مطلب ارسالی کاربران
تاریخچه جام جهانی 1962
برای میزبانی جام هفتم، کشورهای آلمان غربی، شیلی و آرژانتین کاندید شدند. ژرمنها اگر کمی باهوشتر بودند با کارت خود بازی نمی کردند. چه کسی مایل بود برای سومین بار پیاپی جام در اروپا برگزار شود. با توجه به ورزشگاههای بزرگتر و شور و حرارت بیشتر و زیر ساختهای مناسب تر شانس آرژانتین بمراتب بیشتر بود. در 1960 زلزله ای به بزرگای 9.4 تا 9.6 و با شدت 12 (مقیاس شدت از 1 تا 12 و برخلاف بزرگا که انرژی آزاد شده زلزله را نشان می دهد معرف میزان خرابی است) در شیلی رخ داد. بله از نظر بزرگا و شدت شاید شدید ترین زلزله تاریخ در شیلی رخ داده بود و این شانس آرژانتین را بیش از پیش افزایش می داد. اما سخنرانی رئیس فدراسیون شیلی ورق را برگرداند. او اعلام کرد "ما هیچ چیز نداریم و "این" دلیل آن است که ما باید جام جهانی را داشته باشیم!!!" بله. آنها به میزبانی جام جهانی انتخاب شدند. به عنوان یک کشور فقیر شیلی فیفا را نا امید نکرد و تقریبا سر وقت تمام ورزشگاهها آماده شدند.
تنها سورپرایز دور انتخابی حذف سوئد بود. در شرایطی که سوئد و سوئیس هر دو 6 امتیاز داشتند، با وجود آنکه تفاضل سوئد 7 و تفاضل سوئیس 0 بود و در دیدار رو در رو نیز سوئد در خانه 4-0 برده بود و سوئیس 3-2 برده بود، بدلیل قوانین آن روز دو تیم دیدار پلی آف را در برلین برگزار کردند که سوئیس که همسایه آلمان بود و به نوعی میزبان محسوب می شد 2-1 برنده شد و به جام جهانی صعود کرد. برزیل تقریبا با همان تیم چهار سال قبل به جام جهانی آمده بود. تنها آماریلدو به جمع آنها اضافه شده بود. پس از مصدومیت پله در دومین بازی آماریلدو جانشین وی در ترکیب اصلی شد و بازیهای خوبی را هم به نمایش گذاشت.
2 ژوئن 1962 به واقع یک روز سیاه و نا امید کننده برای فوتبال بود. بازی ایتالیا و شیلی بیشتر یک جنگ بود تا یک مسابقه فوتبال. بازیکنان بارها به عمد و بدون توپ یکدیگر را می زدند و بارها کار به زد و خورد علنی کشید و بازیکنان با مشت و لگد همدیگر را مورد عنایت قرار می دادند. در دقایق 8 و 41 دو بازیکن ایتالیا اخراج شدند و قطعا اگر شیلی میزبان نبود، آنها هم در اخراجی ها سهمی داشتند. البته که ایتالیاییها هم میتوانستند اخراجیهای بیشتری داشته باشند. داور انگلیسی اعتراف کرد بازی از دستش خارج شده. در نهایت برای حفظ ایمنی بازیکنان، آنها با اسکورت ویژه پلیس از ورزشگاه خارج شدند. بازی با نتیجه دو بر صفر به نفع شیلی به پایان رسید و همین بازی در نهایت حکم به حذف آتزوری داد و شیلی پشت سر آلمان غربی صعود کرد. جالب آنکه در 2018 هیچیک از این دو تیم در جام حضور ندارند. اتفاقی که قبلا فقط در 1958 افتاده بود.
از نکات جالب دور گروهی درخشش شوروی و یوگسلاوی و حذف کلمبیا و اوروگوئه بود که با توجه به برگزاری مسابقات در امریکای جنوبی عجیب بود. بازی اوروگوئه و یوگسلاوی هم دو اخراجی داشت ولی سهم هر تیم یک اخراجی بود و در نهایت یوگسلاوی باخت 1-0 را با برد 3-1 عوض کرد. صعود چکسلواکی که موفق شده بود برزیل را متوقف و پله را مصدوم کند و حذف اسپانیا که پوشکاش، ستاره مجارستانی را در خدمت گرفته بود نیز بسیار عجیب بود. در انتها انگلیس و آرژانتین سه امتیازی پشت سر مجارستان پنج امتیازی قرار داشتند ولی بدلیل میانگین گل زده بیشتر انگلیس صعود کرد و آرژانتین حذف شد. هر چند آرژانتین در بازی رو در رو نیز به انگلیس باخته بود و تفاضل گل مناسب تری هم داشت اما دلیل برتری اش با معیار های امروز بسیار تعجب برانگیز است.
در یکچهارم نهایی یوگسلاوی برای سومین بار پیاپی در این مرحله باید به مصاف آلمان می رفت. آنها با گل دقیقه 86 برنده شدند. شیلی میزبان 2-1 شوروی را مغلوب کرد. چکسلواکی 1-0 مجارستان را برد و برزیل با درخشش گارینشا و واوا 3-1 انگلیس را از پیش رو برداشتند. این بار مثل 4 سال پیش برزیلیها به معلمین فوتبال خود احترام نگذاشتند (برای نخستین بار یک مهاجر اسکاتلندی به نام توماس دونوهو که متخصص رنگ بود و می خواست در یک کارخانه نساجی در ریودوژانیرو کار کند فوتبال را به آنها معرفی کرد). در نیمه نهایی شیلی میزبان در مصاف با دیگر بزرگ فوتبال، برزیل، کارش به خشونت کشید و هر تیم یک اخراجی داشت. در نهایت گارینشا و واوا هر کدام دو گل زدند تا برزیل با پیروزی 4-2 به فینال صعود کند. هر چند گارینشا در ادامه بازی اخراج شد. چکسلواکی هم در حالیکه تا ده دقیقه به پایان بازی با یوگسلاوی مساوی بود، در دقایق پایانی دو گل زد تا باز هم به فینال برود. دیدار رده بندی را شیلی با گل دقیقه نود از یوگسلاوی برد تا شیلی تنها مدال خود را در جام جهانی کسب نماید.
برزیل بسیار خوش شانس بود که برای فینال "پرنده کوچک" را در اختیار داشت. بجز گارینشا، پنج بازیکن دیگر بودند که در این تورنمت اخراج شدند و همگی یک بازی را محروم بودند. ولی پس از 24 ساعت پر اضطراب فیفا اعلام کرد گارینشا می تواند در فینال بازی کند و تنها به توبیخ او بسنده کرد!!! چکها در کمال ناباوری در دقیقه 15 جلو افتادند. مازوپوست با یک کورس پاس بلندی را که شرر فرستاده بود را دریافت کرد و ورزشگاه را که عمدتا طرفدار برزیل بودند در بهت فرو برد. کسانیکه با تاریخ جام جهانی آشنایی داشتند اما میدانستند که این پایان کار نخواهد بود. چکها در فینال 1934 نیز گل اول بازی را وارد دروازه میزبان کردند ولی در نهایت باختند. در 6 فینال قبلی، 4 بار تیمی که گل اول را زده بود، در نهایت جام را از دست داده بود و این بار نیز قرار بود تاریخ تکرار شود. دو دقیقه بعد آماریلدو که با مصدومیت پله به ترکیب اصلی راه یافته بود، از زاویه بسته دروازه را گشود. در این صحنه دروازه بان چک، شرویف، که انتظار پاس را داشت غافلگیر شد و مستحق سرزنش بود. گویی او در مدلسازی ذهنی دچار خطا شده بود و بازیکن خلاق امریکای جنوبی را با بازیکن منطقی و منظم اروپایی یکی گرفته بود. چکها که در دور انتخابی با پلی آف به مسابقات رسیده بودند و در دور گروهی مدافع عنوان قهرمانی را متوقف کرده بودند، از مقابله با رقیب خود هراسی نداشتند. با این حال سانتر آماریلدو و ضربه سر زیتو در دقیقه 68 برزیل را پیش انداخت. در نهایت نیز در دقیقه 77 واوا توپی را که شرویف در دفع توپ به اشتباه جلوی پای او انداخت را وارد دروازه کرد تا روحیه چکها از میان برود.
با این قهرمانی که مصدومیت پله هم مانع آن نشد برزیل همچون ایتالیا از عنوان قهرمانی اش دفاع کرد و همچون اوروگوئه و ایتالیا که دو جام داشتند، خیز برداشت برای سومین قهرمانی و تصاحب ابدی جام ژولریمه. نکته جالب آنکه برزیل 1962 با میانگین سن 30.6 سال مسن ترین قهرمان تاریخ جام جهانی است. جام جهانی که بیشتر خشونت داشت تا زیبایی. بازیکنانی مثل پله بدلیل تاکتیکهای خشن تیم حریف مصدوم میشدند. آنچه بیشتر از جام هفتم به خاطر داریم بیشتر صحنه زشت بازی شیلی و ایتالیا و بازیهای فوق دفاعی است تا تکنیک و حرکات ناب. متاسفانه 1962 بیشتر بدآموزی داشت تا بار آموزشی!!!
آلمان در جام هفتم برای پنجمین بار شرکت می کرد و جالب آنکه این چهارمین بار بود که زپ هربرگر در جام جهانی آنها را هدایت می کرد! 26 سال بود که او در این پست قرار داشت و کم کم زمان تغییر فرارسیده بود. در نخستین بازی آنها با ایتالیا بدون گل مساوی کردند. در بازی دوم به مصاف سوئیس، همسایه مشترکشان با ایتالیا رفتند. سوئیسی که آنها را به یاد 8 سال قبل و معجزه برن می انداخت. سوئیسی که نخستین بازی ملی شان را با آنها برگزار کردند و نخستین تیمی بود که بعد از جنگ جهانی با آنها بازی کرد. این بار نیز سوئیس برای آنها پیام آور شادی بود. ابتدا در دقیقه 45 برولز توپ را پشت محوطه جریمه دریافت کرد و با شلیک پای چپ قدرتمندش بصورت زمینی آنرا به کنج دروازه سوئیس فرستاد. سپس در دقیقه 60 اووه زیلر، پاس بلندی را که شیفر از زمین خودشان فرستاده بود، در کورس با مدافع سوئیس ربود تا با ضربه ای زمینی کمی دور تر از نقطه پنالتی توپ را به تور دروازه سوئیس بدوزد. در ادامه و در دقیقه 75، روی یک ضربه کرنر "فاریان" دروازه بان آلمان بد عمل کرد و توپ مقابل بازیکن سوئیس افتاد و او از بالای سر فاریان و سایر مدافعان مانشافت توپ را به گوشه بالای دروازه فرستاد و فاصله را به یک گل کاهش داد. در نهایت آلمان با پیروزی در این بازی راه صعود خود را هموار کرد.
در دیدار پایانی آنها باید به دیدار شیلی میزبان می رفتند. این نخستین دیدار آنها با میزبان جام جهانی بود. اتفاقی که بعد ها پنج بار دیگر نیز برای آنها رخ داد. در دیدار با شیلی ابتدا در دقیقه 23 روی خطایی که بر روی اووه زیلر در حال نفوذ رخ داد داور اسکاتلندی یک پنالتی برای آلمانها گرفت که هورست زیمانیاک آنرا به گل تبدیل کرد. در ادامه و در دقیقه 82 همین بازیکن سانتری را برای اووه زیلر مهیا کرد و توپی را که حدود یک متر از زمین ارتفاع داشت با یک هد شیرجه ای اووه زیلر به گل تبدیل کرد. آنها به عنوان تیم نخست به دور بعد رفتند و در آنجا باید برای سومین جام جهانی پیاپی رو در روی یوگسلاوی قرار می گرفتند. بازی نسبتا پایاپای بود و از برتری ژرمنها خبری نبود. اگر چه اووه زیلر یکبار توپ را به تیرک عمودی دروازه یوگسلاوی کوبید، ولی یوگسلاو ها که نمی خواستند برای سومین بار پیاپی در این مرحله بدست ژرمنها حذف شوند، تسلیم نشدند. در نهایت در دقیقه 86 در پی نفوذ از جناح راست یوگسلاو ها که میتوانست خطا روی شنلینگر گرفته شود و ارسالی که به نزدیکی نقطه پنالتی رخ داد، راداکویچ طاق دروازه آلمان را نشانه رفت و با توجه به زمان کم باقیمانده، ژرمنها موفق نشدند آب رفته را به جوی باز گردانند و این چنین آخرین تورنمنت مرد دوستداشتنی ژرمنها، هربرگر به پایان رسید و شاگردش هلموت شون، دو سال بعد از این رقابتها و دو سال مانده به جام جهانی لندن جایش را گرفت. مرسی زپ!!!
جام در یک نگاه
میزبان : شیلی
قهرمان : برزیل
نایب قهرمان : چکسلواکی
بهترین خط حمله : برزیل با 14 گل
آقای گل : گارینشا و واوا از برزیل، آلبرت از مجارستان، سانچز از شیلی، یرکویچ از یوگسلاوی و ایوانف از شوروی همگی با 4 گل
توپ طلا : - (در آن زمان بهترین بازیکن انتخاب نمیشد.)
بهترین بازیکن جوان : فلورین آلبرت از مجارستان
بهترین دروازه بان : - (در آن زمان بهترین دروازه بان انتخاب نمیشد.)
اخطار : 1 (روبن ناوارو آرژانتینی دقیقه 1 نخستین بازی با بلغارستان از سوی داور اخطار دریافت کرد.)
اخراج : 6 (2 ایتالیایی 1 یوگسلاو، 1 اوروگوئه ای، 1 شیلیایی و 1 برزیلی)
گل بخودی : -
تعداد تیمها : 16
تعداد بازی : 32
تعداد گل : 89
میانگین گل زده : 2.78
تعداد تماشاگر : 776000
میانگین تماشاگر : 24250
بیشترین تماشاگر : نیمه نهایی شیلی- برزیل 76594 نفر
میانگین بازی ملی تیم قهرمان : 41
میانگین سن تیم قهرمان : 30.6 سال (مسن ترین قهرمان جهان)
میانگین قد تیم قهرمان : 1749 میلیمتر
میانگین بازی ملی تیم آلمان : 21
میانگین سن تیم آلمان: 26.1 سال
میانگین قد تیم آلمان: 1753 میلیمتر
