«من پائولو دیبالا هستم و می خواهم فقط پائولو دیبالا باشم.» اینها حرف های این مهاجم 23 ساله است پیش از دیدار تیمش برابر بارسلونا در هفته ی گذشته. شماره ی 10 بانوی پیر نگاه صریحی به خود داشت، فقط یک دیه‌گو مارادونا، فقط یک لیونل مسی و فقط یک پائولو دیبالا وجود دارد. دیبالا وقتی این حرف را می زد مانند زلاتان ابراهیموویچ مملو از غرور نبود، مانند تیری آنری هم خونسرد و بی تفاوت نبود، بلکه مانند جوانی بود که از توانایی های خود آگاه است و قصد کارهای بزرگ دارد.
دیگر تردیدی نمانده که عملکرد او در تورین به قدری خوب بود که وی را در صحنه ی جهانی به شهرت برساند. اگر منصفانه حرف بزنیم، جمله ی اخیر کمی دستکم گیری اوست زیرا از زمانی که به یوونتوس پیوسته عملکردهای درخشان متعددی داشته. قابلیت سازگاری او با تیم، روحیه ی تیمی و از خود گذشتگی او بود که موجب شده هواداران یووه او را شایسته ی پوشیدن پیراهن تیمشان بدانند.
زمانی که در سال 2012 در ازای 12 میلیون یورو به خدمت پالرمو درآمد، درست مانند بقیه یکی از شگفتی‌هایی بود که روی او سرمایه گذاری می شد. وقتی به سیسیل آمد درد دوری از خانه داشت و غم از دست دادن پدرش و فقط می خواست توانایی های خود را به اثبات برساند. اما مصدومیت هایی که نصیبش شد مانع انجام این کار شد و کار او را سخت تر کرد.
در نتیجه نباید فراموش کرد که عملکرد درخشان او در لیگ قهرمانان و خرد کردن بارسلونا توسط او، حاصل سفری دشوار است. موفقیتی که او امروز به آن دست یافته، نتیجه ی توانایی او به انطباق بر تیم های مختلف است و سختکوشی او برای جا افتادن در ساختار تیم.
دیبالا با قرارگیری در تیم یوونتوس سعی کرد به رغم آن که در پست تخصصی خود بازی نمی کند به تیم جدید بیشترین کمک را برساند. به تدریج دیبالا به نقطه ی کانونی تیم تبدیل شد، توانایی طبیعی و مراحل جدید اعتماد به نفسی که به دست می آورد نیز موجب شد مسئولیت های وی به سطحی عالی تر ارتقا یابد.
مقایسه کردن او با هر بازیکن دیگری بی مورد است، زیرا این مرد آرژانتینی حالا بازیکنی منحصر به فرد است. دیبالا هنوز در حال شکوفایی است و در این راه از هیچ ایثاری دریغ نمی کند و در عین حال با بی رحمی تمام به وظایف خود عمل می کند. بیایید جمله‌های ستایش انگیزی که او را به دیگران مقایسه می‌کند -مانند «مسی جدید» فراموش کنیم. این ارجاع ها تیترهای خبری خوبی هستند اما برای بازیکنی که درباره ی آن سخن می گوییم، مخرب‌اند.
گاهی بهتر است فقط به تماشا و ستایش رشد یک استعداد پرداخت، استعدادی که در حال بلوغ است و در مسیر درستی قرار دارد. همان طور که خودش گفت، او فقط دیبالا است، تمام.
واقعا بازیکن فوق العاده ای هستش
هر جا بره باید همین جوری به پیشرفتش ادامه بده تا بهترین بشه.
