چیچو اینیراسیایووه همینه
این مایلملک ابدبی خاندان انیلی همیشه تابع قواعد و پرنسیبهایی بوده.
یادمه در انتهای فصل 2003-2004 هم باشگاه به خاطر رعایت همین اصول میکولی بهترین بازیکن اون فصلش رو به خاطر حواشی معمولی مثل گوشواره توی گوش(شاید باور نکنید اما واقعیت محضه) فروخت تا به اصولش لطمه نخوره.
جالبه که بدونید همون زمان که در مقاله هایی هم که در باب این موضوع نوشته شده بود یه مقایسه ایی هم به نحوه رفتار باشگاه یووه با بازیکنهای مسئله دارش و باشگاه بایرن شده بود و مثلا اشاره میشد که در حالی که باشگاهی مثل یووه حضور چنین بازیکنانی رو تحمل نمیکنه و اونها رو میفروشه.بایرن تخلف محرز و خلاف آیین نامه های انضباطی اشتفان افنبرگ رو که با لباس کابوی در یک باشگاه شبانه حاضر شده و بد مستی کرده بود با یک جریمه و توبیخ جمع و جور کرد.
به نکته دیگه هم اینکه طی این سه چهار سال حضور ویدال توی یووه برام همیشه سوال بود چطور شده یووه ایی که سابقه برخورد انچنانی با میکولی داشت نسبت به وضعیت ظاهری ویدال موضع گیری نمیکنه و واکنش و تذکری به اون نمیده. و آیا مدیریت باشگاه هم به مرور خودش رو به روز کرده و دیگه مسائل اینچنینی رو از شمول محرومیت و جریمه انضباطی خارج کرده ؟ که البته الان و با مطرح شدن این موضوع و همچنین با یاد اوری قطع همکاری با مربی دوست داشتنی اما حاشیه محوری مثل کنته در فصل قبل پی بردم که نه؛ یووه همون یووه سابقه و کماکان بر اساس همون اصول پیش میره. فقط یه سه چهار سالی مجبور بود از این اصول چشم پوشی کنه و با مربی پر سر و صدا ولی از لحاظ فنی مورد قبول نظیر کونته و همچنین بازیکن پر حاشیه ایی مثل ویدال سر کنه تا بتونه دوران افول ناشی از کالچو پولی رو پشت سر بگذاره و به جاده موفقیت برگرده.
والسلام
سرهنگ علی رضل علیفر (ادب از که اموختی)
