مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو..!!
جهان پر فتنه خواهد شد از آن چشم و از آن ابرو..!!
غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی..!!
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو..!!
هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش..!!
که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو..!!
تو کافردل نمیبندی نقاب زلف و میترسم..!!
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو..!!
اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری..!!
به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو..!!
