دو سال قبل بعد از به اتمام رسیدن جام ملت ها فدراسیون فوتبال امیر قلعه‌نویی را تا سال ۲۰۲۶ بر روی نیمکت قرار داد.
اما به چه دلیل؟ به دلیل اینکه تیم دوم اسیا توانست تا نیمه نهایی اسیا پیش برود و ژاپن را در بازی حماسی شکست دهد!
در ان بازی تیم ملی غیرتی عمل کرد و هیچ تاکتیکی نداشت.بازیکنان کوتاه ژاپنی در برابر بازیکنان بلند قد ما کن آوردند و تیم ملی توانست به نیمه نهایی برود اما انحا ضعف تاکتیکی تیم ملی واضح روشن شد و معلوم بود که ایران حتی حریف یک تیم متوسط بلند قامت نمی شود.
اما به هر حال خیلی ها از این تمدید حمایت کردند ولی از اول هم واضح بود که کار اشتباهی است.
تیم ملی جای اینکه هر روز جوان تر شود پیر تر می شد و هر بار هم افت بیشتری می کرد.
در همان جام ملت ها ایران هنگ کنگ را با برد حداقلی گذراند و در برابر سوریه هم تا مرز حذف شدن پیش رفت اما همه بخاطر بازی با ژاپن آنها را فراموش کردند.
تیم ملی بخاطر کادر فنی که حتی در ایران هم طالب نداشتند ولی حالا قرار بود ایران با آنها به بزرگترین آوردگاه فوتبالی برود.
ضعف آنالیزور های تیم ملی واضح بود.
تیم ملی هیچ تاکتیک ذخیره ای نداشت و اگر یک اخراجی می‌داد یا حریف تاکتیک جدیدی رو می کرد تیم کلا از هم می پاشید و این دلیلش کادر فنی ضعیف و بی تجربه اما پر ادعای فوتبال ما بود.
اگر کسی داخل تلوزیون از آنها انتقاد می کرد سریعا مجبورش می کردند تا عذر خواهی کند.
اگر کسی به آنها انتقاد واقع گرایانه تاکتیکی نی زد قلعه نویی با رو کردن آمار سعی بر ساکت کردن آنها داشت،
اما آقای قلعه نویی آمار در زنین بازی نمی کند!
ایران نه بازی خوبی به نمایش می گذاشت نه تیم های سطح سوم اسیا را قشنگ و راحت و مر گل شکست می داد،همان تیم هایی که روزی روزگاری باعث اقای گل شدن شهریار فوتبال ایران می شدند.
بهانه ی او هم در این بود که تین های اسیا در حال پیشرفت هستند اما اقای قلعه نویی آنها در حال حرکت به سمت ما هستند ولی ما چرا حرکت نمی کنیم؟!
چرا ما به عقب برمی گردیم و تنها دلیل شما این است آنها رو به جلو می ایند؟ خوب ما هم رو به جلو برویم!
قول جوانگرایی بعد از جام ملت ها صادر شد و اما تنها کسی که رفت امید ابراهیمی بود.
علیرضا جهانبخش بدون تیم بازی می کند در حالی که ایران بسیار وینگر و هافبک های بهتر دارد.
جوانانی که باید به آنها فرصت داد تا خود را نشان دهند.
اگر یک بازی ان جوانان خراب کنند دیگر به آنها بازی نمی‌دهد ولی اگر بزرگسالان بالای سی سال ده تا بازی را هم خراب کنند بهانه می آورد و ان ها را بازی می دهد.
خط دفاعی ایران در دوره های قبل که یکی از نکات مثبت و قدرت ما بود حالا بدترین بخش تیم است.
خط دفاع در دوره شما به طوری افت کرده که حتی در برابر تیم افغانستان رده ۱۶۰ هم دوام نمی آورد.
یکی از معضلات تیم این است که کارت قرمز زیادی می گیرد و ایت دلیلش از بی تاکتیک بودن و سرگردان بودن بازیکنان است.
اما با این حال فدراسیون پنج ستاره فوتبال ایران اینها را قبول ندارد و می گوید اعتراضات و کارزار ها همه احساسی است!
حرفی که چند وقت پیش احمدی مالک پرسپولیس به زبان آورد.
با این که این تیم برای ملت است و تنها خوشی مردم دراین روز ها است اما فدراسیون ان را هم از ملت گرفت و همین دلخوشی ساده را هم با فساد و باند بازی مخلوط کرد و ان را تحت انحصار خودش قرار داد.
ایا وقتی تمام کارشناسان و مردم نظرشان بر این است که این کادر نه تنها بدرد تیم ملی در جام جهانی نمی خورد و فقط باعث تحقیر شدن می شود بلکه حتی بدرد جام ملت ها یا تورنومنت سطح پایین وافا هم نمی خورد.
اما این دیکتاتوری تنها در جام جهانی معلوم می شود و ان زمانی که ایران با آرژانتین با انگیزه یا اسپانیای جوان و حتی برزیل و پرتغالی که تلاش برای قهرمانی دارد و با ان پرتغال دو دوره ی قبل فرق می کند هم گروه شود.
ان زمان است که فدراسیون عذر خواهی می کند و می گوید انشالله جام جهانی بعدی!
ولی ایا صعود آسان به جام جهانی ۴۸ تیمه افتخار است؟!
این را باید بعد از جام جهانی از اقای قلعه نویی بپرسید.
نظر شما چیست؟
