تاسیس:
این باشگاه در سال ۱۹۰۷ توسط چند دانشجوی سوئیسی بنا نهاده شد. لباس اول تیم آتالانتا، پیراهنی شامل خطوط عمودی آبی و مشکی به همراه شورت و جوراب مشکی است. ورزشگاه خانگی این تیم، ورزشگاه آتلتی آتزوری د ایتالیا نام دارد که ۲۱٬۳۰۰ نفر گنجایش دارد. از جمله لقب های آتالانتا، «Nerazzurri» به معنی «مشکی و آبی ها» و «La Dea» به معنی «الهه» است. در ایتالیا، گاهی به آتالانتا، «ملکه باشگاه های استانی و شهرستانی» گفته میشود.
برای اشاره به این نکته که این باشگاه، استوار ترین باشگاه در بین تیم هایی است که در مناطق نزدیک به پایتخت یا مناطق سرمایه ای قرار نگرفته اند؛ با ۵۸ دوره حضور در سری آ، ۲۸ دوره حضور در سری بی و یک دوره حضور در سری سی.
افتخارات:
برنده رقابت / جام
جام حذفی ایتالیا (کوپا ایتالیا)۱ بار۱۹۶۲/۱۹۶۳
سری ب ایتالیا۵ بار۲۰۱۰/۲۰۱۱ ، ۲۰۰۵/۲۰۰۶ ، ۱۹۸۳/۱۹۸۴ ، ۱۹۵۸/۱۹۵۹ ، ۱۹۳۹/۱۹۴۰
نایب قهرمانی
جام حذفی ایتالیا (کوپا ایتالیا)۳ بار۲۰۱۸/۲۰۱۹ ، ۱۹۹۵/۱۹۹۶ ، ۱۹۸۶/۱۹۸۷
سری ب ایتالیا۴ بار۱۹۹۹/۲۰۰۰ ، ۱۹۷۶/۱۹۷۷ ، ۱۹۷۰/۱۹۷۱
رقبا:بیشترین تنش و رقابت طرفداران تیم آتالانتا، با هواداران تیم همسایه یعنی برشا جریان دارد؛ آنها همچنین با طرفداران تیم های ورونا، جنوا، فیورنتینا، رم، لاتزیو، ناپولی، میلان، اینتر میلان و تورینو نیز دچار چالش جدی هستند؛ این در حالی است که آنها روابط دوستانه دیرینهای را با طرفداران تیم ترنانا دارند؛ طرفداران آتالانتا همچنین روابط مثبت و دوستانه ای را با هواداران تیم های آینتراخت فرانکفورت آلمان و واکر اینسبروک اتریش دارند.
القاب:
همهچیزشان افسانه است؛ از لوگو گرفته تا عملکرد عجیبشان در تمام این سالها. تاسیس این باشگاه به هیچ وجه اتفاقی حماسی نبوده؛ سال ۱۹۰۷ (همان سالی که فنرباغچه و چند تیم همردهای با آتالانتا تاسیس شدند) چند جوان سوئیسی با کمک مربی باشگاه بدنسازیشان تصمیم گرفتند «برگاماسکا» را بنا بگذرانند، و البته که چه میدانستند که ۱۱۰ سال بعد، جوانان آبی و مشکی پوش در سریآ کاری میکنند کارستان. کاری که حتی کریستیانو رونالدو هم در حیرت آمار گلزنی دوان زاپاتا و دوستان بماند!
به آنها میگویند ملکه تیمهای شهرستانی. در شمال غربی چکمه ایتالیا قرار دارند و کارشان شده یقهگیری از تیمهای مدعی. گاسپرینی هم راوی افسانه این چند سال اخیرشان است. محصول پایههای یوونتوس که انگار سرنوشتش با آبی و مشکی، چه اینتر و چه آتالانتا رقم خورده است.
لقبشان «الهه» است، اما ادعای خدایی بر سریآ ندارند. از سال ۲۰۱۰ که تازه دوباره طعم حضور در سطح اول فوتبال ایتالیا را چشیدهاند، تلالوشان فصل به فصل تمدید شده و حال کار به جایی رسیده که بیانکونری باید برای انتقام باخت ۳ گله فصل گذشته نقشهها بچیند تا شاید حریفشان شود؛ حریف تیمی که مثلا با خرید «موریل» چشم بازار را کور کرده. کار به جایی رسیده که پپ گواردیولا هم دقایقی احساس زمین خوردن جلوی گاسپرینی را تجربه کند. آن هم در لیگ قهرمانان. کار به جایی رسیده که تکرار تنها قهرمانیشان در جام حذفی، این بار البته در کالچو دیگر یک رویا نباشد.
طبق افسانه آتالانتا، دخترک جوانی تصمیم میگیرد تنها با کسی ازدواج کند که او را در مسابقه دو شکست دهد. حالا آن دختر روی لوگوی آتالانتا قرار گرفته و موهایش، یعنی همان شمایل شتاب و تلاش برای برنده شدن را میتوان در ساق پاهای موریل دید، در تواناییهای زاپاتا دید، در هوش دیرون دید و در ذوق فوتبالدوستانی که سالها بعد بگویند «آتالانتای زمان ما» دید. حالا نرآتزوریِ برگامو تاریخسازی کرده، حالا خودشان هم در تاریخ ماندگار میشوند. نه بدنام. نه بینام. به نام افسانه آتالانتا
لوگو:
آتالانتا تیمی بود که از ابتدا با هدف حضور در سری آ تاسیس شد. آن ها برای اولین بار در سال ۱۹۲۹ توانستند در لیگ های کشوری ایتالیا حضور پیدا کنند و در سال ۱۹۳۷ به سری آ صعود کردند اما خیلی دوام نیاوردند.
اولین قدم محکم آن ها برای رسیدن به بالاترین سطح فوتبال ایتالیا در سال ۱۹۶۳ رخ داد که با هت تریک آنجلو دومِنقینی در فینال کوپا ایتالیا مقابل تورینو توانستند برای اولین بار این کاپ را به برگامو بیاورند و همچنین مجوز حضور در مسابقات اروپایی را نیز گرفتند.
با این قهرمانی، مسئولان وقت این تیم تصمیم گرفتند تغییراتی را در لوگو باشگاه بدهند. در لوگو جدید، آنها از رنگ های آبی، مشکی و سفید استفاده کردند و از یک سمبل یونانی که زنی در حال دویدن است، استفاده کردند.
پیراهن:دانش آموزان سوئیسی به دنبال لباسی راه راه با رنگ های سیاه و سفید بودند که لوگو باشگاهشان در سمت چپ این پیراهن درج شود و با آن کارشان را شروع کنند. بعدها لباسشان را با برگاماسکا (صفتی ایتالیایی که نشان می دهد فرد مورد نظر از شمال ایتالیا است و با رنگ سفید و آبی شناخته می شوند) ادغام کردند و برای اولین بار در سال ۱۹۲۴ با پیراهن های آبی و مشکی پا به میدان گذاشتند.
ورزشگاه: نام استادیوم این تیم ورزشگاه آتلتی آتزوری دایتالیا است که درسال ۱۹۲۸ ساخته شده و حداکثر گنجایش آن ۲۱۳۰۰ نفر است.
شهر برگامو:یکی از شهرهای اصلی ناحیهٔ لمباردی و مرکز استان برگامو در شمال ایتالیاست که در ۵۰ کیلومتری شمالشرقی میلان و در لبهٔ شمالی دشت لمباردی در محل تلاقی درههای برمبانا و سریانا واقع شدهاست. دفتر مرکزی شرکت معروف برمبو در این شهر قرار دارد.
شهر از دو بخش با دو هویت متفاوت تشکیل شدهاست، بخش پایینی که برگامو باسا یا سیتا باسا نامیده میشود بیشتر مدرن و امروزی بوده و ترکیبی است از شهری نئوکلاسیک با خیابانهایی مفروش با سنگفرشهای قرون وسطایی. اما بخش بالایی شهر که چسبیده به نپهها بوده و ۱۲۰۰ پا بالاتر از سطح دشت لمباردی قرار دارد برگامو آلتا یا سیتا آلتا نامیده میشود و شامل بافتی قدیمی، ساکت و خوشمنظره است که دوران گذشته را تداعی میکند
معمار باشگاه آتالانتا:معمار این شاهکار بیبدیل، جیان پیرو گاسپرینی است که مهمترین افتخار فوتبال حرفهایش حضور در تیمهای پایه یوونتوس بوده و در دسته دوم و سوم ایتالیا بازی کرده است. تقریبا بدون هیچ افتخاری! او اما به سرعت به جمع گورخرهای تورین برگشت. ابتدا هدایت زیر ۱۴ سالههای آنها را به عهده گرفت و سپس هدایت کروتونه در سری سی. ماجراجویی گاسپرینی آغاز شده بود و با صعود تیمهای چون جنوا و کروتونه به دستههای بالاتر، حکایت شیرینتر از قبل هم شد. انگار تخصصش رساندن تیمهای کوچک و بلند پرواز به رویاهایشان بود.
میتوان با اندکی اغماض او را پدر سیستمهای مدرن ۳ دفاعه در ایتالیا به حساب آورد. گاسپرینی اغلب با سیستم ۱-۲-۴-۳ بازی میکند و هافبکهایش را در دو لایه در زمین قرار میدهد. دو هافبک وسط و با شرح وظایفی دفاعی و دو هافبک هجومی. یک مربع ترسناک که بیشتر از مثلث برمودا قدرت بلعیدن دارد و با یارگیری منطقهای نفس بسیاری از هافبکهای اروپایی را بند آورده. بازیکنان کناری مدافعان لب خط حریف را تا نهایت مرگ پرس میکنند و مهاجمان تا شرشر ریختن قطرات عرقشان، میدوند و مدافعان حریف را تعقیب میکنند تا با اشتباهشان به گل برسند. همین فلسفه خاص او باعث شده، با ایلیچ و گومزی که حتی سن پایینی ندارند تا تیمهای متمول چشم بازار را برای به دست آوردنشان کور کنند، آتالانتا و برگامونشینان را به بزرگترین افتخار باشگاهی در ۱۱۱ سال گذشته برساند. او ابتدا وقتی کارشناسان ایتالیایی چاقو را روی گلویش گذاشته بودند که در بهترین حالت میتواند آتالانتا را در نیمه بالای جدول نگه دارد سهمیه لیگ قهرمانان کسب کرد و حالا جایی حضور دارد که نه منچستریونایتد وجود دارد و نه دیگر آبی و مشکی پوش ایتالیایی یعنی اینترمیلان. چیزی شبیه به معجزه.
بازیکنان شاخص تیم آتالانتا:
1-لوییس موریل
2-جوزف ایلیچیچ
3-دوان زاپاتا
4-آلخاندرو گومز
5-گولینی
6-هاتئبور
7-پاشالیچ
جایگاه فعلی در لیگ: این تیم با ۱۸ بازی و ۳۳ امتیاز در رده پنجم جدول جا خوش کرده است.