طرفداری | لیاندرو کاستان مدعی شد که باشگاه رم تشخیص تومور مغزی را از وی مخفی کرده و او از طریق شبکه‌های اجتماعی از این موضوع مطلع شده است؛ این بازیکن سابق همچنین فاش کرد که پس از بازگشت به فوتبال، لوچانو اسپالتی او را تحقیر کرده است.
به گزارش کوریره دلا سرا، این مدافع برزیلی پیش‌تر درباره لحظه‌ای که زندگی‌اش دگرگون شد صحبت کرده بود؛ سپتامبر ۲۰۱۴، وقتی در نیمه‌اول دیدار سری آ مقابل امپولی احساس ناراحتی کرد و از بازی بیرون رفت.
به گفته او، شرایط به‌سرعت وخیم شد:
صبح روز بعد حس میکردم در حال مُردن هستم.
کاستان در مصاحبه‌ای جدید، جزئیات تکان‌دهنده‌ای از آن دوران بیان کرده است، از جمله اینکه باشگاه در ابتدا واقعیت را به او نگفته بود:
بعد از انجام آزمایش‌ها، مرا به خانه فرستادند. دکتر باشگاه نگران بود اما چیزی به من نمی‌گفت. پانزده روز اول وحشتناک بود؛ نمی‌توانستم روی پای خود بایستم، مدام استفراغ میکردم، ۲۰ کیلو وزن کم کردم و هیچ نیرویی نداشتم.
در ابتدا رم تصمیم گرفت همه‌چیز را از من پنهان کند. من سعی کردم خودم را از شبکه‌های اجتماعی دور کنم، اما یک روز به گوشی‌ام نگاه کردم. در توییتر مطلبی نوشته شده بود: «لیاندرو کاستان تومور مغزی دارد و ممکن است بمیرد».
ترس همه وجودم را گرفت. من هنوز نمی‌دانستم چه مشکلی دارم. هیچکس چیزی به من نگفته بود؛ نه باشگاه و نه پزشکان. فقط می‌گفتند: «آرام باش». یادم آمد پدربزرگم به‌خاطر تومور مغزی فوت کرده بود و با خودم گفتم سرنوشت من هم همین است.
کاستان یک عمل جراحی برای برداشتن کاورنوم مغزی خود انجام داد، اما دو سال طول کشید تا از این عمل سنگین بهبود کامل یابد.
او اعتراف کرد تنها، امیدش برای بازگشت به فوتبال باعث شد تن به جراحی بدهد:
من باید دوباره یاد می‌گرفتم چگونه زندگی کنم. هر کاری کردم تا به سطح سابق برگردم؛ هر کاری. اما ممکن نبود.
با این حال، او از رم، رودی گارسیا، هم‌تیمی‌ها و جامعه فوتبال ایتالیا قدردانی کرد:
آن‌ها بهترین پزشکان را در اختیارم گذاشتند، حقوقم را پرداخت کردند و حتی زمانی که نمی‌توانستم بازی کنم، قراردادم را تمدید کردند.
با وجود این حمایت‌ها، بازگشت به تمرین بسیار دشوار بود:
در اولین جلسه تمرینی، توپ را برایم فرستادند و من سعی کردم با کف پا متوقفش کنم. به پایم نگاه کردم و دیدم تکان نمی‌خورد. هیچ کنترلی روی بدنم نداشتم. می‌خواستم دوباره همان بازیکن سابق شوم، ولی نمی‌توانستم. این واقعیت در حال نابود کردن من بود.
با این حال، همه مربیان با او همدل نبودند. او روایتی ناامیدکننده از رفتار اسپالتی بیان کرد:
رودی گارسیا مثل یک پدر دوم از من حمایت میکرد، اما کار با اسپالتی سخت بود. قبل از بازی با ورونا گفت می‌خواهد «کاستانِ قدیمی» را ببیند. من در ترکیب اصلی بودم و یکی از بدترین بازی‌هایم را انجام دادم. چند روز بعد، مرا به دفترش فراخواند و عکسی از تیم فروزینونه نشانم داد و گفت: «این سطح توست، نمی‌توانی اینجا بازی کنی. دیگر زیر نظر من بازی نخواهی کرد». دنیا روی سرم خراب شد.
در مقابل، سینیشا میهایلوویچ برای او تکیه‌گاهی ارزشمند بود:
بعد از هر جلسه تمرینی در تورینو، می‌ماند و به من آموزش شوتزنی می‌داد. ساعت‌ها کنار هم بودیم. همیشه او را در قلبم نگه می‌دارم.
اکنون کاستان ۳۸ سال دارد و در حال گذراندن دوره‌های مربیگری در برزیل است:
عاشق بوی چمن در زمین هستم. زندگی دیگری برای لیاندرو کاستان در فوتبال وجود دارد. سعی کردم از این ورزش دور بمانم، اما نتوانستم.
