به نام خدا
.
مقدمه: فردوسی یکی از بزرگترین شاعران تاریخ ادبیات ایران است که پدید آورنده اثر حماسی شاهنامه محسوب می‌شود. اثری که دربردارنده داستان هایی با شکوه و آموزنده است و تعداد زیادی از آنها امروزه محبوبیتی جهانی دارند. اما مانند بسیاری از شاعران قدیمی ، فردوسی نیز ابیات بسیاری دارد که متعلق به این شاعر نیست و در طول تاریخ و توسط دیگران سروده شده و اکنون آنها را به نام فردوسی می‌شناسند. در این مطلب ، تعدادی از این اشعار را بیان می‌کنم.
.
بیت اول:
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
.
بیت دوم:
که رستم یلی بود در سیستان
منش کرده‌ام رستم داستان
.
بیت سوم:
چنین گفت پیغمبر راست گوی
ز گهواره تا گور دانش بجوی
.
همچنین این دو بیت:
ز شیر شتر خوردن و سوسمار
عرب را بدانجا رسیده است کار
که تاج کیانی کند آرزو
تفو بر تو ای چرخ گردون تفو
.
همچنان این دو بیت:
زنان را ستایی سگان را ستای
که یک سگ به از صد زن پارسای
زن و اژدها هر دو در خاک به
جهان پاک از این هر دو ناپاک به
.
همچنان این پنج بیت:
عرب هرچه باشد مرا دشمن است
کج اندیش و بد خوی و اهریمن است
چه بخت عرب بر عجم چیره گشت
همه روز ایرانیان تیره گشت
جهان را دگرگونه شد رسم و راه
تو گویی نتابد دگر مهر و ماه
ز می نشئه و نغمه از چنگ رفت
ز گل عطر و معنی ز فرهنگ رفت
ادب خوار گشت و هنر شد وبال
ببستند اندیشه را پرّ و بال
.
و این چهار بیت:
جهان پر شد از خوی اهریمنی
زبان مهر ورزیده دل دشمنی
کنون بی غمان را چه حاجت به می
کران را چه سودی از آوای نی
که در بزم این هرزه گردان خام
گناه است در گردش آریم جام
به جایی که خشکیده باشد گیاه
هدر دادن آب باشد گناه
.
و این بیت:
چو ایران نباشد تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد
.
این بیت:
نباشد به ایران تن من مباد
چنین دارم از موبد پاک یاد
.
منابع: تحقیقات استاد محمدرضا شفیعی کدکنی و برخی دیگر از اساتید زبان و ادبیات فارسی در نسخ معتبر مانند شاهنامه بایسنقری و شاهنامه ترنر ماکان
