طرفداری- آیزیا تاماس، پدیده بی چون و چرای NBA در فصل 2016/17 ، به علت بازی جذاب و البته قد 1 متر و 75 سانتی متری اش، مورد توجه بسیاری از اهالی بسکتبال قرار گرفت.
به گزارش espn، تاماسِ 28 ساله، یک تنه بوستون سلتیکس را به عنوان صدرنشین کنفرانس شرق راهی مرحله پلی آف ان بی ای کرد و رکورد خارق العاده 30 امتیاز در هر بازی را در فصل عادی رقابت ها از خود بر جای گذاشت. یک روز پیش از آغاز مرحله حذفی، خواهر کوچک خود را در سانحه رانندگی از دست داد و همین کافی بود که با افت شدید عملکرد در این مرحله رو به رو شود. به هر سختی که بود، کمک کرد پرافتخار ترین تیم ان بی ان به دیدار نهایی کنفرانس برسد، اما مصدومیت او در بازی دوم و قدرت بالای کلیولند کاوالیرز، باعث شد پرونده سلتیکس با نایب قهرمانی در شرق بسته شود.
در ادامه، صحبت های تاماس که به صورت متلکم وحده بیان شده است را می خوانیم:
هیچ فردی در خانواده ما قامت بلندی ندارد. قد پدرم 1.72 متر است و از زمانی که نوجوان بودم متوجه شدم بلند قد نخواهم شد، البته همیشه سعی خود را می کردم که بلند تر شوم چون از قد کوتاه خوشم نمی آمد. هیچ زمانی آرام نمی نشستم و همیشه حرکات کششی انجام می دادم.
از زمانی که به 10 سالگی رسیدم، پدرم که بدنسازی کار می کرد، مرا همراه با خود به باشگاه می برد و از همانجا بود که با افراد بزرگ تری بسکتبال بازی کردم. آن ها همیشه می خواستند پس از اتمام بازی با من درگیر شوند چون بد دهنی می کردم، اما می توانستم مسئله را حل کنم.
آن قدر که فکر می کنید نحیف و ناتوان نیستم. قدرت بیشتری نسبت به بسیاری از افراد دارم و فکر می کنم این قدرت زیاد در جثه کوچک باعث شده که در سطح خوبی قرار بگیرم. می خواهم بگویم که اگر 2 متر بلندی قامت داشتم، همه چیز خیلی هیجان انگیز تر بود.
با قد بلند، بسیاری بیشتر از آن چه که الان وجود دارد مورد توجه قرار می گرفتم؛ شکی در این نیست. مردم همواره دنبال این هستند که نقاط ضعف مرا برجسته کنند، من یا هر بسکتبالیست دیگر که قد کوتاهی دارد. به عنوان مثال، آن ها همواره به من گوشزد می کنند که توانایی دفاعی بالایی ندارم.
اگر 20 سانتی متر بلندتر بودم، یقینا بهترین بازیکن جهان بودم؛ شکی در این نیست و فقط من این حرف را نمی زنم، بلکه مردم به این نکته آگاهی دارند.
مردم همیشه می خواستند فردی باشم که ساختگی است و خود واقعی من نیست. آن ها می خواستند یک پوینت گاردی مشابه سایرین باشم، اما من متفاوت بودم و فکر می کنم مردم به تدریج این مسئله را قبول کرده اند و این، مسئله مهم و خوشحال کننده ای است.
بروس لی یکی از افراد تاثیر گذار در زندگی من است. چند سال پیش تمام نقل قول های او را به خاطر سپردم و کتاب هایش را خواندم و می خواستم ذهنی قوی مانند او داشته باشم. بروس در کاری که می کرد بهترین بود و از نظر ذهنی به نقطه ای رسیده بود که کمتر کسی توان رسیدن به آن را داشت؛ کمترین اشتباهات را انجام می داد و توصیه می کرد به مانند آب روان خود را با شرایط وفق دهیم؛ کاری که سعی می کنم در مواجهه با سختی ها انجام دهم.
زمانی که در ورزشی مثل بسکتبال قد کوتاهی دارید، باید متفاوت از بقیه ظاهر شوید و شیوه های نوینی برای کسب امتیاز ابداع کنید. این چالشی است که همواره با آن درگیر بوده ام و اغلب به آن غلبه کردم. روش بازی من برای خودم چیز جدیدی نیست و با آن کنار آمده ام، اما برای بقیه افراد، یک پدیده نو به شمار می رود.
کوتاهی قد در عین حال می تواند به یک فرصت تبدیل شود و شانس هایی به شما بدهد که سایر بازیکنان نداشته باشند. زمانی که به بازیکنان کوتاه قامتی که پیش از من بازی کرده اند نگاه می کنید، متوجه خواهید شد که همه آن ها در شیوه بازی خود منحصر به فرد بوده و غالبا موفق بوده اند. به آلن آیورسون نگاه کنید که باوجود قد کوتاه همواره در نبردها پیروز بود. فکر می کنم نوعی ارتباط بین بازی من و او وجود دارد.
حالا به کسانی که زمانی می گفتند زیادی کوچک هستم و نمی توانم یک پوینت گارد شوم، می خندم. آن ها باید حرفشان را پس بگیرند و اگر به شیوه بازی من اعتماد ندارند، کاری خواهم کرد که اعتماد کنند!
