در اوایل دهه 50 خورشیدی با ورود خوانندگان سنتی به عرصه موسیقی پاپ، سبکی رواج پیدا کرد که بعدها با نام پاپ سنتی شناخته شد. سبک پاپ سنتی به ترکیبی از عناصر موسیقی پاپ و موسیقی سنتی میپردازد. بنابراین انعطاف پذیری بالایی دارد و طیف وسیعی از موزیک های ایرانی را در بر میگیرد. همایون شجریان و علیرضا قربانی در دهه اخیر، محمد اصفهانی و علیرضا افتخاری در دهه 80، معین و امید در دهه 70، هایده و مهستی در دهه 60، گلپا و حمیرا در دهه 50 خورشیدی خوانندگان بزرگی هستند که در آن مقطع ذکر شده آثار فراوانی را در این سبک عرضه کردند.
این موسیقی دارای ویژگی های زیر است:
تلفیق سازها:
این سبک ممکن است در کنار سازهای غربی که در موسیقی پاپ رایج هستند، از سازهای اصیل ایرانی مانند تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه نیز استفاده کند.
تم ترانه‌ها:
ترانه‌های پاپ سنتی اغلب ساختار عامیانه دارد و به موضوعات عاشقانه میپردازد، اما ممکن است از تصانیف و اشعار ادبی الهام گرفته از موسیقی سنتی نیز استفاده کند که این مورد در آثار سالهای اخیر این سبک بیشتر دیده میشود.
ملودی‌ها:
در مقایسه با موسیقی سنتی؛ ملودی‌ها و ساختار آهنگ‌ها در پاپ سنتی اغلب ساده‌تر و قابل فهم‌تر هستند تا برای عامه مردم دلنشین باشند. در مقایسه با موسیقی پاپ؛ ملودی و آهنگسازی پاپ سنتی، ایرانی تر است فقط با ارکستراسیون غربی و مدرن تنظیم میشود.
تلفیق تکنیکها:
خواننده در اجرای این موسیقی از تکنیکهای رایج در هر دو سبک پاپ و سنتی بهره میگیرد.
برای مثال آهنگ سوغاتی از هایده یک اثر پاپ است. اما آهنگهایی مثل مستی و شانه هایت از هایده آثاری پاپ سنتی محسوب میشوند.
یا آهنگ لحظه ها از معین یک اثر پاپ است. اما آهنگ تنهای تنها از معین یک اثر پاپ سنتی به شمار میرود.
یا آهنگ باران از امید یک اثر پاپ است. اما آهنگ اگر مانده بودی از امید یک اثر پاپ سنتی می باشد.
