فشارهایی فراتر از نسل‌های گذشته
آنچه امروزه از یک فوتبالیست انتظار می‌رود، کاملاً متفاوت از چیزهایی‌ست که نسل‌های قبلی تجربه کرده‌اند. بازیکنان باید تمام سال با شدت بالا تمرین کنند، به برنامه‌های تغذیه‌ی مخصوص پایبند باشند و زندگی‌شان را – چه در زمین و چه خارج از آن – با نهایت حرفه‌ای‌گری مدیریت کنند.
مشکل در مواجهه با خواسته‌های فوتبال مدرن
به همین دلیل، برخی از نام‌های بزرگ و مورد احترام ورزش، با وجود مهارت‌های بسیارشان، احتمالاً نمی‌توانستند در فضای امروز فوتبال موفق عمل کنند. در ادامه، 19 ستاره‌ی گذشته را معرفی می‌کنیم که ممکن بود در برابر خواسته‌ها و فشارهای فوتبال مدرن دچار مشکل شوند.
1. استن کولی‌مور (Stan Collymore)
کولی‌مور حتی در دهه‌ی ۹۰ هم به‌سختی قابل مدیریت بود؛ حالا تصور کنید او در دنیای امروزی با این‌همه دوربین و شبکه‌ی اجتماعی چه وضعی پیدا می‌کرد. مشکلات شخصی شناخته‌شده‌اش و حاشیه‌هایی که خارج از زمین فوتبال داشت، باعث می‌شد کنترل او کار آسانی نباشد. دوران حرفه‌ای او با درگیری با مربیان و هم‌تیمی‌ها همراه بود؛ مسائلی که با اتهامات خشونت خانگی و چالش‌های مداوم روانی تشدید می‌شدند—چالش‌هایی که اگر امروز رخ می‌دادند، قطعاً با دقت و فشار رسانه‌ای بسیار بیشتری روبه‌رو می‌شدند.
2. جولیان دیکس (Julian Dicks)
همین که لقبش «ترمیناتور» بود، خودش خیلی چیزها را روشن می‌کند. این مدافع چپ سرسختِ تیم وستهم به‌خاطر تکل‌های خشن، خطاهای حساب‌شده‌ی ناجوانمردانه و واکنش‌های تند هنگام تحریک شدن شناخته می‌شد. در دنیای فوتبال امروزی، چنین سبک رفتاری می‌توانست برای هر مربی‌ای یک دردسر دائمی باشد و او را تبدیل به بازیکنی با ریسک بالا کند.
3. مت له‌تیسیر (Matt Le Tissier)
اسطوره‌ی ساوتهمپتون به‌خاطر نظریه‌های توطئه‌آمیز جنجالی و دیدگاه‌های صریح و بحث‌برانگیزش، در دنیای دقیق و کنترل‌شده‌ی فوتبال امروز، به یک فاجعه‌ی روابط عمومی تبدیل می‌شد. او خودش در مصاحبه‌ای با GB News گفته بود که حمایت‌اش از نظریه‌های ضد واکسن و مواضعش نسبت به جنبش Black Lives Matter باعث شد که از شبکه‌ی Sky Sports اخراج شود—اتفاقی که نشان می‌دهد چنین دیدگاه‌هایی با فضای رسانه‌ای و قراردادهای اسپانسری امروزی سازگار نیستند. او به‌دلیل ناتوانی در حفظ چهره‌ای دیپلماتیک و حرفه‌ای در انظار عمومی، همان‌چیزی که از فوتبالیست‌های امروزی انتظار می‌رود، احتمالاً در دنیای امروز هیچ شانسی برای استخدام نداشت.
4. جنارو گتوزو (Gennaro Gattuso)
شور و حرارت گتوزو همیشه تحسین‌برانگیز بود، اما تمایلش به از دست دادن کنترل و وارد شدن به درگیری‌های فیزیکی، اگر امروز بازی می‌کرد، بدون شک برایش اخراج‌های بیشتر و محرومیت‌های انضباطی به همراه داشت. این هافبک سابق میلان با سبکی سنتی و خشن بازی می‌کرد که اساسش پرخاشگری و تلاش بی‌وقفه بود—اما در دنیای مدرن فوتبال، حتی بازیکنان «تلاشگر» هم باید از مهارت‌های فنی بالا برخوردار باشند. سبک گتوزو در چنین شرایطی احتمالاً کافی نبود.
5. پائولو دی‌کانیو (Paolo Di Canio)
روحیه‌ی آتشفشانی دی‌کانیو و گرایش‌های سیاسی افراطی‌اش، در دنیای امروز که مردم و رسانه‌ها به مسائل اجتماعی حساس‌تر شده‌اند، او را به یک کابوس روابط عمومی تبدیل می‌کردند. حرکت معروف او که داور پل آلکاک را هل داد، همراه با کارت‌های قرمز متعددش به‌خاطر اعتراض‌های تند و بی‌وقفه، در دنیای امروز احتمالاً با محرومیت‌های طولانی‌مدت روبه‌رو می‌شد. از طرفی، همدلی علنی‌اش با ایدئولوژی فاشیستی باعث می‌شد که برای برندها و اسپانسرها کاملاً غیرقابل تبلیغ باشد و هیچ جایی در فضای حرفه‌ای و آگاه امروز نداشته باشد.
6. جویی بارتون (Joey Barton)
فهرست بلندبالای محکومیت‌های کیفری بارتون و اظهارنظرهای جنجالی‌اش در شبکه‌های اجتماعی باعث می‌شود که در دنیای فوتبال امروز، او نه قابل بیمه کردن باشد و نه قابل استخدام. با وجود استعداد فوتبالی‌اش، این هافبک سابق منچسترسیتی و نیوکاسل به‌خاطر ناتوانی در کنترل خشم و تمایل همیشگی به ایجاد حواشی منفی، به بازیکنی تبدیل می‌شد که هر باشگاه مدرنی از داشتنش هراس داشت. در واقع، او یک دارایی سمی برای هر تیمی محسوب می‌شد که هیچ مدیر عاقلی حاضر نبود ریسک حضورش را بپذیرد.
7. نیل رادوک (Neil Ruddock)
نیل "ریزر" رادوک با سبک بازی فیزیکی، علاقه‌ی زیاد به مهمانی و بی‌توجهی به آمادگی بدنی، در دنیای امروز هیچ‌وقت نمی‌توانست به سطح بالای فوتبال برسد. این مدافع سابق لیورپول به‌خاطر علاقه‌اش به نوشیدنی‌های الکلی و اضافه‌وزن دائمی‌اش معروف بود—ویژگی‌هایی که در دنیای امروز فوتبال، جایی برایشان نیست. در دورانی که حتی کوچک‌ترین پیشرفت‌ها در تغذیه و آمادگی جسمانی می‌توانند تفاوت‌ساز باشند، بازیکنی با این سبک زندگی، قطعاً از سوی باشگاه‌ها نادیده گرفته می‌شد.
8. پل گسکوین (Paul Gascoigne)
گَزا، با آن‌همه مشکلات شخصی شناخته‌شده و رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی‌اش، در دنیای پررسانه‌ی امروز، قابل مدیریت نبود. مبارزه‌اش با اعتیاد به الکل، اختلالات روانی و تعداد بالای حاشیه‌های خارج از زمین، احتمالاً باعث می‌شد نه‌تنها از ترکیب کنار گذاشته شود، بلکه حتی قراردادش فسخ شود. در دنیای امروز که شبکه‌های اجتماعی و پوشش ۲۴ساعته‌ی رسانه‌ای همه چیز را زیر ذره‌بین برده‌اند، مشکلات او شدیدتر می‌شد و تقریباً غیرممکن بود که بتواند به سطح حرفه‌ای‌گری مورد انتظار امروزی برسد.
9. تامی اسمیت (Tommy Smith)
مرد آهنین لیورپول در دهه‌های ۶۰ و ۷۰، نمونه‌ی بارز دفاع بدون ارفاق بود، اما تکل‌های خشن و بی‌رحمانه‌اش در فوتبال امروز او را به محرومیت‌های چندماهه محکوم می‌کرد. فلسفه‌ی او که می‌گفت «اول مرد، بعد توپ»، در دنیای امروز احتمالاً باعث دریافت مکرر کارت‌های قرمز و تعلیق‌های طولانی‌مدت می‌شد. همان‌طور که مربی اسطوره‌ای‌اش، بیل شانکلی گفته بود:
«تامی اسمیت به دنیا نیامد، بلکه از دل سنگ‌کنی بیرون آمد.»
10. یوهان کرویف (Johan Cruyff)
با وجود نبوغ بی‌چون‌وچرای فوتبالی، عادت شدید به سیگار کشیدن کرویف کاملاً با استانداردهای عملکرد ورزشی امروزی در تضاد بود. طبق گزارش مارکا، این استاد هلندی در دوران بازیگری روزانه حدود ۲۰ سیگار می‌کشید؛ سبک زندگی‌ای که امروز غیرممکن است حفظ شود. همچنین، رفتار سرکشانه‌اش نسبت به قوانین و برنامه‌های تمرینی، در دنیای امروز به‌هیچ‌وجه جواب نمی‌داد.
11. جک چارلتون (Jack Charlton)
یکی از اسطوره‌های لیدز، جک بزرگ با سبک دفاعی کشاورزگونه‌اش، امروز در برابر مهاجمان فنی و سیستم‌های پرس شدید، نمی‌توانست دوام بیاورد. روش او در دفاع وسط شامل کشیدن پیراهن حریف، نگه داشتن بازیکن و خطاهای حساب‌شده و ناجوانمردانه بود که در فوتبال امروز با بررسی VAR به سرعت تشخیص داده می‌شد. ترجیح چارلتون به فرستادن توپ به بالا و دور باعث می‌شد که در تیم‌های امروزی که به دنبال مدافعان با مهارت کنترل و پاس‌کاری توپ هستند، جایگاهی نداشته باشد.
12. سقراتس (Socrates)
نبوغ برزیلی با عادت زنجیره‌ای به سیگار کشیدن و رویکرد سهل‌گیرانه به آمادگی جسمانی، کاملاً با استانداردهای علمی و ورزشی مدرن ناسازگار بود. سقراتس به‌طور معروف پیش از هر مسابقه سیگار می‌کشید و معتقد بود که فوتبال باید لذت‌بخش باشد، نه آن‌قدر جدی و حرفه‌ای—رویکردی که امروزه مربیان آمادگی جسمانی را وحشت‌زده می‌کند.
13. آلن شیرر (Alan Shearer)
او ممکن است پرافتخارترین گلزن تاریخ لیگ برتر با ۲۶۰ گل باشد (طبق آمار ترانسفرمارکت)، اما استفاده‌ی آزادانه و مکرر از آرنج‌هایش برای برتری در نبردهای هوایی، در دنیای امروز باعث می‌شد که مدام از سوی داوران مجازات شود. این مهاجم سابق نیوکاسل و بلکبرن معمولاً به‌خاطر پس‌روی به سمت مدافعان و استفاده از دست‌ها، تحت بررسی‌های مکرر VAR و مجازات‌های پس از بازی قرار می‌گرفت. رویکرد فیزیکی و قدرتمندش در نقش مهاجم نوک که در دهه ۹۰ بسیار مؤثر بود، در فضای امروزی فوتبال که به شدت پاکسازی شده است، به‌عنوان رفتاری خطرناک و غیراخلاقی تلقی می‌شود.
14. ران هریس (Ron Harris)
«چپر» هریس (با پیراهن آبی) شهرت خود را مدیون تکل‌های وحشیانه و خطاهای ناجوانمردانه است که در قوانین داوری امروز به سرعت به کارت قرمز مستقیم منجر می‌شوند. برخلاف جایگیری هوشمندانه که در فوتبال امروز بسیار حیاتی است، سبک دفاعی این اسطوره چلسی بیشتر بر ترساندن حریفان و سعی در آسیب رساندن عمدی به بازیکنان مقابل متکی بود. این تاکتیک‌ها باعث می‌شد او با محرومیت‌های طولانی‌مدت و حتی احتمال پیگردهای قضایی روبه‌رو شود.
15. جرج بست (George Best)
زندگی افسانه‌ای خارج از زمین این وینگر سابق منچستر یونایتد، اگر امروز اتفاق می‌افتاد، بی‌وقفه در شبکه‌های اجتماعی بازتاب پیدا می‌کرد. مبارزات شناخته‌شده‌اش با الکل و علاقه‌اش به کلاب‌های شبانه و قمار، احتمالاً ظرف چند ماه باعث می‌شد قراردادش فسخ شود. علاوه بر این، عدم آمادگی بدنی تمام‌ساله او او را از رسیدن به الزامات فیزیکی شدید فوتبال امروز باز می‌داشت.
16. دانکن فرگوسن (Duncan Ferguson)
این مهاجم بلندقد اسکاتلندی با رویکرد تهاجمی‌اش، مدام با داوران و کمیته‌های انضباطی امروز درگیر می‌شد. گرایش فرگوسن به استفاده از آرنج‌ها و ترساندن حریفان از طریق درگیری‌های فیزیکی، طبق قوانین داوری مدرن، باعث محرومیت‌های طولانی‌مدت می‌شد. ذهنیت قدیمی این اسطوره اورتون که معتقد بود باید حساب‌ها را داخل زمین صاف کرد، به‌صورت جدی با فضای پاکیزه و کنترل‌شده رسانه‌ای فوتبال امروزی در تضاد بود.
17. نورمن هانتر (Norman Hunter)
هانتر (با پیراهن سفید، در حال از دست دادن توپ) لقب «Bites Yer Legs» (می‌گیره پاهاتو) را به‌خاطر سبک بازی خود به دست آورد؛ سبکی که شامل تکل‌های خطرناک متعدد و رویکردی در دفاع بود که اولویت آن توقف بازیکن مقابل بود، نه تصاحب تمیز توپ. روش‌هایی که او در طول دهه ۷۰ برای لیدز به کار می‌برد، در قوانین حفاظت از بازیکنان امروز کاملاً غیرقابل قبول تلقی می‌شد.
18. گارینچا (Garrincha)
با اینکه یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ برزیل است، محدودیت‌های فیزیکی گارینچا باعث می‌شد نتواند با استانداردهای آمادگی جسمانی مدرن هماهنگ شود. او با ستونی فقرات خمیده و پاهایی با طول‌های متفاوت متولد شده بود، و احتمالاً نمی‌توانست از پس معاینات پزشکی دقیق و جامع‌ای که امروزه همه بازیکنان حرفه‌ای باید پشت سر بگذارند، بربیاید. نیاز به پرسینگ با شدت بالا و کارایی بیومکانیکی کامل در فوتبال امروزی، باعث می‌شد که فردی با این نوع نواقص جسمانی نتواند در بالاترین سطح رقابت کند.
19. وینی جونز (Vinnie Jones)
جونز نماد هافبک سخت‌کوش و خشن دهه‌های ۸۰ و ۹۰ بود، اما سبک بازی‌اش کاملاً با تأکید فوتبال مدرن بر توانایی‌های فنی و بازی جوانمردانه ناسازگار است. تکل مشهور وینی بر روی اریک کانتونا و تعداد زیادی از چالش‌های خشن دیگر او، در فوتبال امروز به جای کارت زرد معمول، می‌توانست او را با اتهامات کیفری روبرو کند. مهارت‌های فنی محدود او و اتکا به ترساندن حریفان باعث می‌شد در عصری که حتی هافبک‌های دفاعی باید در کنترل توپ توانا باشند، کاملاً در معرض ضعف قرار بگیرد.
دیگر مطالب را دنبال کنید
