دایی بعد از درخشش در آرمینیا بیله فلد و بایرن، چهره شناخته شده ای در فوتبال آلمان بود اما گلزنی های او در چمپیونزلیگ با پیراهن هرتابرلین بود که او را به یکی از شناخته شده ترین ستاره های آسیا در اروپا تبدیل کرد. نشریه "چمپیونز" که توسط یوفا منتشر می شود، در یکی از شماره های اخیرش، گزارشی از هرتابرلین فصل 2000-1999 داشته که در آن به نقش پررنگ علی دایی در موفقیت های آن تیم اشاره شده است. در ادامه، متن کامل این گزارش را بخوانید:
تیم اول پایتخت آلمان تنها یک بار در رقابت های چمپیونزلیگ حضور پیدا کرد. اولین و تنها حضور هرتابرلین در این رقابت ها در فصل 2000-1999 بود؛ حضوری درخشان که هنوز هواداران این باشگاه در مورد آن صحبت می کنند. نمایش هایی که تا اندازه ای سوررئال بود.
در سال 1997، بعد از 6 سال غیبت، هرتابرلین بار دیگر به بوندس لیگا برگشت. دو سال بعد، بانوی پیر (لقب هرتا در فوتبال آلمان) با قرار گرفتن در رتبه سوم بوندس لیگای 1 و کسب سهمیه حضور در چمپیونزلیگ، همه را غافلگیر کرد.
بعد از پیروزی مقابل تیم قبرسی آنورتوسیس فاماگوستا در دور سوم مرحله مقدماتی، هرتا در اولین مرحله گروهی، با تیم های چلسی، گالاتاسرای و میلان، همگروه شد. یورگن روبر، سرمربی هرتا، که از سال 1996 هدایت این تیم را برعهده داشت، به خبرنگاران گفته بود:" ما تنها برای یاد گرفتن اینجا هستیم"
هنریک هرزوگ، مدافع وقت هرتا، که در حال حاضر مسئول تدارکات باشگاه است، این تیم را در مقایسه با سایر تیم های گروه، یک "موش کوچک" توصیف کرد.
هرچند روبر هدف تیمش از حضور در چمپیونزلیگ را آموزش اعلام کرد اما خیلی زود مشخص شد که هرتا تکالیفش را به خوبی انجام داده بود. در اولین دیدار مرحله گروهی مقابل گالاتاسرای در ورزشگاه علی سامی ین، دیداری که اولین بازی هرتا در رقابت های اروپایی بعد از رسیدن به نیمه نهایی جام یوفا در سال 1979 بود، میشائیل پریتز و داریوژ ووژ، خیلی زود هرتا را پیش انداختند.
البته این دیدار در نهایت با تساوی 2-2 به پایان رسید اما همین که این نتیجه برای شان یک ناکامی محسوب می شد، نشان می داد که توانایی های آن تیم در چه حدی بود. شش روز بعد، هرتا میزبان چلسی است بود که مارسل دسایی، دیدیه دشان، توره آندره فلو، فرانک لبوف، دن پترسکیو و جان فرانکو زولا را در اختیار داشت.
روبر با گفتن اینکه "کیفیت چلسی فاصله زیادی با هرتا دارد" تلاش کرد انتظارات را کم کند اما تیمش به لطف دو گلی که علی دایی، مهاجم ملی پوش ایرانی، در مقابل 50 هزار هوادار ورزشگاه المپیا اشتادیون، به ثمر رساند، حریف لندنی را شکست داد.
در بازی بعدی، شاگردان روبر توانستند در سن سیرو، مقابل میلان به تساوی 1-1 برسند. این بار هم دایی برای هرتا گلزنی کرد و روسونری در مقابل نمایش دفاعی هرتا به شدت به زحمت افتاد. در دیدار برگشت، در هوای سرد برلین، هرتا 1-0 میلان را شکست داد.
هرتا در دقیقه 40، با ضربه دقیق داریوژ ووژ پیش افتاد و یک نمایش دفاعی عالی دیگر از برلینی ها باعث شد تا آنها میلان را شکست بدهند؛ پیروزی ای که یکی از روزنامه های برلین آن را دیدار قرن توصیف کرد. دایی هم از این دیدار با عنوان "مهمترین بازی تاریخ هرتا" نام برد.
علی رغم این نتایج خوب، شکست در دو دیدار آخر دور برگشت، کار هرتا برای صعود را دشوار کرد. شکست خانگی 4-1 مقابل گالاتاسرای و باخت 2-0 برابر چلسی در لندن، باعث شد تا سرنوشت صعود هرتا به نتیجه دیدار گالاتاسرای- میلان گره بخورد. در آن دیدار تا دقیقه 86 میلانی ها 2-1 پیش بودند اما دو گل از هاکان شوکور و امیت داوالا، کمک کرد تا هرتا راهی مرحله بعد شود.
دومین مرحله گروهی، برای هرتا درس های بیشتری داشت؛ تیم روبرو در گروهی قرار گرفت که بارسا و پورتو، دو قهرمان سابق اروپا، به همراه اسپارتا پراگ در آن حضور داشتند.
روز 23 نووامبر بارسا به برلین سفر کرد و هواداران امیدوار بودند که شاهد یک نمایش به یادماندنی دیگر از تیم شان بودند. البته در آن دیدار یک مه غلیظ باعث شد تا تماشاگران به سختی بتوانند آنچه در زمین رخ می دهد را تماشا کنند.
تیم لوئیس فان خال که لوئیس فیگو، فیلیپ کوکو، پاتریک کلایورت و فرانک دی بوئر را در اختیار داشت، تنها بعد از 14 دقیقه، با ضربه سر لوئیس انریکه پیش افتاد. گیدو رینگل، گزارشگر رادیو برلین، در آن لحظه گفت:" آیا گل زده شد؟ فکر می کنم این اتفاق افتاده!" و همکارش، آدریاس ویت، پاسخ داد:" چند نفر دارند خوشحال می کنند."
بارسا برای رسیدن به گل دوم حملات زیادی انجام داد اما چند واکنش خوب از گابور کرالی، دروازه مجارستانی هرتا، یک امتیاز غیرمنتظره را برای این تیم به همراه داشت. فان خال بعد از بازی گفت:" به من گفتند که در نیمه دوم موقعیت های خوبی داشتیم!"
بعد از شکست ناامید کننده 1-0 در خانه پورتو، هرتا برای زنده نگه داشتن امیدهای صعود، به پیروزی مقابل اسپارتا پراگ نیاز داشت. آنها در نیمه اول با گل هافبک تیم، سیکستن ویت، پیش افتادند اما در نیمه دوم گل تساوی را دریافت کردند.
پس از این دیدار، شاگردان روبر در هر سه دیدارشان در دور برگشت شکست خوردند؛ 1-0 در خانه اسپارتا، 3-1 مقابل بارسا و 1-0 در خانه برابر پورتو. با این وجود، این رقابت ها برای هرتا خوب بود.
دیتر هوینس، مدیرکل باشگاه اعلام کرد:" برلین سرانجام به نقشه اروپا برگشت." و قول داد که هرتا بار دیگر در رقابت های اروپایی حضور پیدا کند؛ قولی که هنوز عملی نشده؛ هرچند ورزشگاه خانگی هرتا فصل گذشته میزبان دیدار نهایی چمیونزلیگ بود.
ستاره های تاثیرگذار هرتابرلین در فصل 2000-1999:
گابور کرالی: این دروازه بان مجارستانی که در فصل 99-1998 به عنوان بهترین دروازه بان بوندس لیگا انتخاب شد، در چمپیونزلیگ نمایش های درخشانی در ترکیب هرتا ارائه داد؛ به ویژه در دیدار خارج از خانه مقابل پورتو و دو دیدار برابر بارسا. او که با شلوارهای بلند و گشادش در یادها مانده، مورد توجه میلان و رئال قرار گرفت اما در سال 2004 راهی کریستال پالاس شد.
میشائیل پریتز: مدیرکل فعلی هرتا، با 23 گلی که در فصل 99-1998 به ثمر رساند، کمک کرد تا این تیم بتواند با قرار گرفتن در رتبه سوم بوندس لیگا، برای اولین بار به چمپیونزلیگ صعود کند. او که در تیم منتخب قرن هرتا از سوی هواداران، قرار گرفته، با 108 گل، بهترین گلزن تاریخ هرتابرلین هم هست.
علی دایی: این ستاره ایرانی وقتی به بایرن مونیخ پیوست، از سوی فرانس بکن بائر مورد ستایش قرار گرفت. به عنوان یک مهاجم در کلاس جهانی، او در بایرن نتوانست به موفقیت برسد و به همین دلیل راهی هرتا شد. توانایی تکنیکی دایی، قدرتش در توپ های هوایی و مشارکتش در کارهای دفاعی، در عملکرد خوب هرتا در چمپیونزلیگ نقش مهمی داشت.
توماس هلمر: مدافع سابق بایرن که 68 بازی ملی هم برای آلمان انجام داده، در فینال چمپیونزلیگ سال 1999 برای بایرن بازی نکرد و به ساندرلند فروخته شد اما این باشگاه او را به هرتا قرض داد. هلمر که در آن زمان 34 سال داشت، در 6 بازی در چمپیونزلیگ برای برلینی ها به میدان رفت. نمایش های خوب او یکی از دلایل کسب 4 امتیاز از دو دیدار مقابل میلان بود.
داریوژ ووژ: او که در جوانی اسکیت سرعت کار می کرد، ظرافت و سرعتش را در زمین فوتبال هم حفظ کرد. او بعد از درخشش در بوخوم، در سال 1998 به هرتا پیوست. در تنها فصل حضور هرتا در چمپیونزلیگ، او دو گل زد و یک پاس گل داد. ووژ که در پست شماره 10 بازی می کرد، با پاس های هوشمندانه اش، یک تهدید دائمی برای حریفان بود.
