بخش اول : https://www.tarafdari.com/node/1121100
اروین یوهانس یوگن رومل، ژنرال سرشناس آلمانی در دوران جنگ جهانی دوم با پیروزی هایی که در نبردهای شمال آفریقا بین سال های ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۳ بدست آورد به یک فرمانده نظامی استثنایی، افسانه ای و فناناپذیر تبدیل شده بود. وی که پس از شکست سخت و سریع نیروهای ایتالیایی در برابر سربازان پرشمار بریتانیایی با تعداد کمی از سربازان آلمانی توسط هیتلر به آفریقا فرستاده شد توانست طرابلس را به سرعت و در فوریه سال ۱۹۴۱ فتح کرده و به بنغازی برسد و بدین ترتیب اراده ی خود را به نیروهای پرشمار متفقین تحمیل نماید. در طول دو سال آینده دو طرف جبهه مکرراً در بیابان های آفریقا در حال پیشروی یا عقب نشینی بودند اما تنها چیزی که روز به روز بیشتر می شد شهرت رومل بود که عملیات های سریع و کوبنده ای را انجام می داد.
رومل در نوشته های مبسوط خود چنان درک عمیق نظامی و دیدگاه های جالب استراتژیک خود را به نمایش می گذارد که اگر به مانند فیلد مارشال اریک وون منستین نیروهای کافی در اختیار داشت می توانست بیش از این نبوغ نظامی خود را به رخ بکشد. در مورد لجستیک نیز باید گفت که وی همیشه به منابع نظامی خود اشراف داشت و آن ها را مورد توجه قرار می داد. وی در زمانی تمام آفریقا و صحراهای گرم و خشک آن را به تسخیر خود درآورد که کوچکترین مایحتاج سربازانش باید از فاصله های بسیار دور وارد می شد. با این وجود وی از مورد توجه قراردادن فرضیات منفی نگرانه یا وسواس ها و محافظه کاری دوری می کرد و نمی گذاشت که به قول خودش وسعت و عمق میدان نبرد را زیردستان غیرنظامی و لجستیکی اش تعیین کنند. روش های محتاطانه و با سرعت عمل پایین معمولاً برای او پیروزی به بار نمی آورد.
نبرد العلمین معروف ترین نبرد اروین رومل (بخش اول)
نبرد در آفریقای شمالی هنگامی آغاز شد که در ۱۳ سپتامبر ۱۹۴۰ ارتش دهم ایتالیا به رهبری مارشال رودولفو گراتزیانی از پایگاه‌های خود در لیبی به نیروهای بریتانیایی در غرب مصر (که تعدادشان کمتر بود) حمله کرد چرا که موسولینی به هیتلر قول داده بود که مصر را تسخیر کند. تشکیلات نامرتب فاشیست‌ها و نبودن روحیه قوی نزد سربازان آن‌ها بریتانیا را قادر ساخت که تا رسیدن قوای کمکی مقاومت نمایند.
ضد حمله موفقیت‌آمیز بریتانیا در ۹ دسامبر ۱۹۴۰ به رهبری ژنرال سر آرچیبالد واول آغاز شد و به شکست نیروهای ایتالیا در ۲۲ ژانویه ۱۹۴۱ در توبروک واقع در شرق لیبی انجامید.
هیتلر به موسولینی پیشنهاد کمک در شمال آفریقا را نمود که با استقبال موسولینی مواجه گردید. در ۱۲ فوریه ۱۹۴۱، ژنرال آلمانی، اروین رومل وارد لیبی شد تا فرماندهی سربازانی را که برای تقویت متحدین ایتالیایی آلمان فرستاده شده بودند بر عهده گیرد. واحدهای آلمانی به سرعت گسترش یافته و به شکل یک سپاه درآمدند و به «سپاه آلمان در آفریقا» یا سپاه آفریقا شهرت پیدا کردند.
در ۲۴ مارس ۱۹۴۱، رومل حمله‌ای ترتیب داد و با دور زدن توبروک، در ۱۴ آوریل به مرز مصر رسید. در آنجا نیروهای بریتانیایی متخاصم و متحدان آلمانی- ایتالیایی تا نوامبر ۱۹۴۱ در بن‌بست قرار گرفتند.
ارتش هشتم بریتانیا (شامل سربازانی از انگلیس، استرالیا، هند، آفریقای جنوبی، نیوزلند و فرانسه آزاد) - که از نو سازمان یافته بود- با بهره‌گیری از تغییر مسیر منابع مادی و انسانی از آفریقای شمالی به جبهه شرق در اروپا در تابستان و پاییز، طی عملیات معروف به «جنگجوی صلیبی» به مواضع رومل حمله کرد. بریتانیایی‌ها بعد از شکست‌های زودهنگام، ارتش قدرت‌های محور را به لیبی عقب راندند، پادگان واقع در توبروک (طبرق) را آزاد کردند و رومل را مجبور کردند تا در ۶ ژانویه ۱۹۴۲ به العقیله (در مرز استانهای لیبیایی سیرنایکا و تریپولیتانیا) عقب‌نشینی کند.
توانایی آلمانی‌ها در انتقال منابع به آفریقای شمالی بعد از تثبیت کردن جبهه شرقی در ژانویه ۱۹۴۲ و تغییر مسیر منابع بریتانیا برای مقابله با تهدید نیروهای ژاپن در اقیانوس آرام بعد از ۷ دسامبر ۱۹۴۱، به رومل این امکان را داد تا حمله دیگری را در ۲۱ ژانویه آغاز کند. طی دو هفته، سربازان محور به الغزاله در غرب توبروک رسیدند. در ۲۶ ماه مه ۱۹۴۲، سربازان آلمانی و ایتالیایی دست به حمله دیگری به نام «ونیزیا» زدند و توانستند توبروک را محاصره و نیروهای متفقین را به مرز مصر عقب برانند. در ۲۱ ژوئن، توبروک سقوط کرد و نیروهای رومل بریتانیایی‌ها را تا مصر دنبال کردند. هیتلر برای قدردانی از او به وی درجه فیلد مارشالی داد.
