همه چیز از اومدن کونته و تغییر ترکیب به 352 شروع شد. ترکیبی که کونته تونست یووه رو چندسال پشت سرهم قهرمان سری آ کرد و حتی تونست چلسی رو تو سال اول هدایتش قهرمان جزیره کنه.
اولین سالش تو اینتر دوم شد و سال دوم تیم رو قهرمان کرد. اما تو لیگ قهرمانان افتضاح بود و سال دوم تیم چهارم شد! در بازیهای رودررو با یووه غیر از یک بازی همیشه بازنده بود.
جلو تیم های بزرگ همیشه بازنده بود. هیچ وقت باخت به تیم ب بارسلونا تو سن سیرو رو نمی تونم فراموش کنم یا باخت به ضعیف ترین رئال رفت و برگشت و حتی باخت به یووه پیرلو!
تو این دوسال تقریبا اکثر بازیها رو دیدم. واقعا بازیها دلچسب نیست و نمی تونی بگی این یه تیم قهرمانه. بردن تیم های کوچک و باختن به تیم های بزرگ چیزی نیست که ادم بخواد.
با اومدن اینزاگی داریم همون راه کونته رو میریم. ممکن باز قهرمان بشیم اون هم به خاطر ضعف رقبا اما این فوتبالی نیست که ادم دلش براش قش بره!
ترکیب 4231 و 433 ترکیب هایی وینگر محور هستند که الان بهترین تیم های دنیا دارند ازش استفاده میکنند. وقتی بازیهای بایرن رو میبینم واقعا لذت میبرم. سرتاسر حمله و گل حتی وقتی چند گل جلو هستند بازهم در تلاش برای زدن گل بیشتر به اضافه اینکه تیم حریف رو از جلو پرس شدید میکنند. پرس از جلو حلقه مفقودی تیم هایی که با ترکیب 352 بازی میکنند.
امیدوارم هرچه زودتر از ترکیب 352 و اینزاگی دل بکنیم و بریم تیم رو بکوبیم و از نو بسازیم. یه مربی خوب مثل فلیک یا کلوپ میتونه علاوه بر اینکه ما رو به قهرمانی برسونه، باعث میشه دوباره فوتبال زیبا ببینیم.
