فوتبال آماتور
آرایش های ابتدایی
فوتبال آماتور و تعریف ما از فوتبال آماتور فوتبالی با ساختار ابتدایی و تاکتیک های ابتدایی بدون مبانی علمی می باشد. و تقریبا بازه زمانی آغاز فوتبال تا اواخر دهه 50 را شامل می شود. در طول این مقطع مربیان بر فراوانی نفرات بر خط حمله تاکید می کردند. استفاده از 7 مهاجم و 6 مهاجم در این دوران مرسوم بوده است. تمرینات و آماده سازی ها به تنوع و گستردگی امروز نبود و امکانات تمرینی هم وجود نداشت. تمرینات صرفا به 4 روش شوت زدن، بازی 11 به 11 درون تیمی، تمرین سرزنی، تمرین پنالتی انجام می شد. و مربی تخصصی بدنسازی وجود نداشت. و آنالیز نیز به جزییات و دقت امروزی نبود. حال ما به شرح آرایش و سیستم های ابتدایی می پردازیم :
A. آرایش 1.2.7
این آرایش مربوط به روز های آغازین فوتبال است. در آن مقطع زمانی پاس به جلو مجاز نبود و این مورد اعتراضات بسیاری را به همراه می داشت. این آرایش بر حمله دائمی تاکید می کرد و اصولا به دلیل تعداد کم نفرات در عقب زمین چندان توجهی به دفاع نداشت. این سیستم تنها سیستم منسوخ شده و از بین رفته دنیای فوتبال است.
این سیستم در سال 1872 در بازی تیم های کویینز پارک رنجرز و گلاسکو رنجرز اسکاتلند کارایی خود را از دست داد. اولین تیمی که این آرایش را به کار برد تیم مهندسان سلطنتی انگلستان بود که با این سیستم قهرمان جام حذفی انگلیس شد. و بعد از آن این سیستم در اکثر تیم ها به کار گرفته شد. معمولا در آن مقطع بازیکنان تنومند و قدرتمند را در دفاع قرار می دادند و دو هافبک میانی وظایف تدافعی را بر عهده داشتند که البته باز هم کافی نبود.
B. افول 1.2.7 و تولد آرایش 2.2.6
در سال 1872 و در بازی تیم های کویینز پارک رنجرز و گلاسکو رنجرز تیم کویینز پارک که شانس کمتری برای پیروزی خود قائل بود آرایش به مراتب تدافعی تری برای خود انتخاب کرد. تا بتواند توپ را به دور از مهاجمان گلاسکو نگه دارد بدین صورت سیستم 2.2.6 متولد شد. و در نهایت کویینز پارک با همین سیستم توانست بازی را با نتیجه 0 بر 0 به پایان برساند. و رقابت ها را با همان سیستم ادامه داد.
برخلاف آرایش قبلی این آرایش همچنان پابرجاست. تیم هایی که امروزه از آرایش 4.4.2 استفاده می کنند گاهی در وضعیت تهاجمی از این آرایش استفاده می کنند. این آرایش نیز همچون آرایش 1.2.7 یک آرایش تهاجمی مبتنی بر حمله دائمی بود. اما به دلیل حضور 4 بازیکن در عقب زمین نسبت به 1.2.7 وضعیت دفاعی بهتری دارد.
2.3.5 هرم معکوس
این آرایش در سال 1866 با اصلاح قانون پاس به جلو به وجود آمد اولین بار یکی از محققان دانشگاه کمبریج که مسئول نگارش تاکتیک های فوتبال بود این آرایش را به مربی تیم شفیلد یونایتد پیشنهاد کرد اما او می گفت که این سیستم یک ایراد بزرگ در دفاع دارد. که بزودی آن را رفع خواهد کرد. و جالب است بدانید که آن محقق چند وقت بعد درگذشت و ایراد بزرگ آن سیستم هیچوقت کشف نشد. برخی کارشناسان فوتبال این سیستم را کامل ترین سیستم جهان فوتبال می دانند. این آرایش در عین کامل بودن مرموز نیز هست. و جالب است بدانید تا کنون هیچ مربی ای نتوانسته ایراد بزرگ آن را به طور کامل پیدا کند. این ترکیب امروزه توسط تیم هایی که از آرایش 433 استفاده می کنند به کار گرفته می شود. پپ گواردیولا، لوییز انریکه، اریک تن هاگ استفاده کنندگان از این سیستم هستند. هنگام مالکیت توپ دو مدافع کناری تیم جلو می روند و سیستم 433 ابتدا به 253 و سپس بعد از نزدیک شدن به محوطه جریمه حریف به 235 تبدیل می شود تیم فوتبال پرستون نورث اند با این روش موفق شد قهرمان لیگ برتر و قهرمان جام حذفی انگلستان شود. این سیستم در دهه 1880 به عنوان آرایش معیار پذیرفته شد. این سیستم هم تهاجمی و هم تدافعی است زیرا از 5 بازیکن در خط حمله و از 5 بازیکن در دفاع استفاده می کند. حال ممکن است بگویید اگر سیستم خوبی است پس چرا مربیان بزرگ از این سیستم استفاده نمی کنند؟ جوابش در نقطه مرموز سیستم است یعنی آن نقطه ضعفی که سال های سال است که هنوز کشف نشده. این سیستم از 2 وینگر و 2 استرایکر و 1 مهاجم شماره 9 استفاده می کند. وظیفه دفاع کردن و انتقال توپ به خط حمله بر عهده خط هافبک است. البته این روش در دهه 1920 دچار اصلاحاتی شد.
مکتب دانوب
در دهه 1920 و 30 یک اصلاحیه از سیستم 235 رواج پیدا کرد که به اصلاحیه دانوب یا مکتب دانوب معروف شد. مکتب دانوب با مکتب هنری دانوب متفاوت است. این مکتب در دهه 1930 به اوج رسید. تیم ملی اتریش با این سیستم توانست در جام جهانی 1934 به مقام چهارم دست یابد و تیم مجارستان با سرمربی گری آلفرد شافر در فینال جام جهانی 1938 در برابر ایتالیا، و جمهوری چک از این سیستم استفاده کرده اند. این آرایش مبتنی بر پاس های کوتاه و خلاقیت فردی بود. تفاوت های دانوب با 2.3.5 کلاسیک تفاوت کلی و بزرگ نیست بلکه تفاوت در جزئیات است. مکتب دانوب نسبت به 2.3.5 بیش تر بر کار تدافعی تمرکز می کرد.
ام-دبلیو
این سیستم در سال 1925 بعد از اصلاح قانون آفساید زمینه سازی برای فوتبال هجومی آغاز شد. یکی از این اقدامات ابداع سیستم ام-دبلیو توسط هربرت چاپمن بود. این سیستم ابتدا در تیم آرسنال به کار گرفته شد. علت نامگذاری این سیستم به ام – دبلیو آن است که چینش مهره ها در این سیستم 3.2.2.3 است. و حالت شکلی آن مانند حروف ام – دبلیو است. این آرایش در زمان خود انقلابی در فوتبال ایجاد کرد و در میان بیش تر تیم ها به آرایش محبوبی تبدیل شد. این سیستم همچنین پدر سیستم 3.4.3 نیز به حساب می آید. این سیستم مبتنی بر کار تیمی و کاهش خلاقیت فردی بود. هربرت چاپمن بر خلاف فضای حاکم در فوتبال انگلیس از سبک دفاع و ضد حمله استفاده می کرد. بزرگترین ایراد این سیستم ضعف از کناره ها بود که بعدها با ابداع سیستم ام – یو ایراد بزرگ این سیستم بر ملا شد در این سیستم مدافعان پوششی بازیکنان کناری حریف را تحت نظر داشتند و مدافعان میانی عقب تر می ماندند و عمق را پوشش می دهند. و هافبک های کناری در زمان دفاع مهاجمان را تحت نظر داشتند. این سیستم به مدافعان سرعتی و با کیفیت و با استقامت نیاز داشت.
اروگوئه قهرمان
تیم ملی فوتبال اروگوئه اولین قهرمان جام جهانی فوتبال است. اروگوئه یکی از ابر قدرت های آمریکای جنوبی و یک کشور صاحب سبک در فوتبال است. بیش تر مربیان اروگوئه ای از سیستم 4.4.2 استفاده می کنند و سبک غالب فوتبال اروگوئه دفاع فشرده و خشن و استفاده از ضدحملات است. حال ممکن است بپرسید که اروگوئه چه ارتباطی با توسعه فوتبال دارد. جوابش آن است که برخی محققان مدعی هستند اروگوئه در نخستین فینال جام جهانی از 4 سیستم مدرن امروزی فوتبال استفاده کرده است البته این موضوع صرفا در حد یک ادعا باقی ماند و هنوز به اثبات نرسیده. اما در این نکته قطعیت وجود دارد که سیستم 3.4.3 مدرن امروزی نخستین بار توسط خوان لوپز فونتانا از اروگوئه و فلاویو کاستا از برزیل به کار گرفته شد که با نسخه ام – دبلیو متفاوت بود.
آرایش متد؛ ایتالیا ابر قدرت جام جهانی
هنگامی که در محافل خصوصی از تاکتیک و فوتبال بحث می شود غیر ممکن است که از ایتالیا نامی برده نشود. خیلی ها فکر می کنند که ایتالیا صرفا تاکتیک کاتاناچیو را ابداع کرده در حالی که این کشور یکی از بزرگترین مهدهای تاکتیکی فوتبال است. سیستم 2.3.2.3 موسوم به آرایش متد توسط ویتوریو پوتسو سرمربی تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 1934 و 1938 ابداع شد. سیستم 2.3.2.3 نسخه مدرن تر سیستم 2.3.5 بود و امروزه تیم هایی که از سیستم 4.3.3 استفاده می کنند در زمان بازی سازی از عقب زمین چنین فرمی به خود می گیرند. 2.3.2.3 به جای 5 مهاجم از 3 مهاجم و 2 هافبک تهاجمی استفاده می کرد. و فضاهای زمین را بهتر پوشش می داد و در دفاع هم انسجام مناسب تری داشت. سبک فوتبال پوتسو مبتنی بر دفاع و ضدحملات سرعتی بود. ایتالیا با این سیستم دو بار پیاپی در سال های 1934 و 38 قهرمان جام جهانی شد.
فوتبال وروو؛ رفتگر پشت دفاع
این سبک بازی در حقیقت در عصری بنا نهاده شد که معمولا تیم ها به فوتبال رو به جلو و متکی خلاقیت فردی را به کار می گرفتند. در آن مقطع زمانی معمولا تیم هایی که به دنبال بقا در لیگ و سقوط نکردن بودند و از لحاظ داشتن مهره نسبت به تیم های دیگر ضعیف تر بودند از سبک دفاعی استفاده می کردند. کلمه وروو به معنای رفتگر است علت نامگذاری این سبک به وروو وجود یک بازیکن پوششی در پشت خط دفاعی به منظور پوشش فضای پشت مدافعین و دفع توپ ها بود. این نوع از بازیکن بعد ها در اصطلاح فوتبالی سوییپر نامیده شدند. این سبک ذاتا یک سبک دفاعی بود. نکته مهم ناگفته نماند که این سبک پدر سبک کاتاناچیو هم محسوب می شود. اکثر اصول این سبک با کاتاناچیو مشابه است. 3 مدافع جلو مسئول یارگیری مهاجمان حریف بودند و مدافع پشت سر مسئول پوشش فضا و دفع توپ ها بود. این سبک از هافبک دفاعی های قدرتمند استفاده می کرد و طراحی ضدحملات عمدتا با پاس های بلند از زمین خودی به زمین حریف صورت می گرفت. این سبک بازی توسط کارل راپان اتریشی در سال 1932 زمانی که سرمربی تیم سورت بود بنیان گذاری شد. او همچنین در زمان هدایت تیم ملی فوتبال سوئیس از این سبک استفاده می کرد. پیروزی در این سبک معمولا با نتایج خفیف مانند 1-0 و2-1 صورت می گیرد. این سیستم در زمان دفاع به شدت خشک و خشن و در هنگام ضدحملات به شدت زیبا و سرعتی بود. آرایش وروو سیستم 1.3.3.3 بود.
_gmhh.jpg)
آرایش قطری؛ روز تاریک برزیل
در دهه 1940 فلاویو کوستا سرمربی تیم ملی برزیل با الهام گیری از سیستم ام-دبلیو آرایشی را ابداع کرد که سمت چپ آن بار تهاجمی بیش تری نسبت به سمت راست آن داشت او با این آرایش عجیب پا به جام جهانی گذاشت و در کمال شگفتی نتایج خوبی گرفت اما در بازی های پایانی آن را تغییر داد و مجددا به ام دبلیو روی آورد که نتیجه خوبی دربر نداشت و برزیل فینال جام جهانی را به اروگوئه واگذار کرد.
پاسووچکا؛ هنر آرکادیف
بسیاری از اهالی فوتبال تیکی تاکا و بازی شناور را به یوهان کرویف و پپ گواردیولا نسبت می دهند اما این مورد کاملا اشتباه است. سبک بازی کرویف تیکی تاکا نبود! بلکه توتال فوتبال بود البته توتال فوتبال توسط میشل پایه گذاری شد. ماجرا به شوروی سابق و به باشگاه دینامو مسکو (تیم سازمان اطلاعات شوروی) باز می گردد. آرکادیف که به تازگی سرمربی آن تیم شده بود ابتدا از دبلیو-ام استفاده می کرد. اما نتوانست نتایج مناسبی با آن سیستم کسب کند بنابرین به دنبال ایده جایگزین رفت. که سرانجام منجر به به وجود آمدن پاسووچکا شد. پاسووچکا به معنای پاس های تکضرب و سریع و استفاده از طول زمین برای به گل رسیدن بود. این سبک پدر و منشا سبک تیکی تاکا به حساب می آید. البته پاسووچکا نسبت به تیکی تاکا نظم کمتری داشت. آرکادیف موفق شد با این سبک قهرمان لیگ و جام حذفی فوتبال شوروی شود. این سبک مبتنی بر تحرک، سرعت و جابه جایی بازیکنان نیز بود. و به هماهنگی بالا و چابکی نیاز داشت آرکادیف توانست با این سیستم در 7 بازی پایانی لیگ 26 گل به ثمر برساند و تنها 3 گل دریافت کند این سبک به سرعت در تمام روسیه گسترش پیدا کرد. بعد از رفتن آرکادیف از باشگاه دینامو موسکو این تیم بعد از جنگ جهانی دوم برای یک تور حسن نیت راهی انگلستان شد و توانست تیم چلسی را که از سیستم دبلیو-ام استفاده می کند با نتیجه 3 بر 3 متوقف کند و حیرت انگلیسی ها را بر انگیزد. آرکادیف از این سبک به عنوان آشفتگی سازمان یافته یاد می کرد. بسیاری فکر می کنند که تیکی تاکا بر گرفته از توتال فوتبال است اما در حقیقت تیکی تاکا یک سبک مستقل و قدیمی تر از توتال فوتبال است. تغییرات تاکتیکی فوتبال در دهه های 50 و 60 موجب شد که این سبک به فراموشی سپرده شود. در حقیقت فوتبال شوروی فوتبالی به شدت تیمی بود و همین دلیل است که ستاره های چندان مشهوری در آن کشور ظهور نکردند. فوتبال آن کشور تحت تاثیر ایدئولوژی آن کشور یعنی سوسیالیست بود. ارجحیت کار تیمی بر کار فردی.
عصر فوتبال تهاجمی
از اوایل دهه 30 تا اواخر دهه 50 فوتبال رنگ و لعاب تهاجمی داشت (البته به جز چند مورد استثنا) بیش تر تاکتیک های تهاجمی در این مقطع زمانی ابداع شدند اصولا مبانی فوتبال تهاجمی در این مقطع پایه گذاری شد. و اکثر تیم های باشگاهی از آرایش ها و سیستم های تهاجمی استفاده می کردند. رئال مادرید میگل مونیوز مجارستان رویایی، و...... نمونه هایی از این تیم ها بودند. سیستم هایی مانند ام – یو، 424 و 4.3.3 در این دوران به وجود آمدند و به کار گرفته شدند. شاید بازی تیم ملی انگلیس و مجارستان پورتره ای کامل درباره فوتبال آن عصر باشد. در نوامبر 1953 در ورزشگاه ومبلی در حضور تماشاگران انگلیسی این تیم را با نتیجه 6 بر 3 شکست داد و قهرمان شد. این بازی یکی از سنگین ترین شکست های تاریخ انگلستان است. در آن مقطع زمانی تیم های تدافعی مورد هجمه های شدید و تمسخر طرفداران قرار می گرفتند و مجبور بودند عناوینی مانند ترسو، خشک، کثیف را با خود حمل کنند. در آن مقطع استفاده از سیستم های 3.2.5، 4.2.4،4.3.3 بسیار مرسوم بود.
مجارستان بی رحم؛ درست مثل آتیلا
مجارستان یکی از بزرگترین کشورها در حوزه فوتبال است و مورد احترام کشورهای دیگر است. مجارستان یکی از مهد های فوتبال تهاجمی است دهه 50 دوران اوج فوتبال مجارستان بود. آن زمان سرمربی تیم ملی آنها گوستاوو شبش و کاپیتان تیم ملی فرانس پوشکاش بود. آنها توانستند در 1953 در ورزشگاه ومبلی انگلیس را با نتیجه 6 بر 3 تحقیر کنند و قهرمان المپیک شوند. و در جام جهانی 1954 تا فینال پیش رفتند اما در نهایت 3 بر 2 مغلوب آلمان شدند. آلمانی ها از آن مسابقه به عنوان معجزه برن یاد می کنند، زیرا بردن مجارستان در آن مقطع کاملا نیاز به معجزه داشت. مجارها در آن تورنومنت 4 گل به برزیل، 4 گل به اروگوئه زده بود. مجارها همچنین برای نخستین بار بازی مالکانه را وارد اروپای شرقی کرده بودند مجارستان همچنین یکی از تاثیر گذار ترین تیم ها در تاریخ فوتبال است.
تولد 9 کاذب
یکی از بزرگترین دستاورد های بزرگ مجارستان در فوتبال ابداع پست شماره 9 کاذب بود. در آن مقطع زمانی پست بازیکنان بر اساس شماره ها بود و مهاجمان شماره 9 را به تن می کردند از این رو نوک پیکان خط حمله به پست شماره 9 معروف است. اما در بازی مجارستان و انگلستان 1953 گوستاوو شبش برای مقابله با ترکیب ام-دبلیو انگلستان از ترکیب ام-یو یا 3.2.5 استفاده کرد. در این ترکیب یکی از مهاجمان کمی عقب تر از سایر مهاجمان بازی می کرد و مدام از پشت محوطه جریمه انگلیس تا میانه های زمین درحال حرکت بود. هدف شبش از این کار این بود که آن بازیکن مدافعان انگلیس را به دنبال خود بکشد تا فضای کافی برای سایر مهاجمان فراهم شود. تاکتیک شبش جواب داد با هربار پا به توپ شدن آن بازیکن 1یا2 مدافع انگلیس به دنبال او می آمدند و فضای پشت سر آن ها باز می شد و دو مهاجم نزدیک به محوطه مجارها در فضای خالی شده مستقر می شدند. و این تاکتیک شبش انگلستان را نابود کرد این پست امروزه نیز از آن استفاده می شود و یکی از سمبل های فوتبال مدرن است تیم هایی که به صورت کنش گرا بازی می کنند در برابر تیم هایی که تدافعی و واکنشی هستند از این حربه استفاده می کنند تا فضای کافی را به دست آورند. اصولا مهم ترین وظیفه پست شماره 9 کاذب ایجاد و آزاد کردن فضا است. شاید بارز ترین مثال 9 کاذب لیونل مسی در بارسلونای گواردیولا است، البته این پست منتقدانی هم دارد.
ترکیب 3.2.5؛ خداحافظ ام-دبلیو
علت آن که در این نوشته به طور مداوم به بازی مجارستان و انگلستان اشاره شد آن بود که برخی از مسابقات در تاریخ فوتبال بسیار حائز اهمیت هستند، برخی از آنها با یک گل یا یک اتفاق تاریخی و حتی یک گل خاطره آمیز گره می خورند و برخی هم حاوی نکات تاکتیکی هستند. مسابقه انگلستان و مجارستان 1953 به 2 دلیل حائز اهمیت است. 1.کشف شدن سیستم ام یو که ضدتاکتیک مناسبی برای ام دبلیو بود. 2.ابداع شدن پست شماره 9 کاذب که یک انقلاب بزرگ در فوتبال ایجاد کرد. سیستم ام-یو درست نقطه مقابل سیستم ام-دبلیو است. این آرایش که شکل 3.2.5 دارد در نوامبر 1953 توسط گوستاوو شبش ابداع شد و بعد از آن در اکثر تیم ها گسترش پیدا کرد. این سیستم به دلیل وجود 5 مهاجم در خط حمله سیستم تهاجمی محسوب می شود اما به دلیل حضور 3 مدافع در دفاع، در فاز تدافعی به مشکل می خورد برای حل این چالش 2 هافبک جلو نقش تدافعی به خود می گیرند. جالب است بدانید که اول گوستاوو شبش و سپس سپ هربرگر از این سیستم استفاده کردند و هردو در فینال جام جهانی که به معجزه برن مشهور شد در برابر هم قرار گرفتند که در نهایت آلمان 3 بر 2 پیروز شد. این سیستم اولین سیستمی بود که از پست شماره 9 کاذب استفاده کرد، پس آن بازی مشهور ومبلی سیستم ام دبلیو از جهان فوتبال محو و سیستم ام یو به جای آن سیستم غالب دنیای فوتبال شد. امروزه از این سیستم در جریان مسابقه استفاده می شود.
آرایش 4.2.4 و 4.3.3 ؛ دروازه فوتبال مدرن
سیستم 4.2.4 تقریبا می توان گفت اولین سیستم فوتبال مدرن است. این آرایش توسط ویسنته فئولا سرمربی تیم ملی برزیل در جام جهانی 1958 ابداع شد هدف از به وجود آمدن این آرایش تقویت خط دفاع با عرض 4 نفره و در عین حال حفظ قدرت تهاجمی تیم با 4 مهاجم بود ممکن است نزد خود فکر کنید که خط هافبک در این سیستم ضعف دارد اما اینگونه نیست. در هنگامی که تیم صاحب توپ است یکی از مدافعان به منظور تقویت خط میانی به هافبک ها اضافه می شود و سیستم از 4.2.4 به 3.3.4 سویچ می شود. اما در زمان دفاع فئولا از یکی از مهاجمان خود می خواست که برای بهبود وضعیت تدافعی یک خط به عقب تر باز گردد و اینگونه سیستم 4.3.3 نیز به وجود آمد. یعنی سیستم های 4.2.4 و 4.3.3 همزمان توسط ویسنته فئولا در تیم ملی برزیل 1958 به وجود آمدند. بعد از پویایی و جذابیت سیستم 4.2.4، این آرایش جالب در اکثر تیم های اروپایی هم در عرصه ملی و هم باشگاهی گسترش پیدا کرد. بنفیکا با سرمربی گری بلاگاتمن و با تکیه بر این سیستم توانست 2 بار پیاپی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود. این سیستم امروزه هم استفاده می شود، پپ گواردیولا و یوپ هاینکس از این سیستم در حملات خود استفاده می کنند تیم هایی که از سیستم 4.2.3.1 تهاجمی استفاده می کنند در جریان مسابقه به این سیستم سوئیچ می شوند.
یک نکته مهم : آرایش 4.2.4، 4.3.3، 4.4.2 هم خانواده هستند.
پاس بده و جا به جا شو؛ و این بیل شنکلی بزرگ
در سال 1959 بیل شنکلی اسکاتلندی به تیم لیورپول انگلیس پیوست در آن مقطع زمانی مختصات فوتبال انگلستان با امروز کمی متفاوت بود بازی ها خشن تر و فیزیکی تر برگزار می شد تاکتیک در اولویت دوم مربیان قرار داشت آن ها ابتدا ترجیح می دادند بر مسائل روحی و روانی تیم تمرکز کنند استفاده از توپ های بلند تقریبا در تمام تیم ها وجود داشت. شنکلی در اوایل حضور در لیورپول چندان خوشحال نبود اما رفته رفته علاقه اش بیش تر شد و لیورپول را خانه خود می دانست او در زمان حضور در لیورپول و با کمک جو فاگان و باب پیزلی سبک پاس بده و جا به جا شو را ابداع کرد. همانگونه که از نامش پیداست این سبک یک فوتبال کنش گرایانه و هجومی با محوریت بازی مالکانه شناور است. در این سبک بازی بازیکنان بعد از دادن یک پاس حرکت می کردند تا فضا را به راحتی باز کنند بیل شنکلی اولین مربی ای بود که اهمیت فضا در فوتبال را مشخص کرد او یکبار گفته بود اگر بازیکنی در زمین در حال حرکت نباشد و فضارا به دست نیاورد پس در زمین چه می کند؟ اهمیت فضا یکی از مهم ترین مولفه های فلسفه بیل شنکلی بود. اما دوران اوج این سبک به دوران حضور باب پیزلی در نیمکت مربی گری لیورپول بر می گردد. پیزلی که خود از دستیاران شنکلی بود در توسعه این سبک و به اوج رساندن آن بسیار نقش داشت. او تاکتیک پرس، ضدحمله و توپ های بلند را به این سبک اضافه کرد، و این کار نتایج درخشانی برای او به دنبال داشت باب پیزلی توانست با این سبک 3 بار قهرمان اروپا شود و لیگ برتر انگلیس را هم فتح کند پیزلی نخستین مربی تاریخ بود که 3 بار قهرمان اروپا شد و تا یک مقطع زمانی کارشناسان او را بهترین مربی تاریخ می دانستند.
پایان بخش اول؛ امیدوارم رضایت داشته باشید
