سرمربی تیم ملی وزنه برداری در خصوص مسائل مختلف از جمله وضعیت کیانوش رستمی صحبت کرد.
به گزارش طرفداری، وزنه‌برداری ایران روزهای عجیبی را می‌گذراند. در شرایطی که حتی رقابت در آسیا هم بسیار سخت شده این رشته باید هر طور شده قد راست کند و سرش را به عنوان یک رشته مدال‌آور بالا نگه دارد.
نواب نصیرشلال چهره نام آشنای وزنه‌برداری ایران با قبول سرمربیگری تیم ملی شریک روزهای عجیب وزنه‌برداری شده است. بدون شک او در اولین تجربه سرمربیگری خود راه پر فراز و نشیبی را انتخاب کرده و سال سختی پیش رو دارد. باید تیمی بسازد که هم مدال جهانی بگیرد و هم سهمیه المپیک، در بازی‌های آسیایی مدعی باشد و در المپیک پاریس مدال آور.
گفت‌وگوی ایسنا با سرمربی وزنه‌برداری ایران را می‌خوانید:
در مدیریت قبلی فدراسیون، وقتی از فدراسیون جدا شدید، این طور به نظر می رسید که شخص شما کاملا از فضای وزنه برداری فاصله گرفت. چرا این اتفاق رخ داد؟
کاملا صحیح می‌گویید و در ظاهر این فاصله بود. اما در واقعیت، وزنه‌برداری بخشی از ما است و من از سن کودکی در وزنه برداری حضور داشتم. گاهی مقداری فاصله به وجود می‌آید. وقتی یک سازمان یا مجموعه‌ای تمایل به همکاری ندارد یا شما تمایل به ادامه کار ندارید، به نظرم صحیح‌ترین کار این است که فاصله بگیرید و بگذارید کسانی که فرصت در اختیارشان است، کارشان را انجام دهند.
چرا آن زمان حتی در مورد شرایط حال حاضر وزنه برداری و نتایج تیم ملی هم صحبت نمی کردید؟
وقتی می خواهیم در مورد یک موضوعی صحبت کنیم و نظر دهیم، خیلی مهم است که اطلاعات کافی داشته باشیم. وقتی که به حق یا ناحق، خواسته یا ناخواسته از مجموعه‌ای فاصله می‌گیریم شاید اظهارنظرها هم خیلی دقیق نباشد. از طرفی فکر می‌کنم وقتی که روابط خوب یا بد شود، روی اظهارنظرها و نگرش ها هم تاثیر می‌گذارد. ترجیحم بر این است که وقتی که از یک مجموعه فاصله می‌گیرم خیلی در کارشان دخالت نکنم.
فکر می کنید چند سال پیش به ناحق از تیم ملی جدا شدید؟
جدا شدن در همه جای زندگی وجود دارد. خوب یا بد، به حق یا ناحق موفق یا ناموفق به هر حال بعد از یک مدتی جدایی پیش می‌آید. فکر می‌کنم باید آن را بپذیریم و بخشی از آن را پای قسمت گذاشت و نگاهمان به آن مثبت تر باشد. بپذیریم که به هر حال هر آمدنی یک رفتنی دارد. بپذیریم که قبل از ما یک سری افراد بودند و بعد از ما هم افراد دیگر می‌آیند و می‌خواهند کار کنند. فکر می‌کنم یک مقدار از خودگذشتگی وجود داشته باشد، کار قشنگ‌تر می شود.
از چه زمانی اطلاع داشتید که قرار است سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری ایران شوید؟
یک ماه قبل از اینکه به عنوان سرمربی معرفی شوم، جسته گریخته از برخی افراد می‌شنیدم و حتی پیام تبریک هم می‌دادند اما به صورت رسمی و از زبان خود سجاد انوشیروانی، حدود سه، چهار روز قبل از اینکه معرفی شوم با من صحبت کرد.
شما و سجاد انوشیروانی دوستی نزدیکی با هم دارید و زمانی که به عنوان سرپرست فدراسیون انتخاب شد و هیچ موقع در مورد این صحبت نشد که گزینه سرمربیگری تیم ملی هستید؟
چیزی که با من صحبت شده بود در مورد تیم جوانان بود و قرار بود که تیم جوانان و نوجوانان از هم تفکیک شوند و آقای پانزوان نوجوانان باشد و من جوانان. تیم جوانان به لحاظ کیفیت و کمیت خوب نبود از این رو قرار شد که بخشی از جوانان همراه با نوجوانان باشند و کسانی که سال آخر جوانان هستند و نفراتی که به تازگی از رده جوانان جدا شده‌اند نیز وارد تیم بزرگسالان شوند.
شما عضو کمیته فنی فدراسیون هم بودید و در آن زمان مهمترین ایرادی که به تیم ملی یا به عملکرد سعید علی حسینی وارد می‌کردی چه بود و الان تلاش می‌کنید که خودتان این ایراد را برطرف کنید؟
قطعا همه یک هدف را دنبال می‌کنیم اما ممکن است گاهی مسیرها متفاوت باشد. آقای علی‌حسینی مقداری سبک تمرینات و شرایط اردوهایشان متفاوت بود و خودش به این مسئله اعتقاد داشت. کمیته فنی هم حمایت می‌کرد و این طور نبود که کسی بخواهد فشار بیاورد و یا تغییر بدهد. صحبت کمیته فنی و رییس فدراسیون هم این بود که از سرمربی حمایت شود و نتایج همه چیز را مشخص می‌کند. حالا من حضور ذهن ندارم که نتایج آقای علی‌حسینی به چه صورت بود اما در وزنه‌برداری همه یک هدف را دنبال می‌کنیم و حالا گاهی سلیقه‌ها و نوع نگاه فنی متفاوت است.
تیم وزنه‌برداری ایران ممکن است اسم و رسم دار باشد اما از لحاظ رکوردی چندان شرایط خوبی ندارد. چه چیزی باعث شد که این مسئولیت سنگین را قبول کنید؟
بله واقعا هم همینطور است و برخی‌ها قبول کردن سرمربیگری تیم ملی را در این شرایط اشتباه می‌دانستند. ما در سالن چند قهرمان جهان داریم اما شاید اگر در یک مسابقات سطح پایین هم شرکت کنیم، نتوانیم خیلی خوب ظاهر شویم. به هر حال باید یک نفر این سمت را می‌پذیرفت و از من خواستند. هدف من هم کمک کردن است. می‌دانم که شرایط سختی داریم و من این شرایط را پذیرفتم. تمام تلاشمان را می‌کنیم که حتی شده بتوانیم یک مقدار شرایط را تغییر دهیم و پایه را برای سال‌های آینده بگذاریم.
قبول دارید که اعتبار خودتان را روی این کار گذاشتید؟
بله تقریبا همین طور است. برای من و هر کس دیگری که در این شرایط قرار می‌گیرد، یک فرصت است که یک بار خودش را یک سطح بالاتر ببرد یا کلا پرونده‌اش را منفی کند. سال های گذشته همیشه به این شکل بوده است. اما واقعا این مسئله برایم خیلی اهمیت نداشت و وقتی آقای انوشیروانی از من درخواست کرد، نگاهم این بود هر کمکی از دستم بر می‌آید را انجام دهم.
*انتظار دارید سجاد انوشیروانی تا کجا پای شما بایستد؟
نیازی نیست که این کار را انجام دهد چون من به این امید نیامدم که کسی پای من بایستد. من آمده‌ام که خوب کار کنم اگر هم جایی اشتباه کار می‌کنیم تذکر را هم می‌پذیریم. فقط شرایط نرمال برای کارکردن فراهم باشد. هیچ انتظار خاصی از پیشکسوتان، قهرمانان و مسئولان فدراسیون برای اینکه مورد حمایت باشم یا پایم بایستند، ندارم.
در اولین تجربه سرمربیگری بزرگسالان در قهرمانی آسیا شرکت کردید، چقدر از نتایج و رکوردها غافلگیر شدید؟
قطعا خودتان بررسی کردید و می‌دانید که سال‌ها قهرمانی آسیا را به این شکل ندیده بودیم. واقعا رکوردها به گونه‌ای بود که سورپرایز شدم. فکر می‌کنم امسال یک مقدار تیم‌های دیگر بهتر بودند و یک مقدار هم ما از چیزی که همیشه بودیم و شان و حق ایران بوده است، پسرفت داشته‌ایم. نکته‌ای که برای خود من خیلی حائز اهمیت و خوشحال کننده بود، این است که در این یک ماه و پنج روزی که با تیم کار کردم، روحیه خوبی را در تیم دیدم. فکر نمی‌کنم یک ماه و پنج روز برای اینکه به لحاظ کوردی تغییر زیادی داشته باشیم، فرصت زیادی باشد. با این حال برخی افراد توانستند تغییر رکوردی داشته باشند. به نظرم هفت نفر خیلی خوب توانستند در مسابقات شرکت کنند. رکوردهایی که در تمرینات داشتند را در مسابقات ثبت کردند و حتی یک مقدار بیشتر از تمرین هم وزنه زدند. این تیم اگر با همین شرایط ادامه دهد و نفرات جوان هم اضافه شوند، کمتر از دو سال می‌تواند در آسیا مدعی شود و جزو عنوان‌دارهای جهان قرار بگیرد.
مدال‌هایی که در قهرمانی آسیا گرفتید مطابق انتظارتان بود؟ مخصوصا در وزن های المپیکی؟
فکر می‌کنم با توجه به شرایطی که داشتیم، زیاد هم گرفتیم. این مدال‌هایی که ما گرفتیم و جایگاه تیمی که به دست آوردیم، برخی افراد را ناراحت کرد. ۳۵ روز قبل از قهرمانی آسیا اردوی تیم ملی را آغاز کردیم و ورزشکار با ۵۰ درصد آمادگی وارد اردو شد؛ این یعنی فاجعه. یعنی اگر ورزشکار چهار ماه هم دست به میله نشده باشد، با ۵۰ درصد آمادگی تمریناتش را شروع می‌کند. هر کسی هم یک بهانه داشت. یکی جایی برای تمرین نداشت، به یکی دیگر گفته بودند که نمی‌خواهد آسیا قهرمانی آسیا برود، یکی می‌خواست وزن کشی کند. با توجه به شرایطی که اول اردو داشتیم، فکر می‌کنم در این یک ماه که تمرین داشتیم، بیش از حد انتظار تغییر و رشد به وجود آمد و توانستیم این مدال‌ها را هم بگیریم. اگر تیم را آماده تحویل می‌گرفتیم و ورزشکار در آن دو ماه که اردو نبود، تمریناتش را انجام می‌داد و آمادگی‌اش را حفظ می‌کرد، با این شرایط در اردو و مسابقات روبرو نمی شدیم. مقصر اصلی این موضوع هم خود ورزشکاران هستند.
دقیقا نکته همین است و به نظر می رسد ورزشکاران رده بزرگسالان باید آنقدر حرفه‌ای باشند و بدانند با توجه به رویدادهایی که دارند، با آمادگی بسیار پایین وارد اردو نشوند. در این مورد چه نظری دارید؟
قطعا همین است. ورزشکاری که با آمادگی پایین وارد اردو می‌شود، احتمال آسیب دیدگی‌اش زیاد است. از تیم جا می‌ماند و سرعت تیم را می‌گیرد و باعث می‌شود که دیرتر هماهنگی به وجود بیاید. این بار چون ابتدای کار من بود و فرصت زمان کوتاهی هم از انتخابم تا شروع اردوها وجود داشت، این مسئله را پذیرفتیم اما خود من به شخصه این موضوع را روشن کردم که اصلا نخواهم پذیرفت که ورزشکار با آمادگی زیر ۸۰ درصد وارد اردو شود.
یعنی تلاش می‌کنید که این تفکر حرفه‌ای را در وزنه‌برداران به وجود بیاورید؟
تلاش نمی‌کنیم. این تفکر باید باشد و همیشه جواب داده است. شاید در رده نوجوانان و جوانان این تلاش را انجام دهیم اما برای بزرگسالان یک اجبار است. ورزشکار باید بداند که وقتی وارد اردو می شود، چه شرایطی داشته باشد و چرا باید با شرایط آمادگی نرمال و حتی بالاتر در اردوها حاضر شود. چون وقتی آمادگی پایین باشد، هم بحث آسیب دیدگی است و هم سرعت تیم را می گیرد و چون ورزشکار نمی‌تواند با تیم هماهنگ شود، برای خودش آزاردهنده است.
دو رودیداد مهم قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی هانگژو را در پیش دارید. به نظر می‌رسد تا جای ممکن هر کسی که فکر می‌کردید می‌تواند کمک کند را دعوت کردید. خیلی از این نفرات امتحان پس داده‌اند و بالاترین رکوردهایشان را دیده‌ایم و فکر می‌کنید آیا می‌شود از این نفرات دو تیم برای این دو رویداد درآورد؟
ما دو مسابقه داریم که سطح هر دو بالا است و هر دوی آنها اهمیت زیادی دارند. شاید نتوانیم دو تیم در بیاوریم اما سعی می کنیم یک تیم آماده کنیم و تعدادی نفرات کنار این تیم باشند. امیدوارم ورزشکاران بتوانند در اردوها دوام بیاورند و بتوانند خوب آماده شوند. ما هم بچه‌های باتجربه‌تر را دعوت کردیم و هم کسانی که فکر می کنیم می توانند موفق باشند. ما باید به فکر دو، سه سال آینده هم باشیم و برنامه ریزی کرده‌ایم افراد جوان‌تر و کم تجربه تر را کنار تیم داشته باشیم. از یک طرف به این موضوع نگاه نکردیم. همه توانمان را در نظر گرفتیم تا ان‌شاءالله ورزشکاران را تا نزدیک مسابقات برسانیم و حمایتش کنیم اما آنجا دیگر خود ورزشکار است که عیار و توانایی‌اش مشخص می‌شود. ما چند مسابقه مهم و فشرده داریم و الان در این حالت بهترین تصمیم این بود که همه را دعوت کنیم.
عملکرد نواب نصیرشلال را باید در مسابقات قهرمانی جهان قضاوت کرد؟
قضاوت نیاز به زمان ندارد و باید مشخص شود نگاهتان به این تیم و کادر فنی چیست. فکر می‌کنم ما باید چند ماه خودمان را با خودمان مقایسه کنیم. باید ببینیم که اول راه چه بودیم و در مسیر چه اتفاقاتی افتاده است و تا کجا پیش رفته‌ایم. اگر روند رو به رشد و پیشرفت باشد، موفق خواهیم بود. نتایج ما در قهرمانی آسیا به لحاظ تیمی خوب بود. البته برخی‌ها از اینکه اول آسیا شدیم ناراحت شدند و اگر ما سوم یا پنجم آسیا هم می شدیم باز هم ناراحت می شدند. اگر می‌خواهیم قضاوت کنیم باید یک سری واقعیت‌ها را بپذیریم. بپذیریم که در چه جایگاهی هستیم. به نظرم در شرایط رکوردی که وجود داشت و در آن سطح رقابت در قهرمانی آسیا، همین که پنج نفر توانستند در قهرمانی آسیا مدال بگیرند خیلی عجیب بود. اگر بخواهیم نتایجی که در قهرمانی آسیا گرفتیم را با شرایطی که داشتیم مقایسه کنیم، بی‌نظیر بود اما اگر بخواهیم با سال‌های گذشته مقایسه کنیم نتایج ضعیف، رکورد ها پایین و دور از جایگاه وزنه‌برداری ایران بود.
در مسابقات قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی از وزنه برداری مدال می خواهند. شما قول مدال دادید؟ فکر می کنید در این فاصله زمانی که تا آغاز این رویدادها باقی مانده است، بتوانید فاصله رکوردی که بین وزنه‌برداران ایران با مدعیان آسیا و جهان وجود دارد را جبران کنید؟
فرصت کوتاهی است. ما چند سالی هم به لحاظ کمی و هم به لحاظ کیفی عقب ماندگی داشتیم و کشورهای دیگر هم در این چند سال واقعا کار کردند مانند چین، کره، قزاقستان و ازبکستان. وزنه‌بردارانی را دیدیم که مشخص بود، سال ها روی آنها کار شده است. مشخص است که هشت سال روی وزنه برداران نوجوان و جوان کار شده است و الان دارند نتیجه آن را می‌بینند. بهترین ها را در سال بازی‌های آسیایی و کسب سهمیه المپیک آورده اند. ما عقب مانده‌ایم و نمی‌توانیم در حال حاضر دنبال این باشیم که با دست خالی تیم جوان و قوی داشته باشیم.
وزنه برداران باتجربه ما باقی مانده‌اند و اصلا وزنه‌بردار نداریم. حتی یک، دو یا سه سطح پایین‌تر از چیزی که در سال‌های گذشته داشته‌ایم هم نداریم. در این شرایط قطعا سرعت رشدمان هم کند می شود. یک مقدار زمان می‌برد تا بتوانیم این عقب افتادگی را جبران کنیم اما اگر این اتفاق رخ دهد باید بپذیرید که اتفاق بزرگی بوده است.
برای بازی‌های آسیایی قول مدال داده‌اید چون بدون تعارف از وزنه برداری مدال می‌خواهند؟
چه کسانی مدال می‌خواهند؟
مسئولان ورزش، همان کسانی که روی اسم خیلی از ورزشکاران خط کشیدند و گفتند نفراتی را می‌برند که مدال آور باشند؟
نگاه مسئولان ورزش درست است اما یک مقدار دیر اتفاق افتاده است. پیشنهاد من این است اگر از وزنه‌برداری مدال می‌خواهند این خواستن باید دو سال زودتر از رویداد آغاز شود. اگر خواسته، تقاضا، انتظار یا هر چیز دیگری که اسمش را می‌شود گذاشت از وزنه‌برداری دارند، نباید چهار، پنج مانده به بازی‌ها آن را داشته باشند بلکه باید دو سال زودتر برنامه ریزی و حمایت کنند تا اگر خوشبینانه نگاه کنیم، بعد از دو سال جواب دهد. وزنه برداری رشته رکوردی است و نیاز به زمان دارد. اینکه ما بخواهیم افزایش رکورد داشته باشیم و ذهن ورزشکار نیز از سطحی به سطح دیگر تغییر کند، نیاز به زمان دارد. اینطور نیست که ما در سه، چهار ماه بیاییم یک نفر را از لحاظ رکوردی و ذهنی آماده مسابقه دادن کنیم.
پس یعنی برای المپیک هم باید نگران مدال بود؟
ما هنوز در گرفتن سهمیه المپیک مشکل داریم تا اینکه بخواهیم مدال بگیریم. ان‌شاءالله تلاش خود را خواهیم کرد. هم ما برنامه داریم و هم خود ورزشکاران پذیرفته اند که جدی‌تر به شرایط و کارشان نگاه کنند. به کسب مدال المپیک هم می‌توانیم امیدوار باشیم اما مثل قبل آنقدر محکم نیستیم.
زمان مدیریت علی مرادی، شما، سجاد انوشیروانی و وحید ربیعی به این دلیل که مخالف تنها تمرین کردن کیانوش رستمی و حمایت فدراسیون از او بودید، استعفا دادید. الان که شما سرمربی تیم ملی شده‌اید و سجاد انوشیروانی رییس فدراسیون، به نظر می‌رسد با این مسئله چندان مشکلی ندارید در حالی که تصور می شد، پای اعتقادی که آن زمان داشتید، بمانید؟
نه اینطور نیست. از کیانوش سال‌ها حمایت می‌شد و فکر می‌کنم به یک ابزاری برای قرار گرفتن مقابل کادر فنی تبدیل شده بود. آن زمان حدود اختیاراتش فرق داشت. خودش تمرین می‌کرد، مربی شخصی داشت. حتی مدل اعزامش به مسابقات فرق می‌کرد. اصلا هماهنگ نبود و مستقیم به رییس فدراسیون وصل بود. رییس فدراسیون در مسائل فنی تصمیم‌گیری و دخالت می‌کرد اما الان اصلا به این شکل نیست. خیالتان راحت باشد که به این شکل هم نخواهد بود. به صورت خیلی محدود پذیرفتیم که خود کیانوش تمرین کند و فقط در کنار تیم می‌تواند به مسابقات اعزام شود آن هم با شرایط خاص. باید در رکوردگیری های تیم ملی شرکت کند و اگر نظر کادر فنی مثبت بود در مسابقات شرکت کند. باید هر زمان خواستیم آزمایش دوپینگ بدهد. رفت و آمد، نظم و انضباط، زمان حضورش در رستوران و در تمرینات باید کاملا هماهنگ شده با تیم باشد. کاملا در چارچوب تیم باشد و مثل سال‌های قبل نیست که در پشت صحنه مسابقات خودش مربی بیاورد یا خودش وزن انتخاب کند. اصلا از این خبرها نیست.
یعنی به هیچ عنوان اجازه نمی دهید که کیانوش در مورد وزنه‌های انتخابی تصمیم بگیرد؟
ما همان کاری را با کیانوش رستمی انجام می‌دهیم که با بقیه وزنه‌برداران در پشت صحنه مسابقات انجام می دهیم و هیچ تفاوتی نخواهد داشت. در مسابقات، حرکت اول را ما انتخاب می کنیم. حرکت دوم را بر طبق شرایط جدول پیش می رویم. برای حرکت سوم ممکن است دستمان یک مقدار بازتر باشد و آنجا با ورزشکار هم صحبت می‌کنیم نظر ورزشکار را هم می گیریم. ممکن است که مدال برنز ورزشکار قطعی شده باشد و ما وزنه را به گونه‌ای انتخاب می‌کنیم که برای بهتر شدن رنگ مدالش بجنگد. ممکن است که چهارم، پنجمی قطعی شده باشد و در حرکت آخر برای گرفتن مدال تلاش می‌کنیم و یا ممکن است رنگ مدال وزنه‌بردار طلا باشد، در حرکت سوم برای شکستن رکورد برود. گاهی اوقات در مورد حرکت دوم هم ممکن است این مشورت ها را داشته باشیم. مثلا ورزشکار در مورد وزنهای که ما انتخاب کردیم، بگوید نمی‌تواند آن را بزند و وزنه را سبک‌تر کنیم. تعامل ما با همه وزنه برداران از جمله کیانوش رستمی در همین حد است. قبلا خود کیانوش انتخاب می‌کرد که با چه وزنه‌هایی شروع کند و چه وزنه‌هایی را بزند اما الان شرایط به این گونه نیست.
الان هم به نظر می‌رسد کیانوش رستمی برخی مسائل را خودش انجام می‌دهد. برای نمونه در شرایطی که حدود سه ماه تا قهرمانی جهان باقی مانده است و با وجود اختلاف رکوردی که او با وزنه برداران مدعی دارد، به جای تمرین می‌بینیم که در فضای مجازی از خود عکس و فیلم منتشر می کند که در کوه است! فکر نمی‌کنید این مسئله با اصول ورزش حرفه ای جور در نمی‌آید؟
با اصول ورزش حرفه‌ای جور در نمی آید و ما هم نه خواسته‌ای داریم و نه فشار می آوریم. ما الان ورزشکاری در اردوی تیم ملی داریم که هم در رکوردگیری تیم ملی و هم در قهرمانی آسیا توانست کیانوش رستمی را به لحاظ رکوردی بگیرد. ما به هیچ عنوان دنبال کسی که نخواهد شرایط را بپذیرد نمی‌رویم. این ورزشکار است که باید بخواهد و بپذیرد که چه شرایطی دارد و چه هدف هایی باید داشته باشد. کیانوش رستمی قهرمان این کشور است و سال‌ها مدال گرفته است فکر می‌کنم هم به لحاظ عنوانی، مدالی و مادی در شرایطی است که کمتر انگیزه داشته باشد. شاید الان فکر می‌کند در این سن و سال و بعد از این همه سال که ورزش کرده است، به کوه بیشتر نیاز دارد تا بخواهد در اردو باشد و تمرین کند.
در مورد سهراب مرادی هم صحبت می کنید تا چه زمانی قرار است به او فرصت دهید؟
گاهی اسم این دو عزیز، سهراب و کیانوش کنار هم می آید اما شرایط سهراب خیلی با کیانوش فرق می کند. سهراب دو، سه سال مسابقه نداده است. او عمل جراحی انجام داد و یک مقدارفاصله گرفت. این فرصت را در اختیار همه قرار دادیم و خواهیم گذاشت که خودشان را نشان دهند. او در قهرمانی آسیا شرکت کرد چون مدت زیادی از مسابقات دور بود. در دسته ۱۰۲ کیلوگرم هم چند نفر را داریم که یک مقدار شرایطشان نامشخص است. رسول معتمدی هم جراحی کرده و به تازگی تمرینات را شروع کرده است. همانطور که به سهراب مرادی فرصت داریم، به رسول معتمدی هم فرصت می‌دهیم. سهراب را به قهرمانی آسیا اعزام کردیم و رسول معتمدی در مسابقات کوبا وزنه می‌زند. رضا دهدار هم در دو مسابقه گزینشی المپیک شرکت کرد. در این میان ما نفراتی را هم داریم که در دسته های ۹۶ و ۱۰۹ کیلوگرم هستند و ممکن است بخواهند وزن کم یا اضافه کنند و در مسابقات، در دسته ۱۰۲کیلوگرم شرکت کنند. ما با توجه به شرایط تیم تا مسابقات قهرمانی جهان پیش رو پیش می‌رویم تا ببینیم شرایط ورزشکاران در وزن های المپیکی به چه صورت است. همانطور که می دانید حضور کسی که می‌خواهد به المپیک پاریس برود در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۲۳ و جام جهانی ۲۰۲۴ الزامی است و ما در وزن های المپیکی دو نفر اعزام می کنیم. من فکر می کنم تا این مسابقات و تا پایان سال نفرات اصلی و المپیکی ما مشخص می‌شوند.
چه خط قرمزهایی برای وزنه‌برداران گذاشته‌اید؟
خط قرمز خاصی نیست اما شرایطی را در نظر گرفتیم که همه باید مطابق آن عمل کنند. خیلی هم شرایط سخت و پیچیده ای نیست. رعایت مسائل انضباطی، حضور به موقع سر تمرین و در رستوران و استراحت به موقع، شرایط نرمالی است که تعریف کردیم و از همه هم خواسته‌ایم که به آن عمل کنند. کسی هم رعایت نکند با او برخورد خواهد شد.
*فکر می‌کنید کشوری مانند چین چه کاری در وزنه برداری انجام می‌دهد که در هر مسابقه همه را سورپرایز می کند ولی این اتفاق برای وزنه‌برداری ایران نمی‌افتد؟
نمی‌دانم چین چه کار می کند.( با خنده). من شنیده‌ام یک عدد بسیار بزرگ وزنه‌بردار دارد و آن قدر پشتوانه دارد که وقتی هر سال یک نفر از وزنه‌بردارانش کنار می‌رود، یک نفر دیگر به راحتی جایگزین می‌شود. وجود آن تعداد وزنه‌بردار آماده و مدعی باعث می‌شود که یک رقابتی هم بینشان شکل بگیرد تا بتوانند سطح خود را بالا ببرند. خیلی واضح است، وقتی یک ستاره ما به هر دلیلی کنار می‌رود، برای اینکه فردی را جایگزین او کنیم، دو، سه سال زمان می‌برد. از طرفی فکر می کنم آنها خیلی از مشکلات ما از جمله در بحث اعزام‌ها، برگزاری اردو، تغذیه و تامین مکمل ها ندارند. فکر می‌کنم چینی‌ها در یک شرایط بالاتر و نرمالتر دارند کار می‌کنند. این حرفی که می خواهم بزنم قشنگ نیست و حتی گفتنش برای خود من هم خوب نیست اما ما الان در جایگاهی نیستیم که بخواهیم خودمان را با کشورهای دیگر از لحاظ امکانات و فراهم کردن شرایط برای وزنه‌بردار مقایسه کنیم مخصوصا با کشوری مانند چین. اگر ما به شرایط آنها برسیم و امکانات آنها را داشته باشیم، بهتر از آنها کار خواهیم کرد.
در حال حاضر همه این درخواست را دارند که طلای فوق سنگین و عنوان قویترین مرد جهان را به ایران برگردانید. با توجه به شرایط موجود چقدر این خواسته غیرمنطقی است؟
غیر منطقی نیست چون ما الان در فوق سنگین سه نفر را داریم که هر سه نفر درجه یک هستند. هر سه نفر این قابلیت را دارند که بهترین دنیا شوند. چون آنها کم سن و سال هستند مخصوصا علیرضا یوسفی که از بقیه کوچکتر است. فکر می کنم که اگر آنها حمایت شوند و خودشان هم خوب تمرین کنند، دو، سه سال آینده بتوانند مدعی باشند.
یعنی می توانید رکوردهای آنها را به ۴۶۴ کیلوگرم برسانید. البته این رکورد فعلا نقره است و حتی مدال طلا هم نیست. چون فاصله‌ی رکورد بچه‌های ما با بهترین‌های جهان زیاد است؟
واقعیت این است که الان فاصله رکوردی زیاد است اما برای بچه های ما چیزی نیست که بگوییم قابل دسترس نیست. در همین قهرمانی آسیا با توجه به مدت زمان کوتاهی که تمرین داشتیم، علیرضا یوسفی در یکضرب نسبت به مسابقات قبل ۱۰ کیلوگرم افزایش رکورد داشت. اگر وزنه آخر دوضرب را هم می‌توانست بزند، در آنجا هم افزایش رکورد قابل توجهی داشت. این اتفاق در این مدت زمان کم که اردو داشتیم، اتفاق خوبی بود. بچه‌های ما جوان و با انگیزه هستند. آنها تلاش می‌کنند و من فکر می کنم هر کسی که بتواند خیلی خوب شرایط اردویی را رعایت کند و با کمک ما ذهنش را جمع و جور کند، در یکی، دو سال آینده مدعی طلا و نقره باشد.
تا الان چه حرف یا نقدی در مورد خودتان بیشتر ناراحتتان کرده است؟
من اخبار را نمی خوانم مگر اینکه مطلب خاصی باشد که برای من ارسال کنند. از انتقادات هم ناراحت نمی‌شوم. اگر با توجه به جایگاهی که الان دارم، بخواهم از انتقادات یا حرف ها ناراحت شوم و ذهنم را درگیر کنم، باعث می شود که از اهداف دیگری که به خاطر آن الان اینجا هستم، جا بمانم. حتی مصاحبه‌هایی که خودم هم انجام می‌دهم را هم نمی‌خوانم که ببینم چقدر تغییر کرده است یا کدام بخش پر رنگ تر شده است تا دیده شود.
چرا وقتی شما به عنوان سرمربی انتخاب شدید خیلی ها معتقد بودند که جوان هستید و تجربه کافی در رده بزرگسالان را ندارید؟
طبق بررسی که خودم انجام دادم، تجربه‌ام و سنم نسبت به خیلی ها که سرمربی شده بودند، بیشتر بوده است. من در سن ۲۷ سالگی یک سال تجربه مربیگری تیم ملی بزرگسالان را داشتم که در بازی‌های کشورهای اسلامی و مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کردیم و اول شدیم. من فکر می‌کنم اینقدر این کار سخت و انرژی گیر است که سن بالا هم خیلی به درد این کار نمی‌خورد. بخاطر استرس و کار زیادی که دارد، برای‌فردی که سن بالا دارد سخت است. اینکه حالا چرا نسبت به انتخاب من انتقاد شد، نمی دانم و شاید برخی ها دوست نداشته باشند من سرمربی باشند و این نظر شخصی است و برای من قابل پذیرش است.
فکر می‌کنید با توجه به نفراتی که در لیست شما وجود دارد و کسانی که الان دارید بتوانید تا المپیک تمام رویدادهای زیادی که پیش رو دارید را با موفقیت پشت سر بگذارید؟
اگر نتوانیم پیشنهاد اهل فن چه چیزی است؟ راه دیگری نداریم. تمام ظرفیت حال حاضر وزنه‌برداری همین است. نمی‌توانیم وزنه بردار وارد کنیم، بخریم و یا یک شبه بسازیم. تمام توان وزنه‌برداری ما همین نفراتی است که به اردوی تیم ملی دعوت کرده‌ایم و چند نفری که بیرون هستند و در هفته های بعد اضافه می‌شوند. به جز آنها کس دیگری را نداریم. یک زمان وزنه بردار داریم اما دعوت نمی‌کنیم و می‌گوییم با همین نفرات، مسابقات را می گذرانیم. الان راه دیگر نداریم چون تمام ظرفیتمان همین است.
کلا روی وزنهای سبک نباید حسابی باز کرد؟
برنامه ما برای سبک وزن این است که افرادی را داشته باشیم، به اردو بیاوریم و حمایت کنیم. متاسفانه در حال حاضر سبک وزنی که شش ماه در اردو باشد و حالا یک وزن بالاتر بیاید و نتیجه بدهد، در ایران خیلی کم است. ما خودمان در استان ها دنبال نفرات هستیم. اگر فردی به لحاظ رکوردی خوب هم نباشد اما به لحاظ ژنتیک و تکنیک خوب باشد، به اردوها می‌آوریم و روی او کار می‌کنیم.
خود شما و فدراسیون هر تصمیمی بگیرید قطعا با فدراسیون قبل مقایسه می‌شوید و حتی الان هم دیده می شود در برخی موارد گفته می‌شود که شما همان راهی را می روید که فدراسیون قبل رفت، این مقایسه شدن برایتان ایجاد چالش نمی کند؟
خیر. علی مرادی خیلی ایراد داشت اما از خیلی افرادی که در هر شرایطی انتقاد می‌کنند و هدفشان این است که دیده شوند، قوی تر و بهتر بوده است. انتقاد اگر به حق باشد وارد است و چه اشکالی دارد؟ انتقادی که پشت آن انصاف هم باشد، قشنگ است و اگر کسی از انتقاد ناراحت شود، یعنی خودش ضعف دارد. هر تغییر و تحولی که می شود با گذشته مقایسه می شود و این مسئله ای نیست اما ایراد آنجا وارد است که نقاط قوتش را نگویند و خوبی‌هایش را نبینند. نمی‌خواهم وارد جزییات شوم اما در همین چند ماه که آقای انوشیروانی آمده است، شاید ۱۰۰ اتفاق رخ داده است که به نسبت قبل بهتر بوده و رشد زیادی داشته است اما اصلا مورد قضاوت قرار نمی‌گیرد اما مسئله‌ای که حس می کنند، به نفعشان است به آن می پردازند. مقصر هم در نهایت رسانه ها هستند که چیزهایی که اشتباه است را نشان می دهند. به نظرم رسانه ها هم باید این فیلتر را داشته باشند، ببینند چه کسی، چه چیزی می‌گوید و حرفش چقدر به واقعیت نزدیک است.
مثال می زنید؟
انتقادی به من داشتند که آقای باقری کار خوبی کرده است نوجوانان و جوانان را به اردوی بزرگسالان بانوان دعوت کرده است در حالی که نمی‌دانستند آقای باقری مربی هر سه رده است اما برای مردان مربی جوانان و نوجوانان جدا است و ما فقط کادرفنی بزرگسالان هستیم و نمی‌توانم نوجوانان را دعوت کنم، یا مثلا می گویند ایوانف معمار وزنه برداری ایران است. معمار وزنه برداری ایران هر چیزی ساخت را که خراب کرد. آن موقع شاید ۱۰۰ وزنه بردار وارد اردو می شدند، تمرینات سخت انجام می شد و در نهایت ۱۰ نفر باقی می ماندند و آنها هم خیلی آسیب می دیدند. البته زحمات او بر هیچ کسی پوشیده نیست و من در دوره خود او رشد کردم اما در چه شرایطی تیم را تحویل داد و آزمایش دوپینگ چند نفر مثبت شد؟ باید این مسائل را هم ببینیم. کسی که در آخرین حضورش ۹ نفر دوپینگی شدند و اگر اشتباه نکنم ۵۰۰ هزار دلار جریمه نقدی دادیم نمی‌تواند شاخص‌ترین مربی ما باشد.
تا چه زمانی باید به این فدراسیون فرصت داد؟
فدراسیون ما نیاز به فرصت ندارد. در همین چند ماه اتفاقاتی افتاد که وزنه برداری در خوابش ندیده بود. اسپانسر آوردند. در شرایط سخت اقتصادی، اعزام کامل انجام می شود. بدون اینکه مسائل دوستی را در نظر بگیرم، فکر می‌کنم عملکرد فدراسیون خوب بوده است.
وعده هایی در مورد برگزاری اردوهای مشترک با ازبکستان و بحرین داده شد اما عملی نشد و الان هم وعده اردوی عربستان داده شده است. چرا این وعد ها عملی نمی‌شود؟
قرار بود اردوی مشترکی بین ایران، بحرین، ازبکستان و قطر باشد. فکر می کنم شرایط تیم ها و برنامه هایشان همخوانی نداشت. یک بخشی به شرایط تیم ها و بخشی دیگر به شرایط ما برمی‌گردد. قرار بود کمپ تیم ملی حاضر شود و فکر می‌کنم هنوز حاضر نشده است. اردوی عربستان هم پیشنهاد ما بود تا بعد از قهرمانی جهان در عربستان تمرین کنیم، سپس از آنجا به بازی های آسیایی برویم. آقای انوشیروانی با رئیس فدراسیون عربستان صحبت کرد و موافق بود. اما باز هم بستگی به نظر کمیته ملی المپیک دارد که با این اتفاق موافق باشد یا خیر و اینکه امکان جابجایی تیم را از عربستان به چین دارند یا نه.
برای مسابقات جهانی عربستان تیم کامل می‌رود یا فقط نفراتی که دنبال سهمیه المپیک هستند و شانس مدال دارند، اعزام می شوند؟
برای قهرمانی جهان اولویت کسانی هستند که برای گرفتن سهمیه المپیک شانس دارند و حضورشان اجباری است. احتمالا شش، هفت نفر با این شرایط به قهرمانی جهان می روند. به غیر از این افراد، کسانی که شانس مدال داشته باشند، در صورت موافقت فدراسیون اعزام می‌شوند که در این صورت تیممان بین هشت تا ۱۰ نفر خواهد بود. اگر هم مجموعه فنی فدراسیون و رییس فدراسیون مخالف باشند، هیچ اصراری نیست و با شش، هفت نفر می‌رویم.
المپیک لندن برای شما خوش‌یمن بود و فکر می‌کنید المپیک پاریس که با یک پست متفاوت وارد می شوید، خوش‌یمن باشد؟
واقعیت این است که الان فکر و ذکرمان این است سهمیه بگیریم و حضور خوبی در المپیک داشته باشیم. نیم نگاهی به مدال داریم و امیدواریم این اتفاق برای ورزشکار و مجموعه ورزش ایران رخ دهد. خوش بین یا بدبین به المپیک نگاه نمی کنیم چون فاصله داریم و سعی می‌کنیم تلاشمان را انجام دهیم. نگاهمان به المپیک این است که در مسیرش خوب قدم برداریم و ان‌شاءالله حضورمان موفق باشد.
رییس و نایب رییس فدراسیون افراد فنی هستند. در پشت صحنه مسابقات یا قبل از مسابقات به مسائل فنی ورود می‌کنند؟
خیر به هیچ وجه. مسئولیت این تیم با من است. خوبِ تیم را همه شریک می شویم اما بدش با من است. آقای انوشیروانی اختیار تام به من داده است که خودمان کار را پیش ببریم. قطعا شرایطی را فراهم می‌کنیم که به نفع همه باشد و هر جایی هم که احساس کردند راه و روش ما اشتباه است، سرمربی انتصابی است و عزل و انتصاب راحت شکل می گیرد.
شما با آقای انوشیروانی رفاقت دارید و این را پذیرفته‌اید که ممکن است روزی عزل شوید؟
ما با همه رفیق هستیم. خیلی بد است نگاهمان این باشد که از رفاقت و دوستی‌مان سوءاستفاده کنیم. اتفاقا اگر دوستیم باید بپذیریم کار از دوستی کاملا جدا است.
صحبت پایانی؟
برخی افراد دوست دارند این تیم موفق شود. بدانند ما تمام تلاشمان را می‌کنیم. هر کجا، هر کاری از دستمان بربیاید انجام می‌دهیم. دعای مردم پشت این تیم باشد، این تیم موفق می‌شود.
