کلئوپاترا هفتم فیلوپاتور، معروف به کلئوپاترا، آخرین فرمانروای فعال پادشاهی بطلمیوسی مصر بود. او یکی از مشهورترین و جذاب‌ترین چهره‌های تاریخ است که به خاطر هوش، تیزبینی سیاسی و روابطش با رهبران رومی جولیوس سزار و مارک آنتونی شناخته می‌شود.
اوایل زندگی و عروج به عرش
کلئوپاترا در سال 69 قبل از میلاد در اسکندریه مصر به دنیا آمد. او یکی از اعضای خاندان بطلمیوسی، یک خانواده سلطنتی یونانی مقدونی بود که پس از مرگ اسکندر مقدونی بر مصر حکومت کردند. بر خلاف بسیاری از پیشینیان خود، کلئوپاترا زبان مصری را آموخت و جنبه هایی از فرهنگ مصر را پذیرفت، که به او کمک کرد تا برای رعایای خود محبوب شود.
کلئوپاترا با پدرش بطلمیوس دوازدهم و بعدها پس از مرگ او با برادرش بطلمیوس سیزدهم فرمانروایی شد. در سال 51 قبل از میلاد، او به عنوان ملکه بر تخت نشست و در ابتدا قدرت را با بطلمیوس سیزدهم تقسیم کرد که در نهایت در جریان درگیری‌های داخلی کاخ او را برکنار کرد.
تحاد با ژولیوس سزار
کلئوپاترا در مواجهه با جنگ قدرت با برادرش، از ژولیوس سزار حمایت کرد. هنگامی که سزار در سال 48 قبل از میلاد به عنوان بخشی از کارزار خود برای تعقیب پومپیوس در طول جنگ داخلی روم به اسکندریه رسید، کلئوپاترا با هوشمندی مخاطبان خود را با او امن کرد، معروف است که به طور غیرقانونی در یک قالیچه (یا گونی تخت، طبق برخی روایت ها) به محل اقامتش برده شد. .
کلئوپاترا معشوق سزار شد و از او پسری به نام بطلمیوس پانزدهم فیلوپاتور فیلومتر سزار به دنیا آورد که به سزاریون معروف بود. اتحاد او با سزار قدرت او را در مصر مستحکم کرد. نفوذ سزار به کلئوپاترا کمک کرد تا برادرش را شکست دهد و خود را به عنوان تنها حاکم مصر تثبیت کند.
رابطه با مارک آنتونی
پس از ترور سزار در سال 44 قبل از میلاد، کلئوپاترا با مارک آنتونی، یکی از ژنرال‌های برجسته روم در نبردهای بعدی قدرت همسو شد. رابطه کلئوپاترا و آنتونی هم سیاسی و هم عاشقانه بود. آنها سه فرزند داشتند: دوقلوهای الکساندر هلیوس و کلئوپاترا سلن دوم و پسر دیگری به نام بطلمیوس فیلادلفوس.
اتحاد کلئوپاترا و آنتونی هم استراتژیک و هم بحث برانگیز بود و در نهایت منجر به بی اعتمادی رومیان و تبلیغات علیه آنها، به ویژه توسط رقیب آنتونی، اکتاویان (آگوستوس آینده) شد.
نبرد اکتیوم و مرگ
نبرد دریایی آکتیوم در سال 31 قبل از میلاد یک رویارویی قاطع بین نیروهای اکتاویان و ناوگان ترکیبی آنتونی و کلئوپاترا بود. ناوگان اکتاویان بر نیروهای خود مانور داد و منجر به شکستی کوبنده شد. به دنبال این شکست، آنتونی و کلئوپاترا به مصر عقب نشینی کردند.
آنها در مواجهه با فتح، آخرین تلاش ها را برای تضمین سلطنت خود انجام دادند اما در نهایت تسلیم ناامیدی شدند. آنتونی با شنیدن دروغ مرگ کلئوپاترا، خودکشی کرد. کلئوپاترا مدت کوتاهی بعد از آن پیروی کرد، بنا بر گزارش‌ها، اجازه داد تا یک آسپ سمی او را در سال 30 قبل از میلاد گاز بگیرد. مرگ آنها پایان حکومت بطلمیوسی و دوره هلنیستی در مصر بود که منجر به تبدیل مصر به استان امپراتوری روم شد.
میراث
کلئوپاترا یک شخصیت تاریخی فریبنده باقی می ماند، تا حدی به دلیل تصویری که در ادبیات و فرهنگ عامه در طول قرن ها داشته است. او اغلب به عنوان یک اغواگر به تصویر کشیده می شود، اگرچه مورخان مدرن بر هوش، زرنگی سیاسی و توانایی های چند زبانه او تأکید می کنند. کلئوپاترا یک فرمانروای زیرک بود که به دنبال محافظت از استقلال پادشاهی خود در جهانی تحت سلطه قدرت روم بود. علیرغم اتحاد او با شخصیت های قدرتمند رومی، میراث او از یک رهبر مصمم است که برای حفظ حاکمیت مردمش در میان فشارهای طاقت فرسا خارجی تلاش می کند.
