نيما توپچياینو واسه دوستانی مینویسم که دل بستن به بردهای این چنینی و میگن نتیجه گرا شده تیم و چرا بقیه چس ناله میکنن.
ثبات تو گرفتن نتیجه و رو به پیشرفت بودن تیم شانسی بدست نمیاد من تیممونو با تیم گواردیولا یا کلوپ مقایسه نمیکنیم با یه تیم میانه جدولی مقایسه میکنم،با ولورهمتون!
مربی این تیم از حداکثر پتانسیل تیمش استفاده میکنه اونم با چه بازیکنایی،قدرت نیمکت مارو با اون تیم مقایسه کنین،آیا شما حد اکثر پتانسیل تیمتونو همین میبینید؟سر کرنر گل بزنه،اوبامیانگ تغذیه نشه و با این همه مهره ی هجومی مجبور بشه بچپه تو دفاع،اگه همه حرص میخورن به خاطر اینه که این نتیجه به مویی بند بود،سر یه اشتباه یا یه کاشته میتونست به باد بره و ترس بدترش این بود که اطمینان داشتی اگه بازی مساوی میشد دیگه تیمت نمیتونست گلی بزنه چون تو کل بازی نمیتونست موقعیت ایجاد کنه.
من دلخوش نمیشم به این نتایج،تیم استراتژی نیاز داره و حداکثر استفاده از پتانسیل
البته همچنان خوشبینم با برگشتن فول بکامون تیم از این رو به اون رو بشه،همچنان هم فکر میکنم امری مربیه خوبیه اما جدیدا کلا کارای عجیب داره میکنه انگار از لیگ برتر میترسه ولی تو تورنومنتای دیگه آزادانه استراتژیشو پیاده میکنه
به امید شادیه همه ی دوستان 🌸
