دانلود و پخش تنها با قطع کردن فیلترشکن امکان‌پذیر است.
ای دل ! چرا بهاری و گلبــــــو نمی شوی ؟ آبــــــــــی ست آسمان و پرستو نمی شوی ؟
در مــــی زند بهار و تو در وا نمـــــی کنی گـــــل می چکد ز شاخه و گلبو نمــی شوی
در آرزوی گــــــل شدن و دیدن ِ بهـــــــــار مانند غنچـــــــه گـــرم تکاپو نمــــــی شوی
چشم از جمال شرقــی گل بسته ای، دریغ ! خواهــــــان وصل خال لب ِ او نمــی شوی
مثل جوانـــــــه ، دل به شکفتن نمــــی دهی مثل درخت ، سلسلـــــه گیسو نمـــــی شوی
یک جرعــــه از طراوت شبنم نمـی خوری همسفــــره ی تبسم شب بـــو نمــــــی شوی
از کوچــــــــه باغ لاله گذر می کنـی ، ولی مست از شمیـــــــم آن گل مینو نمـــی شوی
هــــــــم صحبت شقایق عاشق نمــــی شوی سنگ صبـــــــور داغ دل او نمــــــی شوی
با مرغ حق ، صلای « اناالحق » نمی زنی چون« یاکریم »، عارف« یاهو» نمی شوی
تا بــــا غریـــــزه همسفـــری در شب پلنگ هرگـــــــــز اسیر جلوه ی آهو نمــــی شوی
فیضــــــی ز ناز ِ شرقــــــی ِ آهو نمی بری مجذوب آن دو چشم و دو ابرو نمـــی شوی
وقتی که مست مـــی شوی از خواندن کلاغ با نغمه هــــــــای چلچله ، جادو نمــی شوی
تا آن زمان که زاغ و زَغـن همنشین توست تــــــــو بلبل ادیب ِ سخنــــــگو نمــــی شوی
وقتــــــــــی کـــــه ارتفاع قفس آسمان توست در آسمان ، فراز ِ پرستـــــــــو نمــــی شوی
القصــــه ، شرط سبز بهــــاران شکفتن است تـا نشکفــــــــی ، بهاری و گلبو نمـــی شوی
ای دل ! چه غافلـــــــی تو ز حال شکستگان از روزگار تنگ به توفـــــــــــــان نشستگان
غافل ز سفـــره‌هــــــــــــــای تهیدستِ منتظر غافل ز وصله‌هــــــــــــــای دل ِ دلشکستگان
غافل ز نالـــــــه هــــــــــای شب زائران فقر غافل ز حـــــــــال سوته دلان، حال خستگان
ای دل ! کریم باش و بــــــه دست صفا بپاش عطـــــــر اجابتــــــــی بـــــــه تمنای بستگان
بر پا ستاده‌ای، تـــــــــو بچین غنچه‌ای سپاس بنشان سخاوتــــــــــــــی تو به باغ شکستگان
آمد بهار زنده دلان ، خوش بــــه حال عشق هم خوش به حال جمله ی از خویش رستگان
