شکست 3-2 هلند در خانه برابر جمهوری چک مترادف با حذف آنها از رقابت‌های نهایی یورو 2016 بود...
دنی بلیند روی نیمکت میخکوب شده بود و چشمانش به نقطه‌ای نامعلوم در میدان نگاه می‌کردند، همین‌طور رود فن نیستلروی در طرف چپش و مارکو فن‌باستن در طرف راستش. مردان نارنجی‌پوش در میدان سرشان را پایین انداخته بودند: رابین فن پرسی، وزلی اشنایدر، کلاوس یان هانتلار، ممفیس دپای، دیلی بلیند، همه‌شان... آنها حذف شده بودند. آنها راهی فرانسه نمی‌شدند. فاصله هلند راه یافته به نیمه‌نهایی جام‌جهانی 2014 تا هلند حذف شده از رقابت‌های نهایی یورو 2016 آن‌قدر زیاد بود که کسی باور نمی‌کرد این هلند همان هلندی باشد که اسپانیا را در برزیل له کرد. «پرواز نارنجی» بدل شده بود به «سقوط نارنجی».
هلند برای اولین بار از 1984 جایی در رقابت‌های نهایی یورو پیدا نکرده بود. همان هلندی که قهرمان یورو 1988 شده و در 1992، 2000 و 2004 تا نیمه‌نهایی صعود کرده بود.
ناکامی هلند در شرایطی رخ داده بود که یوفا تعداد تیم‌های شرکت‌کننده را از 16 به 24 افزایش داده بود تا شعار "همه بزرگان فوتبال اروپا در یورو شرکت خواهند کرد" را اجرا کند، ولی هلند بزرگ از قافله عقب مانده بود. ولز، ایرلند شمالی و حتی ایسلند و آلبانی جواز سفر را گرفته بودند، همه راهی فرانسه می‌شدند جز هلند. همه جز نارنجی‌پوش‌ها. همه چیز برای آنها با شکست آغاز شد و با شکست هم پایان یافت. گاس هیدینگ کبیر رهبری هلند را پس از رفتن لویی فن‌خال با پایان جام‌جهانی 2014 در دست گرفت. گاس هیدینگ که هلند را در جام‌جهانی 1998 تا نیمه‌نهایی بالا برده بود. هیدنیگ بازگشته بود تا هلند را راهی رقابت‌های نهایی یورو 2016 کند. وقتی مردان او در اولین گام طی دیدار دوستانه برابر ایتالیا 0-2 زانو زدند همه آن را لغزشی گذرا قلمداد کردند. همان دیداری که هلند در ده دقیقه آغازین، هم دو گل از ایموبیله و دروسی دریافت کرد و هم برونو مارتینز را اخراج شده یافت.
ولی دیدارهای مقدماتی یورو هم با شکست آغاز شد. با سقوط 1-2 در زمین جمهوری چک. کمی بعدتر شکست 0-2 از ایسلند راه رسید. بهار 2015 آغاز نشده بود که هیدینگ پس از تساوی 1-1 برابر ترکیه پس از ده ماه استعفا داد و رفت و سکان کشتی طوفان‌زده به دنی بلیند سپرده شد. ولی مردان او هم هرگز نتوانستند برابر سه حریف اصلی – چک، ایسلند و ترکیه – پیروز شوند. آنها در گام آخر برابر جمهوری چک زانو زدند، در آمستردام، در خانه، با قصه‌ای باورنکردنی: دریافت سه گل از چک‌ها شامل یک گل به خودی رابین فن پرسی و سپس زدن دو گل به تیم ده نفره شده چک و سپس حذف در خانه. در حالی که ترکیه هم در استانبول، ایسلند را شکست داد تا به عنوان بهترین تیم سوم همه گروه‌ها مستقیما راهی فرانسه شود.
هلندی‌ها می دانستند نه تنها باید جمهوری چک را شکست دهند، بلکه ایسلند هم باید ترکیه را با زانو درآورد. هلندی‌ها می‌دانستند مردان چک سرسخت هستند. می‌دانستند باید منضبط باشند و هوشیار. ولی آنها نه منضبط بودند و نه هوشیار. شاید اگر انور القاضی طی همان نخستین حمله آن فرصت را از دست نمی‌داد و دروازه پتر چک را باز می‌کرد بازی مسیر متفاوتی را می‌پیمود. احتمالا اگر اشنایدر دقایقی بعد از پاس فوق‌العاده القاضی بهره می‌جست نتیجه جور دیگری رقم می خورد. ولی همه آن فرصت‌ها از کف رفتند و کمی بعدتر هلندی‌ها جوری بازی کردن یادآور بچه مدرسه‌ای‌های هول شده! کادرابک و سورال در کمتر از ده دقیقه دو بار دروازه هلند را گشودند تا همه چیز در همان نیمه اول تمام شود. وقتی رابین فن پرسی از روی نیمکت بلند شد تا خود را گرم کند، تماشاگران به پا خواستند و نامش را فریاد زدند: رابین، رابین، رابین... رابین جای ریدوالد را در همان نیمه نخست گرفت. رابین که در جام‌جهانی غوغا کرده بود. رابین که در جام‌جهانی 2014 آن گل تاریخی را با آن ضربه سر حیرت آور وارد دروازه کاسیاس کرده بود این جا با ضربه سر عجیبی در دقیقه 66 دروازه خودی را می‌گشود! رابین، رابین جام جهانی نبود.
شاید عقب افتادن با سه گل در خانه نامتعارف به نظر می‌رسید، ولی می‌توانستیم شکست 0-3 هلند در زمین ایسلند و ترکیه را هم به یاد آوریم. این که دفاع هلند چقدر لرزان بوده و چهارده بار دروازه‌اش در نبردهای مقدماتی گشوده شده. وقتی مارک سوشی در انتهای نیمه اول اخراج شد همه می‌دانستند نیمه دوم به هلند تعلق خواهد داشت ولی چه کسی باور می‌کرد آنها بتوانند چهار بار دروازه پتر چک را باز کنند؟ چهار بار؟ احتمالا هیچ‌کس. کلاوس یان هانتلار در دقیقه 70 دروازه چک را گشود و سپس فن پرسی هفت دقیقه به پایان گل دوم را زد. گل 50 خود با پیراهن ملی را و احتمالا آخرینش را. ولی دیر شده بود، خیلی دیر.
یورو 2016 بدون نارنجی‌پوش‌ها سپری خواهد شد و هلند چاره‌ای جز آغاز عصری دیگر نخواهد داشت. عصری بدون آرین روبن، بدون رابین فن پرسی، بدون وزلی اشنایدر. عصری با دل بستن به جوانان هلندی. نبردهای مقدماتی جام‌جهانی 2018 در راه هستند و گروهی که هلند در آن قرار گرفته بیش از حد ترسناک است: هلند، فرانسه، سوئد، بلغارستان، بلاروس و لوکزامبورگ... و به همین دلیل کسی در هلند نمی‌خواهد اکنون جای دنی بلیند را روی آن نیمکت بگیرد. هیچ کس.
حمیدرضا صدر
منبع:www.1varzesh.com
