شهریار ...چه دلمون بخواد و چه نخواد آنجلوتی پرافتخارترین مربی تاریچ چمپیونزلیگه ، البته که شانس جزیی از فوتباله ولی شانسم قواعد مخصوص بخودش رو داره .
من بیشتر از شانس به علم نتیجه گیری اعتقاد دارم . آنجلوتی هر اندازه که تو گرفتن لیگ تبحر خاصی نداره بهمون اندازه تو گرفتن کاپ های حذفی تخصص داره . بعنوان مثال دو کار ویژه رو واسه نتیجه گرفتن تو مسابقات حذفی همیشه انجام میده ، اولی اینکه جوری برنامه ریزی میکنه که در مراحل حساس تیمش روفرم و آماده باشه . دوم معمولا سعی میکنه تو تمرینات یه هماهنگی خارق العاده ای بین دو تا مهاجمش ایجاد کنه و جوری اونا رو به درک متقابل از حرکات همدیگه برسونه که همیشه چند ثانیه یا چند گام از مدافعین حریف جلوتر و سریعتر باشن . با این کار هر حمله یا بهتر بگم ضد حمله تیمش بوی گل میده . الان وقتی که وینی تو محوطه صاحب توپ میشه با اولین قدمش ، بنزما میدونه باید به کدوم سمت حرکت کنه و بالعکس . تو میلانم این کار رو با اینزاگی و شفچنکو انجام داده بود .
کلا یکی از بزرگان تاریخه ولی احساس میشه در بعضی جوانب از قافله علم روز عقب مونده .
نکته دیگه اینه که اگه جای پرز باشم این تابستون کاملا هزینه میکنم و تیمم رو تقویت میکنم . وقتی تیم بزرگی تو اروپا مقابل یه تیم دیگه شکست سنگین میخوره شان و شکوهش متزلزل میشه و باعث میشه تیمای دیگه با تهور و شجاعت خاصی مقابلش قرار بگیرن . رئال باید قبل از اینکه ترس حریفاش ازش ریخته بشه ابهت خودش رو بازیابی کنه . کاری که بارتومئو با حماقتش انجام نداد و بارسا رو بعد از شکست سنگین مقابل رم بازیابی نکرد و بارسا از سطح اول فوتبال اروپا نزول کرد .
