طرفداری- در تاریخ فوتبال، برخی از بازی ها هستند که تا ابد در اذهان فوتبالدوستان باقی می مانند. اگر بخواهیم مثال بزنیم، این نوع بازی ها کم نیستند. در اینجا فقط به ذکر یک مثال از تاریخ فوتبال آمریکای جنوبی می پردازیم. شاید عاشقان فوتبال آن شب داغ تابستانی در سال 1999 را به خاطر داشته باشند. تیم ملی آرژانتین با تمام ستاره های آن روزگار خود به مصاف کلمبیا رفته بود تا یکی از سنتی ترین بازی های فوتبال در کوپا آمریکا 1999 برگزار شود. این مسابقه سنتی تبدیل به یک بازی تاریخی و ماندگار شد وقتی که مارتین پالرمو مهاجم آرژانتین 3 ضربه پنالتی را از دست داد. اگر جریان کامل آن بازی را دیده باشید، نیک به خاطر دارید که در هر لحظه از آن مسابقه، توپ در محوطه جریمه دو تیم بود و آن بازی لحظه ای آرام و قرار نداشت و در نهایت تیم کلمبیا با نتیجه عجیب 3-0 پیروز شد. اگر هم جریان کامل آن بازی را ندیده اید، توصیه می کنم که آن را از دست ندهید حتی اگر 17 سال از آن بازی گذشته باشد!
دومین مثال از این نوع بازی های تاریخی را هم از کوپا آمریکا می آورم اما نه خیلی دور بلکه همین دیروز یعنی دقیقاً دو سال و دو روز پس از آن بازی تاریخی کلمبیا-آرژانتین، این بار دو تیم مکزیک و اروگویه به مصاف یکدیگر رفتند. مکزیک با تیمی متحول شده پا به کوپا آمریکا 2016 گذاشته ولی بسیاری از کارشناسان، این تیم را مدعی جدی قهرمانی در این تورنمنت می دانند. اروگویه را هم که همگان به خوبی می شناسیم. اروگویه در این بازی ، لوئیز سوارز مصدوم را در اختیار نداشت ولی سایر ستاره های این تیم در زمین حضور یافتند. این بازی نیز از لحاظ کیفی و اتفاقاتی که در آن رخ داد، دست کمی از مسابقه تاریخی آرژانتین-کلمبیا نداشت. یک فوتبال خالص از آمریکای لاتین، یک فوتبال ناب و مردانه، پر از برخورد، پر از درگیری و خشونت، پر از جنجال، پر از اتفاقات ریز و درشت در درون زمین و بیرون از زمین، مسابقه ای که رفت تا در آرشیو ذهن فوتبالدوستان تا ابد بماند.
آغاز جنجال ها حتی قبل از سوت آغاز بازی بود وقتی که به اشتباه و به جای پخش سرود ملی اروگویه، سرود ملی شیلی از بلندگوهای استادیوم دانشگاه فینیکس در آریزونا پخش شد تا موجب عصبانیت بازیکنان، کادر فنی و هواداران اروگویه شود. هنوز بازیکنان و تماشاگران اروگویه به خاطر این اشتباه گیج بودند که یک ارسال از جناح چپ در دقیقه 4 توسط آندرس گواردادو باعث شد تا آلوارو پریرا مدافع اروگویه به اشتباه دروازه خودی را بگشاید و این گل آغازی بود بر تندباد حوادث مسابقه. از این لحظه به بعد، تا لحظه آخر، بازی آرام نگرفت و هر دو تیم در التهاب زدن گل، مدام به سوی دروازه یکدیگر حمله می کردند. مکزیک با تکیه بر فوتبال تاکتیکی تر و تکنیکی تر خود که جزئی از ذات فوتبال این کشور است، به جنگ اروگویه ای رفت که خشونت و بازی درگیرانه یک بخش جدا ناشدنی از فوتبال این کشور آمریکای لاتین محسوب می شود.
خشونت مفرط بازیکنان اروگویه به مکزیکی ها هم سرایت کرد و این بازی تبدیل شد به یک فوتبال خشن که در نهایت هم دو اخراجی داشت. ماتیاس وسینو هافبک اروگویه در اواخر نیمه اول به علت ضربه ای که به زانوی بازیکن حریف زد، با دریافت کارت زرد دوم از انریکه کاسرس داور پاراگویه ای، کار را برای تیم ملی اروگویه سخت تر کرد. اروگویه نیمه اول را 1-0 باخت و بازنده به رختکن رفت. تصمیم اوسوریو مربی مکزیک مبنی بر استفاده از سیستم 3-3-4 در نیمه اول باعث شده بود که انعطاف پذیری و سرعت بالایی در بازی تیم مکزیک مشاهده شود و آنها 61 درصد مالکیت توپ در نیمه اول را در اختیار داشتند.
اروگویه در نیمه دوم به رهبری ادینسون کاوانی توانست بر بازی مسلط شده و چندین فرصت گلزنی را خلق نماید که البته همگی آنها از دست رفت. حداقل 4 موقعیت حتمی گل برای اروگویه تا دقیقه 73 خراب شد اما جدی ترین حوادث بازی از همین دقیقه و با اخراج آندرس گواردادو آغاز شد. گواردادو به علت خطای نه چندان خشنی که در میانه زمین مرتکب شد، با دریافت کارت زرد دوم از بازی اخراج گردید. به نظر می رسد که اعتراضات بازیکنان اروگویه به داور و البته جوگیر شدن داور به علت ده نفره بودن اروگویه، باعث شد تا او تصمیم به اخراج گواردادو بگیرد تا هر دو تیم ده نفره شوند و عدالت داور برقرار گردد.
التهاب بازی از این لحظه به بعد دو چندان شد. می توان حتی اداعا کرد که بازی از دست داور پاراگویه ای در رفته بود. ضربه آزاد ناشی از همان خطای گواردادو روی دروازه مکزیک ارسال شد و دیگو گودین مدافع پیش تاخته اروگویه بازی را به تساوی کشاند. حالا هم نتیجه مساوی است و هم تعداد بازیکنان درون زمین برای هر دو تیم و شاید وجدان داور هم راحت تر از قبل!
مکزیک که خود را تیم برتر و مستحق پیروزی می دانست، پس از دریافت گل بی امان روی دروازه حریف حمله کرد و حداقل سه فرصت خطرناک را ایجاد نمود تا اینکه بازیکنی برای «ال تری» گل زد که شاید در مخیله کمتر کسی می گنجید. رافا مارکز مدافع 37 ساله پیش تاخته در ضربه کرنر، با ضربه ای وحشتناک، توپ را به سقف دروازه اروگویه فرستاد تا باز هم مکزیک جلو بیفتد. در همان دقایق، مکزیکی ها با حرکتی که برای ما خیلی آشناست، به صفحه اینستاگرام رافا مارکز هجوم برده و از او تقدیر و تشکر کردند.
هکتور هررا نیز در دقایق وقت تلف شده توانست پاس رؤیایی رائول خیمنز را تبدیل به گل سوم مکزیک نماید تا تیر خلاصی باشد بر پیکر اروگویه و بهانه ای خوب برای هواداران مکزیکی که در سرتاسر دقایق بازی و هرگاه که بازیکنان حریف توپ را در اختیار خود داشتند، آواز «puto» را می خواندند تا حس ناسیونالیستی خویش را به رخ دیگران بکشند. عصری غم انگیز برای هواداران «لا سلسته» و اعتراض شدید بازیکنان این تیم به داور پس از سوت پایان بازی. آخرین حاشیه جنجال برانگیز مسابقه هم فحاشی خوزه ماریا خیمنز بازیکن اروگویه به خوان کارلوس اوسوریو مربی مکزیک بود که شاید منجر به محرومیت برای این بازیکن گردد.
اگر جریان کامل این بازی را دیدید که باید به شما تبریک بگویم بابت اینکه این فوتبال ناب را به خوابیدن در یک صبح دل انگیز بهاری ترجیح دادید و اگر هم خواب را ترجیح داد، توصیه می کنم که تماشای این فوتبال ناب را حتی با 48 ساعت تأخیر هم از دست ندهید. فوتبال ناب را باید دید چه زنده، چه با 48 ساعت تأخیر و چه با 17 سال تأخیر. این بازی تمام شد و برای همیشه در تاریخ فوتبال و البته در ذهن عاشقان فوتبال ثبت گردید تا ابد.
