پویا وایکینگگاهی میشه این رقابت رو تبدیل به همزیستی کرد به طوری که هم خودت سود ببری هم بقیه. حتی حیوانات هم همیشه با هم رقابت نمی کنن و این همزیستی یا همسفرگی رو دارن. حالا حیوانات که آموزش نمی بینن ولی ما آموزش می بینیم و دستمون در انتخاب نوع روابطمون با اطرافیانمون بازتره. حتی نوع رقابت رو می تونیم انتخاب کنیم. تو فوتبال هم این رو می بینی. یک تیم برا رقابت تمرکزش رو خوب بازی کردنه یک تیم دیگه تمرکز بر غلت زدن رو زمین و فریب کاریه. تو امور شغلی هم همینه. یکی می خواد همکارشو زمین بزنه یکی تلاششو بیشتر می کنه تا با شایستگی فنی خودش رو بکشه بالا که خود این میره تو بحث اخلاق که یکی از طولانی ترین و مهم ترین قسمتای زندگی بشر تو تاریخه. در صورتی که حیوانات ممکنه حداقل شبیه انسان به این سرعت نتونن برا خودشون گزینه های مختلف ایجاد کنن و مجبورن برا اینکه شایستگی بیشتری داشته باشن منتظر جهش هایی باشن که طبیعت براشون ایجاد می کنه.
