طرفداری- تیم شروود به هیچ وجه یکی از نمادهای فوتبال لیگ برتر انگلیس در دهه 90 محسوب نمی شود. غالبا دوران بازیگری شروود، تحت الشعاع خاطرات مربیگری مبهمش در تاتنهام و آستون ویلا و البته زمان هایی که به عنوان کارشناس فعالیت می کرد، قرار می گیرد.
به هرحال تیم شروود در سال 2005 پس از کسب دستاوردی که اکثر کاپیتان های بزرگ مانند استیون جراردها و لدلی کینگ ها، موفق به رسیدن به آن نشده بودند، از فوتبال خداحافظی کرد. دستاوردی به نام «رهبری تیم برای رسیدن به عنوان قهرمانی لیگ برتر انگلیس.» حقیقت را باید گفت. در طول دوران حضورش در بلکبرن و پیش از آنکه بتواند به جایزه بزرگ یعنی فتح لیگ برسد، او با تیم یک بار به مقام چهارمی و یک بار به مقام دومی رسید. آن روزا بهتر از تیم شروود در خط هافبک هیچ تیم انگلیسی کسی را نمی توانستید پیدا کنید.
تیم شروود که متولد بورهم وود در هردفورشایر است، اولین بازی خود در لیگ حرفه‌ای ها را با واتفورد تجربه کرد. او که محصول آکادمی واتفورد بود، در سال 1987 که توانست بالاخره به هدفش برسد و البته خیلی زود توانست پله های ترقی را طی کند. دو سال بعد، تیم در انتقالی 175 هزار پوندی به نورویچ سیتی پیوست. مادامی که شروود در آن تیم حضور داشت، کم کم به عنوان هافبک وسطی قدرتمند معروف شد و این برای جوانی 21 ساله، بسیار عالی بود.
به هرحال پس از انجام 64 بازی برای نورویچ در طی دو فصل، به مجموع 10 گل رسید اما احساس می کرد در تیم به چیزی که حقش است نخواهد رسید، بنابراین راه شمال را در پیش گرفت و به تیم بلکبرن پیوست. او قبلا هم ثابت کرده بود که در حد بازی در لیگ برتر انگلیس است اما با بررسی تمامی جوانب، راه پیوستن به تیم دسته دومی را در پیش گرفت. شروود به هیچ وجه حتی نزدیک به آن چیزی که رسانه ها در موردش صحبت می کردند، نبود. این مرد انگلیسی، در آن مقطع به هیچ وجه با شرایط بلکبرن همخوانی نداشت.
ایان هربرت از BRFCS.com’s، اخیرا در اظهارنظری در خصوص دوران حضور تیم شروود در این باشگاه لنکشایری، چنین جملاتی گفته بود بود: «آن سال تیم در پلی آف به مشکلاتی برخورد کرد. دانستن این که «تیم» ممکن است زیاد نتواند در باشگاه باشد، اصلا سخت نبود. نمایش های معمولی و گاه ضعیف او، به وضوح به چشم می خورد. هنگام بازی با توپ، به نظر می رسید واقعا به زمان زیادی با توپ نیاز دارد. او از فیزیک لازم برای یک مدافع وسط یا بازیساز برخوردار نبود.»
به هرحال تیم شروود ماند تا در سال 1992 وقتی که تیم توانست به دسته بالاتر صعود کند و وارد عصر حضور در لیگ برتر انگلیس شود، اوضاع بهتری را تجربه کند. در اولین تجربه حضورش دیگر شروود سردرگم بود و نه فیزیک بدی داشت. در تیمی که فصل را چهارم تمام کرد، 39 بار بازی کرد و در رقابت های جام حذفی انگلیس و لیگ کاپ به ترتیب به یک چهارم و نیمه نهایی رسیدند.
علی رغم موقعیتی که به عنوان تازه واردهای لیگ داشتند، نتایج آن ها درخشان بود. راورز در حال پوست اندازی بود و کوین موران به همراه گوردون کونز باتجربه، قبل از شروع فصل از جمع بلکبرنی ها جدا شدند. فضا به سمتی پیش رفت که تیم شروود بازوبند کاپیتانی را در اختیار گرفت تا رهبری قلب خط میانی را برعهده بگیرد. دیگر خبری از آن بازیکن آماتور که ترس را در ساق پاهایش می شد دید، خبری نبود. ایوود پارک دیگر به خانه تیم تبدیل شده بود. در فصلی که بلکبرن چوپ اشتباهات خود را خورد تا مقابل چشمانش منچستریونایتد قهرمان لیگ شود، توانستند به رتبه دوم رسیده و جواز حضور در جام یوفا را که معادل لیگ قهرمانان اروپا امروز بود، به دست آوردند.
اتفاق و جرقه اصلی، در فصل 1994/95 رقم خورد. فصلی که بلکبرن اولین و تا این لحظه آخرین قهرمانی‌اش در لیگ برتر انگلیس را به دست آورد. آن روزها تیم شروود بهترین بازی هایش را در پیراهن آبی و سفید بلکبرن انجام می داد. یک بار دیگر از ایان هربرت کمک خواستم تا از نقش شروود در آن قهرمانی مطلع شوم. «استفاده از قدت، بینش بالا در زمین و جایگیری فوق العاده، از او رهبری عالی ساخته بود. خیلی زود با سختکوشی اش در زمین، به تیم انرژی داد و محبوب هواداران شد. شروود در تکل زنی، آوازه و شهرت زیادی داشت. او بیشتر بلای جان داوران بود. گاهی گل های زیبایی هم در دیدارهای حیاتی هم به ثمر می رساند.»
زوج آلن شیرر و کریس ساتن در خط حمله، تیتر یک روزنامه ها را به خود اختصاص داده بودند. گاهی رسانه ها و مطبوعات قهرمانی تیم را به پای آن ها می نوشتند اما رمز موفقیت آن بلکبرن، روحیه تیمی و جنگندگی بود که زیر نظر کنی دالگلیش، به اوج رسیده بود. آن ها درون زمین رهبری به نام شروود داشتند که موفق شده بود از نگاه بازیکنان، به عنوان بهترین بازیکن فصل لیگ برتر انگلیس انتخاب شود. در کنار شروود، گرام لوسو، کالین هندری و آلن شیرر هم فصل درخشانی سپری کردند.
آن روزها کنی دالگلیش برای تقویت بلکبرن که به تازگی قهرمان لیگ شده بود، پیش جک واکر، مالک پرآوازه و ثروتمند باشگاه رفت. هدف دالگلیش جلب رضایت واکر برای جذب زین الدین زیدان جوان بود. جواب واکر این بود «چرا باید زیدان رو بخریم وقتی تیم شروود رو داریم؟» مشخصا رد این پیشنهاد برای خرید یکی از بهترین هافبک های تاریخ فوتبال فقط به خاطر اینکه شروود در تیم حضور داشت، به یکی از خنده دارترین اشتباهات واکر تبدیل شد اما در آن دوران کاپیتان بلکبرن یکی از بهترین ها بود. تیم شروود در تیم ملی انگلیس فقط سه بار پیراهن سه شیرها را برتن کرد که در آن دوران هم از بلکبرن رفته بود و از دوران اوج خود فاصله گرفته بود.
تا سه فصل آتی، شروود همچنان عضو جدایی ناپذیر تیم رویایی بلکبرن راورز بود. از لحاظ فنی، تیم کنی دالگلیش واقعا مهارت بالایی داشت اما کنترل رختکن توسط تیم شروود، در رقم خوردن اتفاقات بزرگی نظیر قهرمانی، مهم ترین عاملی بود که می شد به حساب آورد. کم کم با گذشت زمان این حس به وجود آمده بود کار شروود در بلکبرن تمام شده است. این حس به واقعیت تبدیل شد و در ژانویه 1999، با مبلغ 3.8 میلیون پوند راهی تاتنهام شد. همان فصل، بلکبرن به دسته یک سقوط کرد. در آستانه 30 سالگی، قرار بود شروود در شمال لندن به فوتبالش ادامه دهد. با این حال هیچوقت نتوانست تاثیری که در بلکبرن گذاشته بود، در تاتنهام تکرار کند. چهار فصل بعد دوباره در یک نقل و انتقالات ژانویه، پس از به مشکل خوردن با گلن هادل، تصمیم گرفت در انتقالی آزاد راهی پورثموث شود.
در سن 34 سالگی، شروود کمک کرد پورثموث به لیگ برتر انگلیس صعود کند. او الهه‌ای در میان تیم های چمپیونشیپ بود. پس از به پایان رسیدن این ماموریت، 12 ماه پایانی دوران فوتبالش را در کاونتری سپری کرد تا در تابستان 2005، کفش هایش را بیاویزد. در حالی که میراث او در بلکبرن به عنوان یکی از غنی ترین اتفاقات تاریخ فوتبال انگلیس باقی مانده، زمان هرچقدر بیشتر می گذرد، بر تاثیر تیم شروود بیشتر افزوده می شود. شاید می توان گفت تیم شروود هافبکی قاطع بود که بهتر از هم دورانی های خود، فوتبال را درک می کرد. در دهه های 60؛ 70 و 80، اکثرا کاپیتان، رهبر و بزرگ تیم همیشه مدافع بود اما شروود سنت شکنی کرد و در اواسط دهه 90 به عنوان یک هافبک، رهبری یکی از خاطره انگیزترین تیم های تاریخ جزیره را برعهده گرفت.
تیم شروود راه را برای استیون جراردها، پاتریک ویراها و روی کین ها باز کرد. شروود شخصیت سنتی و بی باکی داشت. این روزها گاهی می شود او را در تلویزیون دید که در مورد فوتبال نوین صحبت می کند. در دوران فوتبالش با زیدان مورد مقایسه قرار گرفت اما بعید است دوران مربیگری آن ها چنین اجازه‌ای برای مقایسه دهد.
به قلم Jamie Bell برای وبسایت Thesefootballtimes
مجموعه دهه 90 و جذابیت های لیگ برتر انگلیس، نگاهی به تمامی قهرمانان، اسطوره ها و بازیکنان به یادماندنی اوایل دهه 90 لیگ برتر انگلیس می‌اندازد. برای مرور این خاطرات زیبا، در سری جدید همراه ما باشید.
