مارچلو لیپی تو مصاحبه با گل کاراکول به تمجید از زیدان پرداخته.
- زیدان جوون بود و مثله همه ی بازیکن ها نیاز به زمان داشت تا تو یوونتوس موفق بشه و به سبک فوتبال جدید عادت کنه و ماه های اولش سخت بود واسش.
- او اعتماد کامل مارو داشت و میدونستیم چقدر خوبه. یه روز اومد و گفت نمیتونه انجام بده و ناراحت بود و میخواست بره. بهش گفتم بهترین بازیکمونی و میدونی من چقدر بهت اعتقاد دارم ؟ هفته ی بعد به اینتر یه گل فوقوالعاده زد و دیگه توقف نکرد.
- زیدان بهترین بازیکن نسل خودش بود همونجور که قبلش مارادونا بهترین بازیکن نسل خودش بود.
- با یوونتوس و رئال مادرید و فرانسه همه چی رو برده و به نظر میاد یه چیزه نورماله واسش. حتی تو سال های اول مربیگیریش هم همه چی رو تقریبا برده.
- هیچ مربی نمیتونست تکنیکی چیزی به زیدان یاد بده. وظیفه ی مربی این بود که بهش بفهمونه که خودش رو در خدمت تیم قرار بده و درک بیشتری تو شرایط مختلف از بازی داشته باشه و منتالیتی درست بهش آموزش بده.
- زیدان با داویدز تو خیابان های تورین با مردم فوتبال بازی میکردن. یه شب تو پیتزا کارلو فلیس با دوستان الجزایریش دیدم داره فوتبال بازی میکنه و بهش گفتم اگه مصدوم شی چی ؟ گفت میدونم میستر (مرسومه تو بعضی کشور ها به مربی ها میگن میستر) ولی اینا دوستامن و احساس خوبی باهاشون دارم.
- خیلی خیلی نایابه که بازیکن های بزرگ موفقیت هاشون رو تو مربیگری تکرار کنن. کسایی که با زیدان کار میکنن بهم میگن که خیلی کامل به جزئیات توجه میکنه و حواسش به همه چیز هست. هر کدوم از جلسه های تمرینات رو دقیق برنامه ریزی میکنه و خیلی چیزای دیگه که خیلی از مربی ها توجه نمیکنن.
- کسایی مثله زیدان همیشه باید تو تیم های بزرگ باشن. اون روانشناسی رو خوب بلده و میدونه تو پیروزی و شکست چجوری رفتار کنه.
- همیشه زیدان یکم از ایتالیا تو وجودش میمونه. او به خوبی درکش از فوتبال رو کامل ساخته و از مربی های ایتالیایی مثله من و آنجلوتی یاد گرفته و هم وقتی بازیکن بود هم وقتی مربی شده پیشرفت کرده.
