منباب ملاقات اخیر سلبریتی های آمریکایی با لیونل مسی
با اینکه تو ۳۶ سالگی کریس مدعی اقای گلی بود و مودریچ ۳۸ ساله فیکس رئاله و زلاتان و بقیه میدرخشیدن ولی بهترین بازیکن تاریخ به روغن سوزی افتاد و فرار کرد به آمریکا کاری ندارم
موضوع بحث در مورد چتر رسانه ایه اطراف مسی هست
تاریخ = تحریف وقایع
رسانه = ابزار تاریخ
مسی = ابزار رسانه
.
.
مسی با شخصیت لوزر،سر به زیر,قد کوتاه،بی عرضه،بی زبون و بی آزارش باعث شده تا یه طعمه مناسب برای مدیا باشه تا مثل یه عروسک خیمه شب بازی هر جور که خواستن خط داستانی خودشونو باکمک اون به مخاطب القا کنن.رسانه یه شخصیت قوی و مستقل با زبون نیشدار نمیخاد.یه نفر مثل مسی لازمه تا هر وقت گفتی لبخند و حرف بزنه!
قد کوتاه بودن مهمه
یکی مثل کوین هارت رو در نظر بگیر،اگه قد بلند و طنزپرداز بود یکم نچسب میشد ولی کوتوله بودنش بامزه ترش کرده
مسیم همنیطور
علاوه بر اون زبان انگلیسی هم بلد نیست در نتیجه وقتی تو یه مراسم میاد رو صحنه و مجری چرب زبان چند تا شوخی و تعریف میکنه این لال میشه و خجالتی و نخودی میخنده در نتیجه حضار هم بخاطر بامزگیش و جو غالب سالن کف و دست هورا میزنن در حالی که باطنا بخاطر ترحم و دلسوزی هست که به اینکودن بی عرضه نشون میدن..
دومینوی معروفیت!
شما مسی رو داری که یه لشکر مجازی و رسانه ای پشتش هست و میخای جلب توجه کنی! میای چند تا شخصیت معروف اجتماعی(نه معروف بدر بخور) رو میاری که بواسطه طرفدارای اونا بتونی شلوغ کاری را بندازی
حالا از مسی برای آوردن سلبریتی و از شانتاژ خبری سلبریتی ها برای اعتبار بخشیدن به مسی استفاده میکنیم.مثل کاری که اینفلوئنسرای اینستاگرامی میکنن
به این میگن دومینوی رسانه ای!
همه این عوامل یه تصویر خیالی از هابیت درست کردن که به امید خدا این حباب به زودی میترکه