اسم رونالدو ممکن است خیلی ها را به یاد نازاریوی برزیلی بیاندازد ، آن تکنیکش و گلهای زیبایش در جام جهانی ، اما به شما قول می دهم آیندگان یک رونالدو را بپرستند و به یاد بیاورند ، آن کسی نیست جز ، پسر نوجوانی پرتغالی که سکوی موفقیتش ، ساخته و مهیا نبود.
شاهین بخت و خوش کامی مهمان خانه او نبود ، او جنگید نوشت و نوشت ، تا دیگران داستان آرزو های او که اکنون محقق شده است را همپای او همذات پنداری کنند ، ممکن است شما رونالدو را کرکس یا هر نام و نشانی نا معتبر بدانید ، ولی اوست که شما و همه ما را به سکوت وا میدارد،
رونالدو در یورو با آن گل زیبایش به مجارستان ، یا پرش بلندش برابر ولز در یاد ها ماندگار شد ، پرشی که قبلا در مسکو، لوژنیکی ، فرگوسن را جاودانه کرده بود .
رونالدو آینه است ، نمی توان او را شکست ، بلکه تبدیل به آینه های بیشتری خواهد شد .
پروانه هم تو را دوست دارد ! کریس
By me
