مطلب ارسالی کاربران
یادداشت ویژه: هفت تیرکش دائم‌الخمر روی پای خود ایستاد!
1- ایتالیا دیشب همان طوری بازی کرد که موجب شهرتش شده است. با دل و جان.با اشتیاق و حس نایاب همدلی تیمی. با همان حس دراماتیکی که به بازی هایشان حال و هوای فیلم های سینمایی می دهد. قبل از این بازی و با توجه به نتایج ایتالیا در بازی های دوستانه و شکست های سنگینشان، کسی شانسی برای آنها قائل نبود.حتی سرگروه هم نشده بودند و این برای قهرمان 4 دوره جهان اتفاقی شرم آور بود. تازه مارکو وراتی و مارکیزیو را هم نداشتند. آنها مثل هفت تیرکش های سابقا ماهر سینمای وسترن بودند که در دام الکل گرفتار شده وبا ته ریش و لباسی کثیف از گذشته پرغرور خود می‌گفت و مردم شهر با ترحم به او نگاه می کردند. اما دیشب این هفت تیرکش دائم الخمر، روی پای خود ایستاد و حریف جوان و قبراق خودرا که جلیقه اش از تمیزی برق می زد با دو گلوله به خاک انداخت. شادی عجیب ایتالیایی ها در پایان بازی ،بخصوص بوفون پابه سن گذشته ، نشانه ای از این احیای دور از انتظار بود. کونته تیم خودرا با ترکیب 3-5-2 به زمین فرستاد و زنجیره دفاعی و دروازه بان خودرا دربست به یونتوسی ها داد و دروسی کهنه کار را به میانه میدان برد و دارمیان و کاندروا را در نقش دو پیستون به کار گرفت. در آن جلو هم گرازیانو پله مهاجم خوش استیل ساوتهمپتون ،امید لاجوردی پوش ها بود. ایتالیا دیروزتیمی پرحرارت و زیبا بود و توانست با مهره های عموما گمنام خود حریف پرستاره اش را شکست دهد. بلژیک با ستاره هایی مثل ادن هازارد ، دی بروین ، ورتونگن، لوکاکو ، ورمالن، کورتوا و فلاینی. در مقابل این ستاره ها ،ایتالیا چیزی برای عرضه نداشت به جز تلاش و تلاش و تلاش.
2- اسپانیا همان طور بازی کرد که طی این 8 سال گذشته بازی می کرده است.سیطره بر تیم حریف با پاس کوتاه و پرشمار و تلاشی مازوخیستی برای رخنه در خط دفاع فشرده حریف و زجری بی پایان برای خلق موقعیت. با انبوهی از هافبک های طراز اول و ممتاز و چند نوک حمله متوسط. تیمی که کوکه و تیاگو آلکانترا و ایسکو را روی نیمکت ذخیره می گذارد !این اسپانیا می تواند هرتیمی را شکست دهد به شرط آنکه گل اول را نخورد. آنها دیروز بر این منوال جمهوری چک را شکست دادند.
3- مارتین اونیل سرمربی ایرلند جنوبی مرد خوشنامی است .چهره اش هم مثل آقا معلم های دقیق است. از ابتدای بازی با سوئد حرکات و چهره اش مرا یاد تصویری مبهم از فردی آشنا می انداخت اما نمی توانستم تشخیص بدهم. وقتی مارتین اونیل در 15 دقیقه آخر ،هولاهان بهترین بازیکن و زننده گل تیمش را در حرکتی پوچ و بی دلیل از زمین بیرون کشید وروبی کین میانسال را به زمین فرستاد و توپ و میدان را به حریف تقدیم کرد، بالاخره آن تصویر مبهم برایم مشخص شد.مارتین اونیل کپی ایرلندی مجید جلالی خودمان است.
آرش خوشخو، فرهنگستان فوتبال
