های مد نظر خود هستند.
شاید هیچ کس به اندازه امیر قلعه نویی پیغام این مصوبه را به خوبی دریافت نکرده است. هیات مدیره استقلال به دنبال مربی است که از کیان استقلال دفاع کند و در این راه برنامه و رقابت برای رسیدن به صندلی سرمربی گری استقلال تنها راه است.
حرکت دوم:
امیر قلعه نویی حالا دو راه دارد. یا باید قید برنامه دادن را بزند که در این صورت برای اولین پس از جدایی خود از استقلال دیگر هیچگاه نمی تواند بهانه ای برای جدایی از استقلال داشته باشد زیرا خود کرده را تدبیر نیست و او اگر قصد داشت بر روی نیمکت استقلال بنشیند باید وارد رقابت می شد.
راه دوم نیز ارائه برنامه، رقابت با گزینه های داخلی و خارجی و شکست احتمالی است و این برای ژنرالی که در ماه های گذشته همواره گفته است کسی به اندازه او مدعی و صاحب جام و دیگر نکات مثبت نیست و چه نکته عجیبی است رقابت شیر با دیگر رقبا بر سر عنوان ژنرالی؟ شاید ذکر این نکته خالی از لطف نباشد که امیر قلعه نویی تنها یک بار در این شرایط قرار گرفته است و آن هم فصل اول حضور در استقلال و در رقابت با حسن روشن دشمن شماره یک کنونی اش است که صد البته نتیجه آن از پیش معلوم بود.
حال امیر قلعه نویی باید یکی از این دو راه را انتخاب کند که نتیجه هر دو از الان مشخص است؛ تو کیش و مات شده ای ژنرال
