To Beالان از چت جی پی تی سوالتو پرسیدم جوابی که داد رو عینا کپی می کنم:
دلیل علمی این تفاوت:
تصویر آینه‌ای برعکسه
توی آینه، ما نسخه برعکس‌شده‌ی خودمون رو می‌بینیم (چپ و راست جابه‌جاست)، و چون سال‌هاست خودمون رو این‌طوری دیدیم، به این تصویر عادت کردیم. ولی عکس دوربین، اون چیزی رو نشون می‌ده که بقیه می‌بینن (نسخه‌ی واقعی چهره‌مون از دید دیگران). پس تفاوت فقط در عادت کردنه، نه زشت یا قشنگ بودن.
لنز دوربین تحریف ایجاد می‌کنه
مخصوصاً دوربین جلو (سلفی) گوشی‌ها، چون فاصله‌اش با صورت کمه، باعث میشه دماغ بزرگ‌تر، پیشونی و چونه کشیده‌تر یا زاویه‌ها تیزتر دیده بشن. این اعوجاج طبیعی لنزه، نه واقعیت چهره‌ات.
نور و زاویه مهمه
نور آینه توی دستشویی یا اتاق ممکنه صاف و ملایم باشه و چهره‌تو بهتر نشون بده، ولی نور بد توی عکس (از بالا یا پایین، یا نور سفید شدید) سایه‌هایی روی صورت می‌ندازه که قیافه رو خسته یا زشت‌تر نشون می‌ده.
حرکت و میمیک صورت
توی آینه معمولاً حالت دلخواه می‌گیری و خودت رو خوب تنظیم می‌کنی. ولی عکس یا ویدیو ممکنه از زاویه‌ای گرفته بشه که آمادگی نداشتی، یا لحظه‌ای از میمیک چهره‌ات باشه که برات ناآشناست.
حالا کدوم به "چهره واقعی" ما نزدیکتره؟
✅ واقعیت اینه که هیچ‌کدوم دقیقاً چهره واقعی‌تو نشون نمی‌دن، چون چهره واقعی یعنی چیزی که آدم‌های اطراف با چشم خودشون و در موقعیت‌های مختلف نوری و احساسی می‌بینن.
آینه، نسخه‌ایه که خودت بهش عادت کردی.
دوربین هم، بسته به کیفیت و زاویه، می‌تونه بدتر یا بهتر از واقعیت باشه.
پس اگه می‌خوای بدونی دیگران چطوری می‌بیننت، یه عکس با دوربین باکیفیت، نور طبیعی و فاصله مناسب (مثلاً ۱.۵ متر) از کسی بگیر و بدون فیلتر ببین. اون تصویر به نگاه دیگران نزدیکتره.
در کل:
اگه تو آینه حس خوبی به چهره‌ت داری، بهش اعتماد کن. اون تصویر به «درک شخصی» و اعتمادبه‌نفست کمک می‌کنه، حتی اگه عکسا گاهی بد دربیاد. 😄
اگه خواستی، می‌تونم بگم چطور عکس‌هایی بگیری که چهره‌ت طبیعی‌تر و خوشایندتر بیفته.
