طرفداری | با وجود اینکه منچستریونایتد از ابتدای ماه آوریل تاکنون تنها دو پیروزی در لیگ برتر کسب کرده، آمارها نشان می‌دهد شرایط این تیم تحت هدایت روبن آموریم رو به بهبود بوده است؛ هرچند شاید در نگاه اول چنین ادعایی عجیب به نظر برسد.
در حالی که طی ۱۰ بازی اخیر تنها تاتنهام امتیازات کمتری از یونایتد کسب کرده، داده‌های تحلیلی نشان می‌دهد که نمایش‌های شاگردان آموریم شایستهٔ نتایج بهتری بوده و مشکل اصلی بیشتر از آن‌که به سرمربی و سیستم مورد انتقاد او برگردد، ناشی از عملکرد ضعیف بازیکنان است.
برای بررسی دقیق‌تر، آمار پنالتی‌ها کنار گذاشته شده تا مشخص شود که یونایتد در خلق موقعیت و محدود کردن موقعیت‌های حریف تا چه اندازه عملکرد خوبی داشته است؛ بدین ترتیب اتکای آن‌ها به اشتباهات حریفان یا خطاهایی همچون کشیده شدن پیراهن آماد دیالو در بازی برابر برنلی که منجر به گل برتری شد، نادیده گرفته می‌شود.
طبق آمار، منچستریونایتد طی ۱۰ بازی اخیر بیشترین تعداد شوت را در لیگ برتر زده و در همین حال، تنها منچسترسیتی (حریف این تیم در بازی یکشنبه) کمتر از یونایتد شوت دریافت کرده است.
مشکل اصلی اما در دو محوطهٔ جریمه است: بازیکنان یونایتد ۷ گل کمتر از انتظاری که از موقعیت‌هایشان می‌رفت به ثمر رسانده‌اند و در مقابل، ۴ گل بیشتر از میزان مورد انتظار از موقعیت‌های حریفان دریافت کرده‌اند.
نسبتاً غالب ولی ناکارآمد...
داده‌ها از بین ۱۷ تیمی که در بازهٔ مورد بررسی (فصل قبل و جدید) در لیگ برتر حضور داشتند
رتبهٔ هفدهم = بدترین عملکرد
گرچه این ۱۰ مسابقه شامل ۶۵ دقیقه بازی کردن برابر بورنموث و استون ویلا با یک یار بیشتر نیز بوده است، اما همان‌طور که نمونهٔ اخیر دیدار لیورپول و نیوکاسل نشان داد، برتری عددی لزوماً به معنای تسلط مطلق بر جریان بازی نیست.
با این حال، تنها ۶ تیم در این بازه زمانی از یونایتد مسلط‌تر بوده‌اند و اگر آن‌ها به اندازهٔ دیگر تیم‌ها در استفاده از موقعیت‌ها کارآمد ظاهر می‌شدند، اکنون باید تقریباً دو برابر امتیازات فعلی‌شان (۸ امتیاز) از این مسابقات را کسب می‌کردند.
دلیل این ناکارآمدی در دو محوطه مشخص نیست؛ شاید کیفیت ناکافی بازیکنان باشد (موضوعی که ساخت یک خط حملهٔ جدید و جذب یک دروازه‌بان تازه در تابستان را توجیه می‌کند) یا مشکل روحی-روانی و بی‌اعتمادی، یا حتی بدشانسی.
با این حال، یکی از نکاتی که می‌تواند به آموریم نسبت داده شود این است که تیم او از زمان حضورش، هم کم کیفیت‌ترین موقعیت‌ها را خلق کرده و هم باکیفیت‌ترین موقعیت‌ها را در دفاع به حریفان داده است. با وجود این، آمار گل‌های مورد انتظار (xG) همین دشواری را هم در نظر گرفته و بازیکنان یونایتد همچنان باید عملکرد بهتری از خود نشان می‌دادند. البته این که هم بدترین فرصت‌سازی را داشته باشی و هم در بهره بردن از آن‌ها بدترین عملکرد را بر جا بگذاری، چیز خوشایندی نیست.
در مجموع ۳۰ بازی لیگ برتری که یونایتد تحت هدایت آموریم انجام داده، این تیم از ابتدای ماه مارس روندی رو به رشد را تجربه کرده و به طور مداوم موقعیت‌های بیشتر و بهتری نسبت به رقبا (نوار زرد رنگ) ایجاد کرده است؛ هرچند نتایج به دست‌آمده، چیز دیگری را نشان می‌دهد (نوار سیاه).
منچستریونایتد در حال پیشرفت است، حتی اگر (فعلاً) نتایج چنین چیزی را نشان ندهند
خط زرد: تفاضل گل بدون در نظر گرفتن ضربات پنالتی، در ۱۰ بازی قبلی
خط سیاه: تفاضل امید به گل، بدون در نظر گرفتن ضربات پنالتی، در ۱۰ بازی قبلی
اما چرا این تسلط و نرخ امید به گلزنی اهمیت دارد، وقتی در نهایت گل‌های واقعی سرنوشت بازی‌ها را تعیین می‌کند؟ زیرا تاریخ فوتبال نشان داده است: تیمی که بیشتر موقعیت‌های باکیفیت خلق کند و کمتر موقعیت خطرناک به حریف بدهد، در بلندمدت موفق خواهد بود.
تیمی که بر بازی‌ها تسلط بیشتری داشته باشد، امتیازات بیشتری کسب می‌کند
آمارها بر اساس ۸ فصل اخیر لیگ برتر
محور عمودی: امتیاز / محور افقی: تفاضل امید به گلزنی خود و حریفان (غیر از ضربات پنالتی)
هرچند دقت در دو محوطهٔ جریمه اهمیتی حیاتی دارد و یونایتد باید روی کیفیت ضرباتش کار کند، اما حتی خوش شانس‌ترین یا بد شانس‌ترین تیم‌ها نیز نمی‌توانند برای همیشه بر آمار xG غلبه کنند.
بنابراین، گرچه روبن آموریم هنوز نتوانسته آن اثرگذاری مورد انتظار بسیاری از هواداران یونایتد پس از روی کار آمدنش در دسامبر را بر جای بگذارد، نشانه‌هایی از بهبود اوضاع زیر نظر او دیده می‌شود.
ترجمه‌ای از یادداشت Chris Collinson برای BBC SPORT
