چون این مطلب خیلی بین طرفداران لیگ‌های مختلف حساسیت برانگیزه اول یه نگاهی به آمار می‌ندازیم:
لیگ قهرمانان اروپا : میلان- اینتر- ناپولی (3 تیم ایتالیایی بین 8 تیم باقی مونده)
لیگ اروپا: آس‌رم- یوونتوس (2 تیم ایتالیایی بین 8 تیم باقی مونده)
لیگ کنفرانس اروپا: فیورنتینا (1 تیم ایتالیایی)
نقاط قابل توجه:
- هیچ لیگی جز سری آ بیشتر از 1 نماینده تو 8 تیم برتر لیگ قهرمانان نداره.
- هیچ لیگی به جز سری آ بیشتر از 1 نماینده تو 8 تیم برتر لیگ اروپا نداره.
- هیچ لیگی بیشتر از سری آ نماینده ای تو 8 تیم برتر لیگ کنفرانس نداره.
(ایتالیا با مجموع 6 نماینده در تمامی رقابت های اروپایی از لیگ جزیره (4)، بوندس‌لیگا (1)، لالیگا (2) و تمامی لیگ های دیگه اروپایی بیشتر تو اروپا نماینده داره.)
بیشتر طرفدارای فوتبال این تعداد نماینده های ایتالیا رو به شانس، قرعه ی خوب و عملکرد ضعیف تیم های لیگای دیگه ربط میدن ولی وقتی از لحاظ آماری به تعداد نماینده ایتالیا در هر 3 سطح اروپا تو این فصل نگاه می‌کنیم موفقیت بدون شک و آماری رو که به هیچ‌وجه با حداقل یک دهه اخیر سری آ قابل مقایسه نیست. تمام دلایلی که برای این قرعه و بهونه آوردن میشه آورد میتونه تا حد مناسبی درست باشه ولی پیشرفت سری آ و اضافه شدن ناپولی، میلان و اینتر به سه قهرمان سال های اخیر بعد از 4 فصل گذشت از آخرین فصل قهرمانی یوونتوس، سطح بالای تیم های در حال رقابت برای سهمیه تو فصل 2022-23 تو اروپا و رقابتی تر شدن لیگ و افزایش سطح لیگ قابل توجهه.
در نهایت، این موفقیت انقدر بزرگ نیست که بشه بهش تکیه کرد، حتی اگه 3 قهرمان جام های اروپایی 3 تا تیم ایتالیایی باشن ولی نشونه ی خوبی برای سرمایه گذاران و مدیران فوتبال ایتالیاست. تصمیمات درست بگیرین و بازگشت ایتالیا به صورت قدم به قدم به فوتبال مدرن از لحاظ مالی خیلی نزدیک خواهد بود. وضعیت اقتصادی ای که توش یوونتوس مجبور به تخلف برای تیم خوب بستن نشه، بودجه میلان برای نقل و انتقالات بعد اسکودتو و قهرمانی ش 50 میلیون نباشه، اینتر که مجبور نباشه ستاره ش لوکاکو رو بفروشه و یه فصل بعد سایه ای از همونو قرضی برگردونه تو تیمش یا اشکرینیار رو به راحتی توسط پاریس از دست بده و ناپولی توش شانس حفظ ستاره هاش بعد درخشش بی اندازه ی این فصلش رو داشته باشه.
