پاهای جادویی
او، با توانایی‌های فنی بی‌نظیرش، خط دفاعی حریفان را در هم می‌شکست و با توپ غیرقابل پیش‌بینی ظاهر می‌شد. مهارت او در دریبلینگ، که شامل تغییر مسیر ناگهانی، کنترل توپ نزدیک و هوش بالا در انتخاب زمان مناسب برای حرکت بود، به او اجازه می‌داد تا مدافعان را از پیش رو بردارد و موقعیت‌های خطرناک ایجاد کند. طبق آمار Opta Analytics، او در فصل ۲۰۰۵ خود با بارسلونا، بیشترین دریبل موفق را با نرخ موفقیت ۶۱ درصد (۸۷ از ۱۳۴) به ثبت رساند که نشان‌دهنده تاثیرگذاری فوق‌العاده او در فاز هجومی و توانایی‌اش در عبور مداوم از بازیکنان حریف بود. زین‌الدین زیدان، رقیب و هم‌دوره او در مستطیل سبز، اینگونه به یادش می‌آورد: "کلاس محض – یک بازیکن بسیار بزرگ".
۱. رونالدینیو
بسیاری از هواداران فوتبال در سراسر جهان، رونالدینیو را به عنوان یکی از بزرگترین دریبل‌زنان تاریخ این ورزش می‌شناسند. سبک بازی منحصر به فرد او که با خلاقیت بی‌نظیر، حرکات تکنیکی خیره‌کننده (مانند "الاستیکو" و "نو-لوک پس") و شادی مثال‌زدنی همراه بود، او را به یکی از نمادین‌ترین و تاثیرگذارترین بازیکنان نسل خود تبدیل کرد. توانایی او در کنترل توپ، فریب مدافعان و خلق موقعیت‌های غیرمنتظره، او را به اسطوره‌ای ماندگار در فوتبال تبدیل کرده است.
جام جهانی ۱۹۸۶
او با قهرمانی در جام جهانی ۱۹۸۶ به همراه تیم ملی آرژانتین و کسب اولین اسکودتوی تاریخ ناپولی در سال ۱۹۸۷، این دو تیم را به اوج افتخار رساند.
۲. دیگو مارادونا
دیگو آرماندو مارادونا، یکی از نوابغ بی‌بدیل فوتبال، بازیکنی با استعدادی خارق‌العاده بود که همواره به دلیل نبوغش در زمین و البته حواشی زندگی شخصی‌اش، در کانون توجه قرار داشت. توانایی خیره‌کننده او در کنترل توپ و دریبلینگ، او را به چالشی بی‌امان برای مدافعان تبدیل کرده بود.
دریبل‌زن موفق
طبق آمار Opta Analytics، مسی (۲۰۲۱-۲۰۲۳) نرخ دریبل موفق ۵۸.۴ درصد را ثبت کرده و به طور متوسط ۷ دریبل در هر بازی انجام داده است.
۳. لیونل مسی
لیونل مسی، نامی که در دنیای فوتبال مترادف با درخشش و نبوغ است، به طور گسترده‌ای به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ این ورزش شناخته می‌شود. این عنوان، که اغلب با واژه "GOAT" (بهترین بازیکن تاریخ) از آن یاد می‌شود، نه تنها بر پایه استعداد ذاتی او، بلکه بر مبنای کارنامه‌ای چشمگیر و توانایی‌های منحصر به فردش شکل گرفته است.
"پدیده"
"پدیده" با توانایی استثنایی خود در دریبل‌زنی، به راحتی از مدافعان عبور می‌کرد و با درک بالای خود از بازی، همواره در موقعیت‌های کلیدی برای خلق فرصت‌های گلزنی قرار می‌گرفت. طبق گزارش ترانسفرمارکت، او در دوران حضورش در باشگاه اینتر، در ۹۹ بازی موفق به ثمر رساندن ۵۹ گل شد.
۴. رونالدو
رونالدو، یکی از برجسته‌ترین بازیکنان برزیلی تاریخ فوتبال، از نگاه بسیاری به عنوان یکی از بهترین‌ها در پست خود شناخته می‌شود. پیش از مصدومیت شدید و تغییردهنده مسیرش از ناحیه زانو، این مهاجم برزیلی با سرعت خیره‌کننده، مهارت‌های بی‌نظیر و قدرت گلزنی فوق‌العاده‌اش، عملاً غیرقابل مهار بود. لیونل مسی، ستاره آرژانتینی، در سال‌های اولیه حضورش در بارسلونا، رونالدو را "قهرمان من" خواند و بدین ترتیب، تأثیر عمیق او را بر دنیای فوتبال و نسل‌های بعدی بازیکنان برجسته کرد. اگرچه مصدومیت‌های متعدد، به‌ویژه پارگی تاندون زانو در سال ۲۰۰۰، دوران حرفه‌ای او را به شدت تحت تأثیر قرار داد و او را برای مدت طولانی از میادین دور نگه داشت، اما بازگشت او و نقش کلیدی‌اش در قهرمانی برزیل در جام جهانی ۲۰۰۲، گواهی بر اراده و توانایی‌های استثنایی او بود.
توپ طلای ۱۹۶۸
ستاره منچستریونایتد، در سال ۱۹۶۸ توپ طلا را کسب کرد. او که به دلیل سبک بازی منحصر به فرد و مهارت‌های فردی‌اش شناخته می‌شد، در دوران حرفه‌ای خود با این باشگاه یک جام باشگاه‌های اروپا (۱۹۶۸) و دو عنوان قهرمانی لیگ دسته اول (در فصول ۱۹۶۵-۱۹۶۴ و ۱۹۶۷-۱۹۶۶) را نیز به دست آورد.
۵. جورج بست
جورج بست، نمادی از تلفیق استعداد بی‌حد و حصر فوتبالی و سبک زندگی پر زرق و برق، به معنای واقعی کلمه یک ستاره در دنیای فوتبال بود. این وینگر نابغه اهل ایرلند شمالی، که بخش عمده‌ای از دوران حرفه‌ای خود را در منچستریونایتد سپری کرد، با توانایی خیره‌کننده خود در دریبل‌زنی، کنترل توپ بی‌نظیر و تغییر مسیرهای ناگهانی، مدافعان را به ستوه می‌آورد. او نه تنها با حرکات فردی خود تماشاگران را به وجد می‌آورد، بلکه با هوش فوتبالی و دید وسیعش، موقعیت‌های گلزنی متعددی خلق می‌کرد. حتی امروز نیز، بست به عنوان یکی از بااستعدادترین و الهام‌بخش‌ترین مهاجمان تاریخ فوتبال شناخته می‌شود و میراث او همچنان در یادها زنده است.
۶. یوهان کرایف
یوهان کرایف، اسطوره بارسلونا، به دلیل هوش فوتبالی بی‌نظیر و توانایی‌های تکنیکی خیره‌کننده‌اش در زمین، به عنوان یک نابغه شناخته می‌شد. او با دریبل‌های فریبنده خود، مدافعان را به چالش می‌کشید و یکی از معدود بازیکنانی است که یک حرکت فنی نمادین، یعنی "چرخش کرایف"، به نام او ثبت شده است.
۷. گارینشا
گارینشا، یکی از اسطوره‌های بی‌بدیل فوتبال برزیل، بازیکنی بود که در میان بسیاری از کارشناسان و هواداران، بحث برتری او بر پله مطرح بوده است. او به دلیل مهارت‌های استثنایی در دریبل‌زنی، انجام مداوم لایی، فریب‌های استادانه و تغییر مسیرهای ناگهانی شهرت داشت. این ویژگی‌ها او را به بازیکنی کاملاً غیرقابل پیش‌بینی تبدیل کرده بود؛ عاملی که به گمان برخی، ریشه در ناهنجاری‌های فیزیکی او، از جمله پای راست خمیده و پای چپ کوتاه‌ترش، داشت و به او سبکی منحصر به فرد در بازی می‌بخشید.
۸. زین‌الدین زیدان
زین‌الدین زیدان، ملقب به "زیدو"، یکی از برجسته‌ترین بازیکنان نسل خود به شمار می‌رود. او در طول دوران حرفه‌ای خود، افتخارات متعددی از جمله قهرمانی جام جهانی ۱۹۹۸، جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰، لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۲ و چندین جایزه فردی معتبر مانند توپ طلا و عنوان بهترین بازیکن سال فیفا را کسب کرد. زیدان یک هافبک استثنایی بود که به دلیل دید وسیع، کنترل بی‌نظیر توپ، پاس‌های دقیق و توانایی بالای خود در دریبل‌زنی شناخته می‌شد. حرکت نمادین "رولت زیدان" نمونه‌ای بارز از مهارت و هوش فوتبالی او در عبور از حریفان بود.
۹. ژائیرزینیو
ژائیرزینیو، یکی از برجسته‌ترین مهاجمان برزیلی در دهه ۱۹۷۰، با عملکردی تاریخی در جام جهانی ۱۹۷۰ مکزیک، نام خود را جاودانه کرد. او موفق شد در هر هفت بازی برزیل در آن تورنمنت گلزنی کند؛ رکوردی بی‌نظیر که پیش از او تنها توسط آلکیدس گیگیا در جام جهانی ۱۹۵۰ و در چهار بازی به ثبت رسیده بود. سبک بازی ژائیرزینیو ترکیبی از سرعت انفجاری، قدرت دریبلینگ و مهارت‌های فردی بالا بود که مدافعان حریف را به چالش می‌کشید. او که به دلیل قدرت و سرعت خیره‌کننده‌اش به "توفان" (O Furacão) ملقب شده بود، توانایی بالایی در نفوذ به عمق دفاع حریف و خلق موقعیت‌های گلزنی داشت. توانایی او در کنترل توپ و تغییر مسیرهای ناگهانی، مدافعان را همواره در سردرگمی نگه می‌داشت و او را به عنصری حیاتی در خط حمله تیم افسانه‌ای برزیل در سال ۱۹۷۰ تبدیل کرده بود.
۱۰. پله
پله، فراتر از یک فوتبالیست صرف، برای بسیاری یک نماد بود. این مهاجم برزیلی که به "او ری" (پادشاه) شهرت داشت، به دلیل توانایی‌های استثنایی‌اش در گلزنی و مهارت‌های دریبل‌زنی خیره‌کننده و گریزانش شناخته می‌شد. فیفا نیز بارها از او به عنوان "بهترین بازیکن تاریخ فوتبال" یاد کرده است.
۱۱. کریستیانو رونالدو
کریستیانو رونالدو، مهاجم برجسته پرتغالی، نامی بزرگ در تاریخ فوتبال است. رقابت حماسی او با لیونل مسی، یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین دوئل‌های تاریخ فوتبال مدرن را رقم زد و نقشی کلیدی در الهام‌بخشی و شکل‌دهی به آرمان‌های فوتبالی یک نسل ایفا کرده است. در حالی که مسی اغلب به دلیل توانایی‌های بی‌نظیرش در دریبلینگ، کنترل توپ نزدیک، دید وسیع و خلق موقعیت شناخته می‌شود، رونالدو با تکیه بر ویژگی‌هایی چون قدرت گلزنی استثنایی، آمادگی جسمانی فوق‌العاده، توانایی سرزنی بی‌نظیر و انگیزه بی‌پایان، توانست در اوج رقابت با رقیب آرژانتینی خود باقی بماند و به موفقیت‌های چشمگیری دست یابد. او با تمرکز بر تبدیل‌شوندگی و تکامل در سبک بازی خود، از یک وینگر تکنیکی در سال‌های ابتدایی دوران حرفه‌ای‌اش به یک مهاجم تمام‌عیار و گلزن قهار تبدیل شد و رکوردهای گلزنی متعددی را به نام خود ثبت کرد. این رقابت متقابل، هر دو بازیکن را به سمت فراتر رفتن از محدودیت‌هایشان سوق داد و سطح کلی فوتبال را بالا برد.
۱۲. نیمار جونیور
این مهاجم برزیلی در دوران حضورش در بارسلونا، زمانی که بخشی از خط حمله مرگبار "MSN" در کنار لیونل مسی و لوئیس سوارز بود، یک ستاره جهانی به شمار می‌رفت. او در دوران حضورش در لالیگا، به دلیل توانایی بی‌نظیرش در دریبل‌زنی و عبور از بازیکنان حریف، شهرت فراوانی داشت.
۱۳. عمر سیووری
این مهاجم ایتالیایی-آرژانتینی، که دوران حرفه‌ای‌اش از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۹ را در بر می‌گرفت، به دلیل مهارت‌های استثنایی در دریبل‌زنی شهرت گسترده‌ای در سراسر اروپا کسب کرد و به عنوان یکی از نخبگان این رشته شناخته می‌شد. آمار Transfermarkt نشان می‌دهد که او در طول هشت فصل حضور در یوونتوس، با به ثمر رساندن ۱۳۴ گل در ۲۱۵ بازی، نقش کلیدی در کسب سه عنوان قهرمانی اسکودتو ایفا کرد.
۱۴. سر استنلی متیوز
سر استنلی متیوز، مهاجم برجسته انگلیسی و اسطوره استوک-آن-ترنت، نه تنها به دلیل مهارت‌های بی‌نظیرش در زمین، بلکه به خاطر سبک زندگی کاملاً منضبطش، نیرویی متمایز در فوتبال بود. او که به "جادوگر دریبل" شهرت داشت، در نقطه مقابل ستاره‌هایی با سبک زندگی پرحاشیه مانند جورج بست قرار می‌گرفت؛ متیوز در طول دوران حرفه‌ای طولانی و درخشان خود، از مصرف الکل و مواد مخدر پرهیز کرد و به الگویی از حرفه‌ای‌گری و استقامت برای نسل‌های آینده تبدیل شد. او تا سن ۵۰ سالگی در بالاترین سطح فوتبال بازی کرد و تنها بازیکنی است که در حین بازی فوتبال، لقب شوالیه دریافت کرده است.
۱۵. لوئیس فیگو
لوئیس فیگو، عضوی برجسته از نسل طلایی فوتبال پرتغال بود؛ نسلی مستعد که با وجود درخشش فردی، موفق به کسب عنوان قهرمانی در رقابت‌های بزرگ نشد. او در زمین به عنوان بازیکنی با هوش فوتبالی بالا شناخته می‌شد. دید استثنایی او در بازی‌سازی و مهارت‌های عالی دریبل‌زنی، فیگو را به یک وینگر خلاق و تاثیرگذار تبدیل کرده بود که توانایی بالایی در خلق موقعیت و گلزنی داشت.
۱۶. ادن آزار
ادن آزار، بازیکن سابق چلسی، به طور گسترده‌ای به عنوان یکی از برجسته‌ترین دریبل‌زن‌های فوتبال مدرن شناخته می‌شد. بر اساس آمار Opta Analytics، این وینگر بلژیکی با نرخ موفقیت ۶۳.۱ درصدی در دریبل، در کناره‌های زمین غالباً غیرقابل مهار بود.
۱۷. روماریو
روماریو، یکی از برجسته‌ترین مهاجمان برزیلی بود که تأثیر عمیقی بر فوتبال اروپا گذاشت. او به دلیل شم گلزنی استثنایی، حرکت‌های هوشمندانه در محوطه جریمه و توانایی‌اش در گلزنی از موقعیت‌های دشوار و ضربات دقیق با نوک پا، شهرت داشت. یوهان کرایف، سرمربی او در بارسلونا، روماریو را "نابغه محوطه جریمه" توصیف کرده بود و هم‌وطنش رونالدو نازاریو نیز اذعان داشته که بسیاری از مهارت‌های گلزنی را از او آموخته است. اگرچه خود روماریو ادعا می‌کند که بیش از ۱۰۰۰ گل در دوران حرفه‌ای خود به ثمر رسانده است، اما آمارهای رسمی‌تر، تعداد گل‌های او را در حدود ۷۰۰ تا ۷۸۰ گل در بازی‌های رسمی ثبت کرده‌اند. این تفاوت عمدتاً به دلیل احتساب یا عدم احتساب گل‌های او در بازی‌های دوستانه و رده‌های پایه در آمار شخصی اوست. زندگی حرفه‌ای او پر از جنجال و موفقیت بود. با وجود شخصیت مستقل و گاهی اوقات سرکش، او در زمین مسابقه یک پدیده بی‌نظیر و گلزنی بی‌امان محسوب می‌شد. روماریو در سال ۱۹۹۴ نقش کلیدی در قهرمانی برزیل در جام جهانی ایفا کرد و با نمایش‌های درخشانش، توپ طلای بهترین بازیکن تورنمنت را نیز به دست آورد. او همچنین در همان سال به عنوان بازیکن سال فیفا انتخاب شد. این دستاوردها، در کنار توانایی‌های فنی بی‌بدیلش، او را به یکی از بزرگترین مهاجمان تاریخ فوتبال تبدیل کرده است.
۱۸. مارک اوورمارس
مارک اوورمارس در دهه ۹۰ میلادی به عنوان یکی از خطرناک‌ترین دریبل‌زنان شناخته می‌شد. او با بهره‌گیری از قدرت بدنی، سرعت بالا و چابکی مثال‌زدنی خود، همواره تهدیدی جدی برای مدافعان حریف به شمار می‌رفت. بر اساس آمار وب‌سایت Transfermarkt، این بازیکن سابق بارسلونا در ۱۴۱ بازی برای آبی‌واناری‌ها، ۱۹ گل به ثمر رساند.
۱۹. جوزپه مه آتزا
جوزپه مه آتزا به دلیل تأثیر عمیق و چندوجهی خود بر فوتبال، به عنوان یکی از ستون‌های تاریخ فوتبال ایتالیا شناخته می‌شود. او که از سال ۱۹۲۷ اولین بازی خود را برای اینتر انجام داد و در مجموع ۱۴ فصل (در دو مقطع) پیراهن این باشگاه را بر تن کرد، نه تنها یک گلزن قهار بود (با ۲۸۴ گل در ۴۰۸ بازی، بهترین گلزن تاریخ اینتر)، بلکه به دلیل هوش فوتبالی بالا، توانایی بی‌نظیر در دریبل‌زنی، و قابلیت ایفای نقش به عنوان مهاجم و بازی‌ساز (مِتسالّا) شناخته می‌شد. در ادای احترام به میراث او و پس از درگذشتش در سال ۱۹۷۹، اینتر در سال ۱۹۸۰ نام ورزشگاه خانگی خود را از سن سیرو به استادیوم جوزپه مه آتزا تغییر داد. این اقدام، نمادی از جایگاه بی‌بدیل او در تاریخ باشگاه و فوتبال ملی ایتالیا بود، جایی که مه آتزا دو قهرمانی جام جهانی را در سال‌های ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ برای آتزوری به ارمغان آورد.
۲۰. زیکو
زیکو، اسطوره فوتبال برزیل، به دلیل توانایی‌های خیره‌کننده در دریبل‌زنی و مهارت بی‌نظیرش در ضربات آزاد، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ تیم ملی برزیل کسب کرده است. او سه بار، در سال‌های ۱۹۷۷، ۱۹۸۱ و ۱۹۸۲، عنوان بهترین فوتبالیست سال آمریکای جنوبی را به خود اختصاص داد.
۲۱. فرانک ریبری
فرانک ریبری، با سرعت خیره‌کننده و توانایی نفوذ بی‌نظیرش در کناره‌های زمین، همواره کابوسی برای مدافعان حریف بود که اغلب در مهار او با مشکل مواجه می‌شدند. او نه تنها با حرکات تکنیکی و دریبل‌های زیگزاگی خود تماشاگران را به وجد می‌آورد، بلکه این مهارت‌ها را با هدف ایجاد موقعیت‌های گلزنی یا پاس‌های کلیدی به کار می‌گرفت. برخلاف بسیاری از بازیکنان که صرفاً به دنبال نمایش مهارت‌های فردی هستند، ریبری توانایی ویژه‌ای در تبدیل حرکات انفرادی به تأثیر مستقیم بر نتیجه بازی داشت؛ چه با گلزنی، چه با ارسال پاس گل یا خلق فضایی که به نفع تیم تمام می‌شد. این ترکیب از سرعت، تکنیک بالا و تصمیم‌گیری هوشمندانه در لحظات حساس، او را به بازیکنی فراتر از یک دریبل‌زن صرف، و به عنصری حیاتی و تعیین‌کننده در فاز هجومی تبدیل کرده بود.
۲۲. ادی گری
ادی گری، یکی از برجسته‌ترین استعدادهای فوتبال اسکاتلند، در لیدز یونایتد به شهرت رسید. این وینگر اسکاتلندی که به "والس آخر" ملقب بود، دریبل‌زنی گریزپا و بی‌نظیر بود. دان ریو، مربی سابق لیدز، درباره توانایی‌های او گفته بود: "وقتی روی برف بازی می‌کند، هیچ رد پایی از خود به جا نمی‌گذارد.""
۲۳. روبرتو باجو
روبرتو باجو، برنده توپ طلای ۱۹۹۳، به عنوان یکی از خلاق‌ترین و تأثیرگذارترین بازیکنان فوتبال قرن بیستم شناخته می‌شود. او با تیم‌های یوونتوس و آث میلان، دو عنوان قهرمانی سری آ را به دست آورد. باجو به دلیل توانایی بی‌نظیرش در دریبل‌زنی، دید استثنایی در زمین و دقت فوق‌العاده در ضربات ایستگاهی، شهرت فراوانی کسب کرد.
۲۴. دنیس برگکمپ
دنیس برگکمپ در سال ۱۹۹۵ به آرسنال پیوست. او پس از دوره‌ای از تطبیق‌پذیری با سبک فیزیکی فوتبال لیگ برتر انگلیس، به تدریج به یکی از برجسته‌ترین بازیکنان تبدیل شد و دوران اوج خود را با ورود آرسن ونگر در سال ۱۹۹۶ آغاز کرد. سبک بازی او به گونه‌ای بود که مدافعان را به اشتباه می‌انداخت و سپس با حرکات غیرمنتظره و خلاقانه، آن‌ها را از پیش رو برمی‌داشت. برگکمپ نه تنها از هوش فوتبالی و تکنیک بی‌نظیری در کنترل توپ و پاس‌های دقیق بهره‌مند بود، بلکه برخلاف بسیاری از بازیکنان تکنیکی، از استحکام بدنی قابل توجهی نیز برخوردار بود. او با تلفیق این قدرت فیزیکی با مهارت‌های استثنایی خود، توانایی بالایی در حفظ توپ تحت فشار و فریب مدافعان حریف داشت.
۲۵. خویچا کواراتسخلیا
خویچا کواراتسخلیا، که به دلیل سبک بی‌باک و غیرقابل پیش‌بینی خود به "کوارادونا" ملقب شده است، جایگاه خود را به عنوان یکی از دریبل‌زن‌های نخبه فوتبال تثبیت کرده است. او سرعت انفجاری را با کنترل نزدیک توپ ترکیب می‌کند و با تغییرات ناگهانی و فریب‌های هوشمندانه، مدافعان را دائماً بی‌ثبات می‌کند. عملکردهای گذشته او برای ناپولی، تیم ملی گرجستان و اکنون پاری سن ژرمن، نه تنها استعداد فوق‌العاده، بلکه ثبات او را در شکستن خطوط دفاعی و ایجاد موقعیت‌های گلزنی نشان می‌دهد. در دنیای فوتبالی که به طور فزاینده‌ای توسط سیستم‌های تاکتیکی شکل می‌گیرد، سبک بازی کواراتسخلیا نوعی هرج و مرج کنترل‌شده را به ارمغان می‌آورد که مدافعان را به چالش می‌کشد و برنامه‌های تاکتیکی حریف را مختل می‌کند.
